Bigbit, British beat lub Big-beat, (ang. 'mocne uderzenie') – bardzo popularny w latach sześćdziesiątych i na początku lat siedemdziesiątych XX wieku styl muzyki młodzieżowej, wyparty później przez inne style muzyki rockowej. Przedstawicielami big-beatu światowego byli we wczesnym okresie swojej twórczości The Beatles. Utwory bigbitowe charakteryzowały się łatwą linią melodyczną, prostymi tekstami i - bardzo często - szybkim rytmem.

W Polsce bigbit był początkowo utożsamiany z całą młodzieżową muzyką taneczną i piosenką. Za prekursora polskiego big-beatu uważany jest Franciszek Walicki, który wymyślił to pojęcie i wprowadził do języka polskiego, gdyż określenie "muzyka rockowa" nie odpowiadało ówczesnym władzom politycznym jako zbyt silnie powiązane z kulturą zachodnią. Pierwszym polskim zespołem bigbitowym był zespół powołany przez redaktora Franciszka Walickiego "Rhythm and Blues". Grupa ta została utworzona na bazie zespołu Marynarki Wojennej.

W 1969 odbył się I Ogólnopolski Festiwal Awangardy Beatowej w Kaliszu, pierwszy polski rockowy festiwal muzyczny.

Przedstawicielami bigbitu oprócz grupy The Beatles byli również: The Searchers, Gerry and the Pacemakers, Cilla Black, Freddie and the Dreamers, The Dave Clark Five, Herman's Hermits oraz The Zombies. W Polsce: Skaldowie, Czerwone Gitary, Niebiesko-Czarni, Krzysztof Klenczon, Halina Frąckowiak, Ada Rusowicz, Czesław Niemen, Seweryn Krajewski czy Karin Stanek.