Blind Guardian to zespół muzyczny założony w Krefeld w Niemczech w 1984. Wraz z zespołem Helloween uważany za protoplastę power metalu. Grupa początkowo występowała pod nazwą Lucifer’s Heritage oraz przez kilka dni pod nazwami takimi jak: Battery i Raging Waters.

Teksty utworów grupy inspirowane są baśniowym światem fantasy, czego przykładem jest album pt. Nightfall in Middle-Earth, będący w całości muzyczną interpretacją „Silmarillionu” J.R.R. Tolkiena. Przełomem w historii zespołu był album A Night at the Opera, gdzie znalazł odbicie unikatowy styl muzyków, charakteryzujący się polifonią i wielogłosowymi partiami wokalnymi. Tematem utworów były tutaj m.in. mity arturiańskie, krucjaty i wojna trojańska. Przedostatnia płyta grupy, A Twist in the Myth, stanowi pod pewnymi względami powrót do korzeni, oferując muzykę nieco prostszą i bardziej surową.

BLIND GUARDIAN jest zespołem, który przedstawia w swoich tekstach ogromne wpływy literaturą fantasy. Jest to zjawisko bardzo nagminnie obserwowane wśród kapel heavy metalowych, ale o tym trochę później. BLIND GUARDIAN nagrywa płytę zatytułowaną „Nightfall in the MiddleEarth” (Zmierzch w Śródziemiu). Jest ona inspirowana powieścią J. R. R. Tolkiena pt. „Silmarillion”. Tolkien znany jest przede wszystkim z trzytomowego dzieła „Władca Pierścieni”, jednak akcja „Silmarilliona” dzieje się przed wydarzeniami z wspominanej trylogii. Omawiana powieść jest jakby próbą wytłumaczenia przez Tolkien, w jaki sposób wszystko powstawało na świecie, skąd się wzięli ludzie, elfy, krasnoludy, itd. Jest to jakby Księga Genesis tolkienowskiego świata.

Ale przejdźmy do muzyki i wspomnianej przed chwilą płyty. Pierwszy utwór to fikcyjna rozmowa Morgotha Bauglira z jego wasalem Sauronem. Ostatni rozkaz Morgotha przed jego klęską, aczkolwiek zostanie unicestwiony dopiero po ostatecznej bitwie – Dagor Dagorath, w Wojnie Gniewu. Następne utwory są retrospekcją. Zaczyna się od kradzieży Silmarilli i zniszczenia Dwóch Drzew, a kończy Bitwą Nieprzeliczonych Łez – Nirnaeth Arnoediad, kiedy to ludzie zdradzili Elfów i walczyli po stronie Mrocznego Władcy (oprócz trzech rodów Edainów – przyjaciół Elfów). Jednak historia ma swój dalszy ciąg, jak sugeruje „Final Chapter: This Ends...” Na oficjalnej stronie internetowej zespołu znajdują się tłumaczenia tych tekstów wraz ze wstępem, który niczym narrator wprowadza nas w tematykę utworu. Na podstawie tego tłumaczenia można zobaczyć, ile zespół czerpie z Tolkiena, a ile wprowadza swoich elementów autorskich. Oto jeden z nich: „War Of Gods – Wojna Gniewu.

Gdy Earendi z Silmarilem dopłynął do wybrzeży Nieśmiertelnych Krain, dotarł do pałaców Valinoru i stanął przed obliczem Potęg Ardy, poprosił o przebaczenie i litość dla Noldorów oraz o miłosierdzie dla ludzi żyjących w cieniu królestwa Morgotha. Prośba jego została wysłuchana i zastępy wojsk Valarów wyruszyły na wojnę z Morgothem. Poniższy dialog to fikcyjna rozmowa Saurona z Morgothem, która mogła mieć miejsce, lecz nie wspomina o niej Silmarillion. Ostatnia rozmowa Mrocznego Władcy i jego wasala na chwilę przed totalną klęską zła.