Bob Marley to legenda światowej muzyki XX wieku. Dla jamajskiego reggae był i pozostał guru, jednocześnie był pierwszym artysta z tego kraju, który zdobył światowy rozgłos. Wokalista, gitarzysta i twórca niezapomnianych utworów takich jak choćby "Exodus", "Iron Lion Zion", "No Woman, No Cry" czy "One Love". Jego nagrania do dziś inspirują artystów na całym świecie.

Robert Nesta Marley urodził się 6 lutego 1945 roku we wsi Nine Maile, nieopodal miasta Saint Anns na Jamajce. Jego ojcem był biały oficer armii brytyjskiej (Marley nigdy go nie poznał), a matka jamajską wieśniaczką.

Po śmierci ojca rodzina przeniosła się do Kingston, gdzie zamieszkała w dzielnicy slumsów - Trenchtown. Bob Marley w wieku 14 lat rzucił szkołę, znalazł pracę jako spawacz i w tym właśnie czasie założył swój pierwszy zespół. W 1962 roku wokalista nagrał debiutancki singiel "Judge Not".

Wczesne nagrania Marleya, takie jak "Put It On", "Ten Commandments" oraz "Love and Affection", opowiadały o świecie ulic Trenchtown. W tym czasie zaczął krystalizować się skład The Wailers - grupy, która współtworzyła później sławę Marleya. Głównymi postaciami tego zespołu, obok Boba, byli Bunny Livingstone i Peter Tosh.

Bob Marley stał się pierwszą wielką gwiazdą, która pochodziła z kraju Trzeciego Świata. Jego utwory, przesycone rewolucyjnymi treściami, trafiały do milionów zbuntowanych słuchaczy na całym świecie. Kolejnym ważnym elementem, który wpłynął na fenomen popularności artysty było jego zaangażowanie w ruch rastafariański, łączący tradycje biblijne z elementami wierzeń afrykańskich - rastafarianie wierzą, że mieszkańcy Afryki są narodem wybranym, a prorokiem rastafarian był król Etiopii Hajle Selasje I, znany także jako Ras Tafari. Stąd w twórczości Marleya pojawiły się utwory o powrocie Afrykanów z ziemi wygnania i wyzysku (osławionego Babilonu) do ziemi wolności - Afryki.

W lipcu 1977 roku artysta odniósł kontuzję podczas gry w piłkę nożną. Rana nie została do końca zaleczona. Przekonania religijne sprawiły, że Marley nie chciał zgodzić się na amputację zakażonego palca u nogi (rastafarianie głoszą jedność ciała, uważając, że amputacja jest grzechem). Wkrótce u muzyka wykryto nowotwór skóry. Niebawem pojawiły się przerzuty na inne organy. W 1980 roku Marley zasłabł podczas joggingu w nowojorskim Central Parku. Okazało się, że zaatakowane zostały płuca, żołądek i mózg.

Wokalista szukał pomocy lekarskiej w Monachium, jednak choroba posunęła się za daleko. Ostatnie dni życia król reggae chciał spędzić na rodzinnej Jamajce. Jego stan był tak poważny, że z Niemiec zdołano go przewieźć tylko do Miami na Florydzie. Tam zmarł w szpitalu 11 maja 1981 roku w wieku 36 lat.

Jego pogrzeb otrzymał państwową oprawę. Został pochowany w krypcie w Nine Miles, niedaleko rodzinnej wioski. Do grobowca włożono mu gitarę Gibsona, Biblię i marihuanę (Marley i rastafarianie uważali ją za "święte ziele").

Popularność Marleya na całym świecie przyczyniła się do rozpropagowania wyznawanych przez niego idei religijnego ruchu Rastafari, uprzednio niemal zupełnie nieznanego poza Jamajką. Mimo to, Marley przystąpił do ruchu dopiero w późniejszym okresie życia, zaś jego faktyczny osobisty stosunek do religii pozostaje niejasny. Wychowywał się w rodzinie i wiejskiej społeczności chrześcijańskiej, w specyficzny sposób łączącej monoteizm z wierzeniami ludowymi i elementami religii plemiennej (wiara w klątwy, duchy, siły magiczne itp.). W czasach jego dzieciństwa rastafarianie stanowili niewielki ułamek społeczeństwa Jamajki; ze względu na głoszony światopogląd oraz osobliwy wygląd i styl życia, byli postrzegani jako ludzie niegodziwi, doznając nieustannych prześladowań zarówno ze strony władz, jak i zwykłych mieszkańców.

Prawdopodobnie Marley zainteresował się głębiej ruchem Rastafari za pośrednictwem żony; podobnie jak wielu innych Jamajczyków, Rita została rastafarianką będąc pod wrażeniem wizyty cesarza Etiopii Haile Selassiego w Kingston w kwietniu 1966 roku. Podobny wpływ na wokalistę mogły mieć również muzyczno-religijne warsztaty u zaangażowanego rasta, Joego Higgsa, które w rezultacie doprowadziły do spotkania Marleya z jednym z przywódców ruchu, Mortimerem Planno. To właśnie Planno, zostając na wiele lat duchowym nauczycielem Marleya, przekonał go do przyjęcia rastafariańskiej filozofii i stylu życia, włączając w to wegetarianizm, przestrzeganie diety I-tal czy też zapuszczenie dreadów. Począwszy od roku 1968, Marley regularnie brał udział w corocznym nocnym zgromadzeniu Grounation, kiedy to rasta spotykali się by wspólną medytacją, modlitwami i śpiewem przy akompaniamencie bębnów upamiętniać wizytę Selassiego.

Na początku lat siedemdziesiątych Marley znalazł się pod wpływem nowo powstałego odłamu ruchu Rastafari – Dwunastu Plemion Izraela – założonego przez charyzmatycznego wizjonera Vernona "Proroka Gada" Carringtona. Ideologia ta zakładała podział wyznawców według miesiąca urodzenia na 12 grup (inaczej "plemion", od 12 synów Jakuba); jako urodzony w lutym, Marley został przyporządkowany plemieniu Józefa. Z tego też powodu z tylnej strony okładki wydanego w roku 1976 albumu Rastaman Vibration[http://www.youtube.com/watch?v=ilf08z6J2AQ] znalazło się tzw. Błogosławieństwo Józefa, cytowane ze Starego Testamentu.

Marley nieodłącznie nosił na środkowym palcu lewej dłoni złoty pierścień z czarnym kamieniem szlachetnym i wygrawerowanym wizerunkiem Lwa Judy, należący niegdyś prawdopodobnie do Haile Selassiego. Był to prezent od syna zmarłego cesarza, księcia Asfaw Wossena, podarowany podczas prywatnego spotkania w Londynie w roku 1977.

4 listopada 1980 roku śmiertelnie chory Marley przyjął chrzest w Etiopskim Kościele Ortodoksyjnym. Przyjął wówczas imię Berhane Selassie, w języku gyyz oznaczające "Światło Trójcy Świętej". Rodzinnej, zamkniętej dla mediów uroczystości w nowojorskim hotelu Wellington przewodniczył metropolita Abuna Izaak.

Podobnie jak większość rastamanów, Marley był zwolennikiem używania marihuany (ganji) jako sakramentu. Sam palił niemal codziennie, choć zaprzeczał pogłoskom, że wypala około uncji marihuany dziennie. Wiele kontrowersji wywołała w roku 1974 okładka drugiego wydania albumu Catch a Fire[http://www.youtube.com/watch?v=PRcyGZyh85k, na której widniało zdjęcie Marleya palącego wielkiego spliffa; podobny obrazek znalazł się również z tyłu okładki krążka Burnin'. Z kolei wewnątrz tekturowo-płóciennego opakowania płyty Rastaman Vibration odczytać można było napis: "Ta okładka jest dobra do czyszczenia zioła".

Przebywając w Londynie w roku 1977 Marley był dwukrotnie notowany i karany grzywną w wysokości 50 funtów właśnie za posiadanie marihuany.