Crust punk, Crust – odmiana muzyki punk, agresywna i ekstremalna stylistyka wzorowana na twórczości angielskich zespołów grających w pierwszej połowie lat 80. XX wieku, głównie Discharge – pioniera tzw. D-beat.

Powstała jako fuzja odmian punka takich jak uk82, D-beat i Hardcore z thrash metalem, który notabene był zakorzeniony w punku, a także w przypadku niektórych zespołów – grindcorze. Grindcore rozwijał się z Crust równocześnie, jak również jako rozwój D-beatu i slugdeowych kapel takich jak Amebix. Słychać także wpływy post punk. Niektóre zespoły wprowadzają elementy elektroniki i industrialnych odgłosów otoczenia, co wprowadza te zespoły na tor prawie nieznanego tzw. industrial punk. Kapele takie jak Concrete Sox były tak naprawdę brudną brzmieniowo wersją crossover thrash. Fińskie zespoły grające Hardcore i UK 82 w latach 80. XX w. tworzyły silną i inspirującą protocrustową scenę. Termin "Crust" zaistniał na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych.

Na przestrzeni lat crust wyewoluował na kilka odmian stylistycznych, np:

• emo crust – Ekkaia
• neo crust – Ictus
• blackened crust – Aktiv Dödshjälp
• crustcore – Korades
• crust grind – Extreme Noise Terror
• crust death – Stormcrow
• crust grind death – Rotten Sound
• crust'n'roll – Disfear
• doom crust bądź sludge crust (synonim do sludge punk) – Amebix

Kapele grają ekstremalnie szybko, nie wyłączając w tym Blast beats lub miażdżąco powoli-sludgeowo. Gitary są nisko strojone, bas przeważnie przesterowany. W technice nagrywanie dominuje lo fi. Charakterystyczny jest również "pijany" wokal, gardłowy wpadający w growl lub też w przypadku niektórych kapel recytowanie haseł co jest podobne do anarcho-punka. Popularny jest dwu wokal zwłaszcza w wydaniu damsko-męskim. Niektórzy muzycy kapel crustowych grają też w zespołach death metalowych, np. Nick (gitarzysta) z Parasytic gra w Cannabis Corpse. W Skandynawii Crust Punk miał silny wpływ na Black metal i na odwrót. Istnieje bardzo silna scena w Skandynawii i mocna neocrustowa w Hiszpanii. Crust Punk był bardzo popularny w latach 90. Pod koniec dekady zaczął być wypierany przez Hardcore. Na początku XXI w. pojawiały się głosy , że Crust umarł. Po roku 2000 styl ten w nieco innej formie zaczął być znowu coraz bardziej popularny lecz nie na taką skalę jak w latach 90. Istnieje od zawsze silny związek pomiędzy sceną Crust a Grind, Anarcho-Punk, Power Violence. Nurty podobne do Crust Punk to: Power Violence, Grindcore, Anarcho-Punk, Death Metal Punk. Terminy związane z Crust Punkiem to: sludge (nie mylić ze sludge metal), stenchcore, scandicore, raw punk, kang, thrash punk, d-beat, black punk, doomcore, discore.

Muzycy i fani Crust Punk ubierają się podobnie jak ludzie ze sceny Anarcho-Punk. Dominuje kolor czarny, dużo naszywek, pas nabijany ćwiekami lub imitacją naboi. Noszone są wojskowe spodnie i kurtki oraz jeansy i jeansowe kurtki, bluzy z kapturem, glany, buty motocyklowe, sportowe buty. Popularne były dready, pas włosów na potylicy, tzw. "kraścioch" czyli dready zostawione na potylicy, noszone są też długie włosy jak również "klasyczny punkowy artystyczny nieład". Można też spotkać ostatnio coraz więcej ludzi z fryzurą typu crew cut z dłuższą grzywką. Ze względu na postawę "pro-animal" unikane jest noszenie odzieży i butów ze skóry naturalnej. Taki ubiór jest charakterystyczny dla ortodoksów. Nie ma przymusu i presji co do ubioru. Jak reszta punkowej społeczności ludzie z tej sceny poddają się zabiegom upiększania ciała w postaci piercingu i tatuażu.

Kapele tego rodzaju zawsze miały i mają bardzo radykalny i zaangażowany przekaz. To jest ich głównym wyróżnikiem. Atakują ujemne skutki globalizacji, wojny, kapitalizm oraz religijne schematy.

Także Polska scena przez lata doczekała się wielu zespołów określanych mianem crustowych. Zaliczyć możemy do nich chociażby nieistniejące już Piekło Kobiet, Stradoom Terror, grindowo-crustowe S.O. War czy obecnie działającą Infekcję lub Trocki, Doomsday, HGW

Crust Punk pomimo fali popularności przychodzących i odchodzących jest nadal muzyką podziemną, niszową. Dominuje etos "Do It Yourself". Scenowe hasła:In Crust We Trust, In Grind We Crust, In Crust We Grind, Crust As Fuck.

Crust Punk jest to dość pojemny termin. Zespoły grające w tym stylu różnią się nieraz od siebie w słyszalny sposób. Jedne grają bardziej d-beatowo inne grindowo, thrashowo, oldschool hardcorowo, neocrustowe są pod silnym wpływem post punka, post hardcore, screamo i emocore. Jest to jeden z głównych i ekstremalnych nurtów muzyki Punk. Styl ten się zalicza do tzw. muzyki ekstremalnej.

Extreme Noise Terror (w skrócie ENT) to zespół grający grind/crust punk utworzony w Anglii w Ipswich w 1985 roku. Uważany za jednego z prekursorów grindcore'a/crust punk'a.

Rotten Sound - fiński zespół grindcore'owy utworzony w 1993.

Disfear - szwedzka grupa muzyczna grająca d-beat (podgatunek hardcore punk).

Grupa powstała we wczesnych latach 90. Nagrywali sporadycznie wydając 2 płyty "Soul Scars" w 1995 roku i "Everyday Slaughter" w 1997.

Po długiej przerwie, Disfear powrócił w 2003 roku z albumem Misanthropic Generation, nagranym z wokalistą At the Gates Tomasem Lindbergiem. W 2008 roku wydali płytę "Live The Storm" w nagraniu której brał udział Kurt Ballou (Converge)

Amebix – zespół crust punkowy, speed metalowy założony w Anglii w miejscowości Bristol w 1978 roku. Uważany za pioniera crust punka. Założyli go bracia Rob Miller i Chris Miller. Pod koniec 1978 grupie nadano nazwę "THE BAND WITH NO NAME". Utwór "University Challenged" z tegoż okresu dostał się na składankę "'Bullshit Detector 1". W zespole dochodziło do częstych zmian perkusistów, czasami dołączali klawiszowcy. Amebix działał do 1987 roku lecz w 2008 reaktywował się. Aktualnie koncertują po USA, i wydadzą historie zespołu na dvd "Risen". W 2011 r. wydali dobrze przyjęty album "Sonic Mass", a 28 listopada 2012 r. zespół ponownie zakończył działalność.