Czerwono-Czarni – polski zespół muzyczny założony w 1960 w Gdańsku przez Franciszka Walickiego; jeden z pionierów bigbitu w Polsce.

Zespół powstał z inicjatywy Franciszka Walickiego 22 czerwca 1960 przy gdańskim "Jazz Clubie", wykorzystując w nazwie jego barwy – kolory czarny i czerwony. W założeniu miał być kontynuacją rozwiązanego w 1959 zespołu Rythm and Blues[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/rythm_and_blues_zespol_muzyczny/2014-07-01-49]. Pierwszy skład tworzyli: Przemysław Gwoździowski – saksofon, Wiesław Bernolak – gitara, Zbigniew Wilk – fortepian, Wiesław Damięcki – kontrabas, Ryszard Żuk – perkusja, a śpiewali wówczas: Marek Tarnowski, Andrzej Jordan i Janusz Godlewski.

Później z zespołem występowali też inni soliści: Anna Cewe, Michaj Burano, Henryk Fabian, Wojciech Gąssowski, Toni Keczer, Maciej Kossowski, Jacek Lech, Józef Ledecki, Helena Majdaniec, Katarzyna Sobczyk, Karin Stanek, Marianna Wróblewska. W 1977 w zespole śpiewali Jerzy Góraj, Sandra Pasternak i Irena Woźniacka.

Przez zespół przewinęło się również wielu instrumentalistów: Krzysztof Bernard – gitara i wiolonczela; Marian Napieralski (trębacz); saksofoniści – Zbigniew Bizoń, Wojciech Miczyński, Mirosław Wójcik; gitarzyści – Wiesław Bernolak, Piotr Puławski, Leszek Bogdanowicz, Jerzy Korman, Seweryn Krajewski, Tadeusz Mróz; pianiści i organiści – Janusz Koman, Józef Krzeczek, Klaudiusz Maga, Ryszard Poznakowski, Tomasz Śpiewak; gitarzyści basowi i kontrabasiści – Wiesław Katana, Stanisław Krawczyk, Zdzisław Orłowski, Janusz Rafalski, Henryk Zomerski; perkusiści – Ryszard Gromek, Jan Knap, Piotr Milewski.

Kolejnymi kierownikami muzycznymi grupy byli: Zbigniew Garsen (Zbigniew Wilk) (1960), W. Bernolak (1961 – 1963), J. Krzeczek (1963), Z. Bizoń (1964), R. Poznakowski (1965 – 1967) oraz H. Zomerski (od 1968).

Grupa zadebiutowała 23 lipca 1960 w klubie studenckim "Żak" w Gdańsku, pierwszą EP-kę nagrała 23 kwietnia 1961. Był to pierwszy polski krążek z rock and rollową muzyką zagraniczną. Zespół brał też udział w wielu konkursach muzycznych dla początkujących wokalistów. W ten sposób karierę zaczęli m.in. tacy piosenkarze jak Wojciech Gąssowski, Helena Majdaniec czy Marianna Wróblewska.

Zespół zyskał dużą popularność i występował na licznych festiwalach i innych imprezach muzycznych (m.in. Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie, Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie zdobył wiele wyróżnień). Pomiędzy 1964, a 1966 zagrał koncerty w Czechosłowacji, NRD, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W tym okresie muzycy pojawili się także w filmach: Zbrodniarz i panna Janusza Nasfetera i Dwa żebra Adama Janusza Morgensterna.

13 kwietnia 1967 wystąpili obok The Rolling Stones podczas ich koncertu w Warszawie. Powolny spadek popularności zaczął się od lata 1967 kiedy z zespołu odszedł Ryszard Poznakowski. W 1968 wzorem awangardy rockowej zrealizowali Msza beatowa „Pan przyjacielem moim” napisaną przez Katarzynę Gärtner i Kazimierza Grześkowiaka. Premiera spektaklu odbyła się w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej pod Warszawą.

W 1971 roku zespół zawiesił swoją działalność. Wznowił ją w 1972, jednak poza występem na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu nie odniósł większych sukcesów. W zasadzie w 1976 roku zespół zakończył działalność, w 1977 roku występował już tylko okazjonalnie z nowymi solistami (J. Góraj, S. Pasternak, I. Woźniacka) i zazwyczaj pod nową nazwą Longplay.

Niektórzy wokaliści kontynuowali solową karierę – np. Karin Stanek, Helena Majdaniec, Maciej Kossowski czy Jacek Lech.

Obecnie wielu muzyków Czerwono-Czarnych już nie żyje: Klaudiusz Maga zmarł 27 lutego 1971, Ryszard Gromek 27 września 1984, Józef Krzeczek 22 sierpnia 1991, Tadeusz Mróz 17 września 1991, Helena Majdaniec 18 stycznia 2002, Przemysław Gwoździowski 23 września 2005, Jacek Lech 25 marca 2007, Toni Keczer 24 listopada 2009, Katarzyna Sobczyk 28 lipca 2010, Karin Stanek[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/karin_stanek/2014-07-01-50] 15 lutego 2011, Henryk Zomerski 16 kwietnia 2011.