Dżamble – polska grupa jazzrockowa[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/jazz_rock/2014-07-01-20] założona w Krakowie w 1966 roku.

Pierwszy skład zespołu tworzyli: Tadeusz Gogosz (gitara basowa), Wiesław Wilczkiewicz (gitara), Jan Budziaszek (perkusja), Edward Anioł (saksofon tenorowy), Czesław Styczeń (puzon) i Jan Kaleta (śpiew). W lutym 1967 roku grupa rozpadła się, by jesienią się reaktywować. Wystąpiła na krakowskich Zaduszkach Jazzowych i ponownie przerwała działalność. Reaktywowała się ponownie jesienią 1968 roku. Z oryginalnego składu pozostał jedynie Wilczkiewicz, któremu towarzyszyli teraz Jerzy Horwath (fortepian, organy), Marian Pawlik (gitara basowa), Benedykt Radecki (perkusja), Zbigniew Seifert (saksofon), Marek Kulisiewicz (śpiew), który potem został wokalistą zespołu Wawele. Kolejny wokalista to Marek Pawlak (śpiew). Tego ostatniego zastąpił wkrótce Andrzej Zaucha i w ten sposób skład ustabilizował się. Od lutego 1969 r. do grudnia roku 1972 zespół był kwartetem bez Wilczkiewicza. Grupa ta była też związana z Piwnicą pod Baranami.

Rok 1969 okazał się przełomowy dla zespołu. Wystąpili na kilku ważnych festiwalach muzycznych, m.in. Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu (nagroda specjalna, nagroda indywidualna dla Zauchy), na IV Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie (1. nagroda dla Zauchy), a także w Opolu i Chorzowie. W czerwcu 1969 roku dokonali pierwszych nagrań dla Młodzieżowego Studia Rytm w Warszawie, a także dla Rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie.

Muzycy Dżambli umiejętnie łączyli brzmienie rocka z jazzem i rhythm and bluesem, stając się czołowym przedstawicielem tego nurtu w Polsce. Współpracowali z takimi legendami jazzu jak Tomasz Stańko, Zbigniew Seifert czy Michał Urbaniak, sięgali też po teksty znanych poetów jak Leszek Aleksander Moczulski czy Jerzy Ficowski.

W 1970 roku zespół opuścił B. Radecki, którego miejsce zajął Jerzy Bezucha. W lutym roku następnego ukazała się debiutancka płyta grupy zatytułowana Wołanie o słońce nad światem (wyd. Polskie Nagrania Muza). Zyskała ona sobie natychmiast sporą popularność.

Płytę tworzyło 9 kompozycji nagranych w latach 1969-70. J. Horwath, M. Pawlik i A. Zaucha stworzyli muzykę do tekstów L. A. Moczulskiego, T. Śliwiaka, J. Ficowskiego i A. Kawy. W nagraniu albumu wzięli udział ponadto Marek Ałaszewski (zespół Klan, śpiew), M. Pawlak (śpiew), Zbigniew Seifert (saksofon altowy), T. Stańko (trąbka), M. Urbaniak (saksofon, skrzypce elektryczne), Józef Gawrych i Jerzy Bartz (obaj instrumenty perkusyjne). Płyta była więc bogata brzmieniowo i instrumentalnie. Dojrzałe teksty utworów, oryginalność kompozycji i łatwo rozpoznawalny styl Zauchy stanowiły o wysokiej pozycji tego dzieła.

W 1972 roku Dżamble rozpadły się po raz kolejny. A. Zaucha związał się z grupą Anawa, zaś inni muzycy rozpoczęli solowe kariery. Zespół odrodził się ponownie 6 lat później, w 1978 roku. Zausze, Pawlikowi i Radeckiemu towarzyszyli Ryszard Styła (gitara), Stefan Sendecki (fortepian) i Ryszard Kwaśniewski (saksofon, klarnet). W tym składzie grupa dokonywała koncertów i brała udział w nagraniach innych wykonawców, takich jak Maryla Rodowicz czy zespół Maanam[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/maanam/2014-07-01-60]. Nigdy jednak nie odzyskała dawnej popularności, czego konsekwencją było ostateczne zawieszenie działalności w 1981 roku.