Elvis Aaron Presley urodził się jako bliźniak jednojajowy (jego brat Jesse Garon Presley urodził się martwy, 35 minut przed Presleyem, więc Elvis był de facto od urodzenia jedynakiem) w 2-pokojowym domku (zbudowanym przez jego ojca z powodu zbliżającego się porodu jego żony) w ubogiej rodzinie wówczas 22-letniej matki Gladys Love Presley (ur. 25 kwietnia 1912 r. – zm. 14 sierpnia 1958 r.) (zmarła na zapalenie wątroby) i 18 letniego ojca Vernona Presleya (ur. 10 kwietnia 1916 r. – zm. 26 czerwca 1979 r.) w Tupelo w stanie Missisipi. Jego matka była częściowo szkockiego, częściowo francusko-normandzkiego, częściowo (po praprababce) czerokeskiego pochodzenia, a ojciec pochodzenia szkocko-niemieckiego.

Od dzieciństwa śpiewał w chórze kościelnym Zborów Bożych. W roku 1948 wraz z rodzicami przeniósł się do Memphis. Tam rozpoczął karierę w 1954 r., pracując z właścicielem Sun Records Samem Phillips'em, który chciał udostępnić muzykę Afro-Amerykanów szerszej grupie słuchaczy i nagrał tam swój pierwszy singel z piosenką That's All Right Mama, który stał się hitem miejscowych rozgłośni radiowych.

Z czasem jego popularność zaczęła rosnąć, by niedługo potem osiągnąć nieznaną wcześniej skalę. W roku 1955 na jednym z jego koncertów pojawił się pułkownik Tom Parker, który widząc jego szybko wzrastającą popularność podpisał z nim kontrakt. Wkrótce Elvis przeszedł do wytwórni RCA. Akompaniowali mu gitarzysta Scotty Moore i basista Bill Black, Presley był najważniejszym popularyzatorem rockabilly, najwcześniejszej formy rock and rolla, powstałej z połączenia bluesa, boogie, bluegrassu i country. RCA Victor podpisała z nim kontrakt dzięki negocjacjom płk. Toma Parker'a, który reprezentował Elvisa aż do jego śmierci. 10 stycznia, 1956, Presley stworzył swoje pierwsze nagrania dla RCA w Nashville. Jednym z pierwszych jego przebojów dla tej wytwórni była piosenka Heartbreak Hotel.

W 1956 Presley rozpoczął również karierę aktorską, grając w westernie Love Me Tender. W grudniu 1956 roku Presleyowi nadano nieformalny tytuł „króla rock and rolla”, który przylgnął do niego do końca jego kariery. W okresie 1956-1958 nagrał wiele utworów. Oprócz wspomnianej Heartbreak Hotel, były to między innymi I Got a Woman, Hound Dog, Don't Be Cruel, Jailhouse Rock, Teddy Bear, One Night.

24 marca 1958 zgłosił się do komisji poborowej i został powołany do armii. W tym roku w sierpniu zmarła jego matka Gladys. Dwa lata służył w bazach amerykańskich w Niemczech Zachodnich. Dwuletnia nieobecność nie odbiła się jednak negatywnie na jego karierze. Materiały nagrane wcześniej pozwalały na stałe publikacje jego muzyki nawet pod jego nieobecność. Pobyt w wojsku wręcz przysporzył mu popularności, zjednując mu fanów pośród bardziej konserwatywnej i starszej publiczności. Po powrocie z armii (3 marca 1960 roku w stopniu sierżanta) kontynuował karierę piosenkarską i filmową. Filmy z lat sześćdziesiątych to w przeważającej większości komedie muzyczne. Stworzył też wtedy swój image, który odcisnął znaczące piętno na kulturze popularnej Ameryki. Grał wiele ról w różnych gatunkach filmowych od dramatów (Dzikus z prowincji, Płonąca Gwiazda), poprzez westerny (Charro!, Trzymaj się z daleka, Joe) po wspomniane wcześniej komedie muzyczne (Miłość w Las Vegas).

Elvis był jednym z bardziej popularnych muzyków popowych w USA nawet w czasach wielkiej brytyjskiej inwazji, od kiedy to rynek muzyczny zdominował nowoczesny, europejski rock and roll, a potem rock. Z powodzeniem śpiewał muzykę country, rhythm and blues, pop, rock, a także gospel, za którą trzy razy otrzymał Grammy Awards (za album How Great Thou Art z 1967 roku oraz He Touched Me z 1971 roku oraz za wykonanie na żywo utworu gospel How Great Thou Art 20 marca 1974 r. w Memphis, Tennessee). Łącznie był nominowany do tej nagrody aż 14 razy. Otrzymał też the Grammy Lifetime Achievement Award w 1971 roku.

1 maja 1967 roku w Las Vegas poślubił Priscillę Beaulieu, którą poznał podczas służby wojskowej w Niemczech w 1959 roku. 1 lutego 1968 roku na świat przyszła córka Elvisa, Lisa Marie Presley.

W 1970 r. gdy odwiedzał prezydenta i siedzibę FBI w Waszyngtonie, na jego własną prośbę zrobiono mu zdjęcie do kartotek policyjnych. Dostał też honorową, prawdziwą odznakę policjanta. Zrobiono nawet film o tych wydarzeniach.

Po ośmioletniej przerwie wrócił do koncertów specjalnym programem telewizyjnym zrealizowanym dla telewizji NBC Elvis Comeback Special, wyemitowanym w grudniu 1968 roku. W roku 1969 nagrał w American Sound Studio w Memphis materiał łączący gatunki gospel, blues i rock'n'roll. Piosenki, które powstały podczas tej sesji to m.in. Suspicious Minds (1 miejsce na liście przebojów w sierpniu 1969 i stały element jego koncertów), In the Ghetto, Don't Cry Daddy, Kentucky Rain i wiele innych. W sierpniu 1969 roku Elvis z nowym materiałem powrócił na scenę do Las Vegas. Presley wrócił do hotelu the International na początku 1970 r. z pierwszymi 2--miesięcznymi występami (2 koncerty każdego wieczoru) tamtego roku. Nagrań z tych występów użyto w albumie On Stage. Występy w Vegas oraz w Lake Tahoe mieszały się z przeprowadzanymi po całej Ameryce tournée oraz nagrywaniem nowych płyt. Powstały filmy dokumentalne z jego koncertów z Las Vegas z sierpnia 1970 roku (Elvis: Tak to jest) oraz z jego trasy koncertowej z kwietnia 1972 roku (Elvis w trasie).

14 stycznia 1973 roku dał koncert charytatywny na Hawajach, zatytułowany jako Aloha from Hawaii i był to pierwszy w historii koncert transmitowany na cały świat przez satelitę. Zgromadził wtedy przed telewizorami ponad 1,5 miliarda widzów (co trzeci człowiek na Ziemi oglądał jego koncert). W lutym 1973 roku RCA Records wydała album zawierający materiał z tego międzynarodowego widowiska. 4 kwietnia 1973 ukazała się w amerykańskiej telewizji zmontowana wersja koncertu.

Elvis koncertował do końca swojego życia. Lata 1974-1977 to kolejne sukcesy (m.in. słynne koncerty z Memphis, zobacz Elvis: As Recorded Live On Stage In Memphis). W 1974 roku za wykonanie na żywo w Memphis utworu gospel How Great Thou Art dostał trzecią i ostatnią już nagrodę Grammy. Ostatni koncert Elvis dał w Indianapolis 26 czerwca 1977 roku. Od powrotu na scenę 31 lipca 1969 roku Elvis dał 1156 koncertów, odbył 52 trasy koncertowe i sprzedał miliony płyt. W latach 70. powstały jego płyty ukazujące uniwersalność w muzyce (mieszanka utworów country, blues, gospel i rock'n'roll) – m.in. Almost in Love 1970, That's the Way It Is (1970), Elvis Now (1972), Promised Land (1975), Good Times (1974), Today (1975). Przedostatnią jego płytą była Moody Blue wydana w lipcu 1977, zawierająca m.in. materiał z sesji z lutego i października 1976 roku.

Jego ostatnia płyta Elvis in Concert została wydana 3 października 1977 roku razem z programem telewizyjnym zrealizowanym oraz wyemitowanym przez telewizję CBS pod tym samym tytułem.

Małżeństwo Elvisa z Priscillą trwało sześć lat. Po rozwodzie 9 października 1973 roku Elvis miał parę przelotnych romansów, m.in. z Sheilą Ryan (w latach 1974-1976) i miss Tennessee z 1972 r. Lindą Thompson (lata 1972-1976). Ostatnią jego partnerką była miss Tennessee z 1976 r. Ginger Alden.

Elvis zmarł 16 sierpnia 1977 we własnej posiadłości w Memphis, na dzień przed planowanym rozpoczęciem swojej kolejnej trasy koncertowej. Oficjalnie podaną przyczyną było zatrzymanie akcji serca. Jego pogrzeb odbył się 2 dni później, 18 sierpnia 1977.

 http://www.youtube.com/watch?v=KUpfHDUAbpI