Hunter to polska grupa muzyczna wykonująca muzykę z pogranicza thrash i heavy metalu. Powstała w 1985 roku w Szczytnie z inicjatywy Pawła Grzegorczyka i Grzegorza Sławińskiego. W latach 2004-2009 zespół był gospodarzem festiwalu muzyki metalowej Hunter Fest.

Zespół założony został w Szczytnie przez Pawła Grzegorczyka i Grzegorza Sławińskiego w 1985 roku. Nazwa zespołu została zaczerpnięta z tytułu utworu formacji Def Leppard, "Die Hard the Hunter". W początkowym okresie działalności zespół wraz z gitarzystą Robertem Ropiakiem nagrał dwa dema. W 1991 roku zespół dał szereg koncertów w Niemczech i to właśnie po jednym z nich zespół otrzymał propozycję wydania płyty od APN Studio Neustadt GmbH. Po nagraniu materiału, został on ponownie zmiksowany w studiu nagraniowym S4 w Warszawie, a następnie wydany przez Meridian Publishing w grudniu 1995 roku.

W 1996 roku zespół zagrał na Przystanku Woodstock, razem z Robertem Ropiakiem, który powrócił do grupy na trzy lata. W 1999 roku Ropiak został zastąpiony przez Piotra Kędzierzawskiego. W 2001 roku firma Rubicon wydała pierwszy album koncertowy grupy zatytułowany Live. Na płycie znalazło się 9 utworów nagranych podczas festiwalu Przystanek Woodstock w 1996 roku oraz bonus - studyjna wersja kompozycji „Kiedy umieram". Drugi album studyjny zatytułowany Medeis[http://www.youtube.com/watch?v=XXqxQ_dmpBs] ukazał się 7 marca 2003 roku nakładem Polskiego Radia.

30 maja 2005 roku nakładem Metal Mind Productions ukazał się trzeci album zespołu pt. T.E.L.I[http://www.youtube.com/watch?v=_Me8yUg4js8] .... Materiał został zarejestrowany i zmiksowano w marcu i kwietniu 2005 w Studio Sonus. Płyta ukazała się również w wersji anglojęzycznej. Latem tego samego roku do zespołu dołączył na krótko Krzysztof "Docent" Raczkowski, który zastąpił niedysponowanego Sławińskiego. 30 listopada 2006 roku firma Metal Mind Productions wydała pierwszą kompilację nagrań zespołu pt. HolyWood. Na dwupłytowe wydawnictwo złożyły się płyta CD oraz DVD, na której znalazł się m.in. zapis dwóch występów na festiwalu Przystanek Woodstock z 2003 i 2004 roku.

Z końcem roku 2008 współzałożyciel grupy Grzegorz Sławiński zaprzestał współpracy z zespołem. Na początku 2009 roku do zespołu dołączył Dariusz Brzozowski, który zastąpił Sławińskiego. W odnowionym składzie grupa zarejestrowała czwarty album studyjny. Płyta zatytułowana HellWood [http://www.youtube.com/watch?v=CEGuXzICaDo&list=PLF988A88A3C14C5B1] ukazała się 14 kwietnia 2009 roku nakładem wytwórni muzycznej Mystic Production. W lutym 2010 roku album Hellwood uzyskał nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii: album roku heavy metal.

A jednak Hunter dalej pozostaje sobą (a frontman Paweł „Drak” Grzegorczyk głównym autorem repertuaru) i Królestwo powinno uradować szeregi jego fanów.

Na wstępie trzeba zaznaczyć,że jestem fanem zespołu Hunter,który dumnie odpierał krytykę w stronę tegoż to zespołu, więc recenzja ta na pewno nie jest atakiem na zespół, jest ona tylko reakcją fana.

Nie od dziś wiadomo,że najlepszy fan to nie taki,który tylko poklaskuje i łyka wszystko co zespół zaserwuje,ale taki który w odpowiednim momencie powie STOP,chłopaki zjebaliście. Ta recenzja pewnie by się nie pojawiła,że pod różnymi recenzjami znika większość słów krytyki w stronę albumu.

Nie będę się rozdrabniał na poszczególne utwory bo uważam,że w tym przypadku nie ma to większego sensu, płyta od początku do końca zabija nudą, TAM NIC SIĘ NIE DZIEJE!

Jest niby kilka utworów, które teoretycznie pretendują do miana ciężkich, ale zaraz... riffy są bez polotu, i sprawiają nieodparte wrażenie ,że gdzieś się je już słyszało, wokalizy ciągną się niczym krówka na słońcu, są ociężałe i najzwyczajniej słabe. Cała płyta to nijakie pitu pitu,najpierw przesterowane, potem łagodne,ale nadal to tylko pitu pitu bez polotu

Sam zamysł uważam za dobry, podział albumu na dwie części czas wojny i pokoju, spoko. Teksty również uważam za nie najgorsze typowo Hunterowe,ale po albumach takich jak Requiem czy Medeis zespół ustawił sobie pewną poprzeczkę,której prawdopodobnie nigdy nie przeskoczy. 

Hunter to dla mnie już legenda polskiej sceny metalowej. W swojej karierze (trwającej już od 1985 roku) wydali pięć albumów (sześć wliczając nowy). Do tej pory wszystkie udane. Debiutanckie Requiem lubię zdecydowanie najmniej. Jednak i na nim znalazłem kilka fantastycznych utworów (Requiem, Freedom, Żniwiarze umysłów). Kolejne – Medeis - jeszcze bardziej mi się spodobało. Dynamiczniejsze, zwyczajnie ciekawsze od poprzedniego. Jednakże dopiero T.E.L.I… dosłownie wbiło mnie w fotel. Pełne niebanalnych, różnorodnych rozwiązań, bardzo dobrych tekstów i świetnego wokalu. Jeszcze wyżej poprzeczkę podniosło HellWood. Inspirowana filmami, tajemnicza płyta szybko zdobyła me serce. A Arges to jeden z moich ukochanych utworów wszech czasów. Dobrze słuchało się także Królestwa[http://www.youtube.com/watch?v=mJdYcQ63BS0], choć nie dorównało poprzednim dwóm krążkom. A Imperium[http://www.youtube.com/watch?v=Wo9li2iqbFE]? Zapowiadane jako mroczniejsza kontynuacja Królestwa na tle reszty twórczości Huntera wypada dość blado. Niestety....