Kazimierz Piotr Staszewski (ur. 12 marca 1963 w Warszawie) – polski muzyk, wokalista, saksofonista, autor tekstów i aranżer. Jest członkiem zespołów Kult, KNŻ i El Doopa. Prowadzi również działalność solową.

Kazik Staszewski jest synem Krystyny i Stanisława Staszewskich oraz wnukiem Kazimierza Staszewskiego. Wychowały go babcia i matka, gdyż ojciec wyjechał do Francji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukończeniu liceum im. Reja podjął studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ich nie ukończył.

Od 1984 r. żonaty z Anną Staszewską, z którą ma dwóch synów, Kazimierza i Jana. W 2008 i 2013 został dziadkiem, ma dwie wnuczki. Od kilku lat ma mieszkanie na Teneryfie, gdzie przebywa kilka tygodni każdego roku. Na stałe mieszka w Polsce.

Był felietonistą na łamach Gazety Wyborczej. W czerwcu 2005 zrezygnował z publikowania zarzucając szefom redakcji cenzurę w zakresie treści jego felietonu.

Pierwszym zespołem, w którym występował, był Poland, założony przez Roberta Schmidta i działający w latach 1979-1980. Nagrał z nim m.in. utwory "Młodzi Warszawiacy" oraz "Wojny". W 1981 roku założył zespół Novelty Poland. W 1982 roku założył zespół Kult. W 1991 roku rozpoczął karierę solową.

Pierwszym solowym albumem było Spalam się z przebojami "Dziewczyny", "Piosenka trepa", "Spalam się" czy rozsławioną "Jeszcze Polska" w której senator z ramienia ZChN Jan Szafraniec doszukał się paszkwilu na hymn Polski i oddał sprawę do sądu. Sprawę umorzono. Rozgłos zyskała też wydana na następnym albumie Spalaj się! piosenka "100 000 000" z refrenem Wałęsa dawaj nasze sto milionów!. Utwór ten wykonany został wcześniej na festiwalu w Sopocie i odnosił się do niespełnionej obietnicy przedwyborczej.

W 1995 ukazało się Oddalenie, nagrane w domowym studiu. Na płycie znalazła się piosenka "Łysy jedzie do Moskwy", odnosząca się do wyjazdu ówczesnego premiera Józefa Oleksego do Moskwy podczas rosyjskiej agresji zbrojnej na Czeczenię. Największym sukcesem cieszył się album 12 groszy nagrany w 1997 z wielkim przebojem "12 groszy". Na płycie znalazły się także utwory napisane przez Kazika do filmu Sztos.

W 1998 roku dołączył do zespołu El Doopa. W 2000 ukazała się Melassa z przebojami "4 pokoje" nagranym w duecie z Edytą Bartosiewicz i "Mars napada" oraz "Gdybym wiedział to, co wiem". Kazik nagrał także trzy albumy zawierające własne interpretacje utworów Kurta Weilla i Nicka Cave'a (Melodie Kurta Weill'a i coś ponadto - 2001), Toma Waitsa (Piosenki Toma Waitsa - 2003) (teksty przetłumaczone przez Romana Kołakowskiego) oraz Silnej Grupy Pod Wezwaniem (Silny Kazik Pod Wezwaniem - premiera 1.12.2008 r.

W roku 2004 ukazał się album Czterdziesty Pierwszy z piosenką "Polska płonie", a rok później Los się musi odmienić (część piosenek pochodziła ze ścieżki dźwiękowej filmu Rozdroże Cafe, w którym Kazik zagrał epizodyczną rolę). Staszewski nagrał także muzykę do filmów PitBull, Szaleńcy, Balladę o Janku Wiśniewskim do filmu Czarny czwartek, Yuma, oraz z zespołem Kult Czarne Słońca do filmu o tym samym tytule, a także Oczy niebieskie. W latach 2005–2009 był wokalistą zespołu Buldog.

Kazik otrzymał wiele nagród (m.in. Paszport Polityki, Fryderyki, Machinery, nagrodę MTV), które jednak rzadko odbierał. O Kaziku i Kulcie opowiada książka Leszka Gnoińskiego Kult Kazika oraz Wiesława Weissa Kult. Biała Księga (wyd. 2009), zawierająca m.in. teksty i historię powstania wszystkich piosenek zespołu. W maju 2008 roku ukazał się zbiór felietonów Kazika pt. "Niepiosenki".

Kazik Staszewski deklaruje przywiązanie do tradycyjnych wartości, z których najważniejszą jest rodzina.

Jest przeciwnikiem penalizowania narkotyków, gdyż przez to handlem nimi zajmują się grupy przestępcze. Ze względu na swoje poglądy był bliski Unii Polityki Realnej. Deklaruje się jako niewierzący, choć z ogromną potrzebą wiary. W młodości przez kilka lat był związany ze Świadkami Jehowy – studiował z nimi Pismo Święte, a rozstał się po sugestiach o konieczności rezygnacji z muzyki.

Kult – polski zespół muzyczny, grający głównie rock alternatywny, założony w 1982 roku, przez Kazika Staszewskiego i Piotra Wieteskę w Warszawie, na bazie zespołu Novelty Poland. Muzyka Kultu ma swoje korzenie w punku i nowej fali, ale posiada też elementy rocka psychodelicznego, a nawet jazzu. Od początków istnienia grupa wyróżnia się charakterystycznym, rozpoznawalnym brzmieniem klawiszy i instrumentów dętych, a także głosem i często prowokacyjnymi tekstami wokalisty Kazika Staszewskiego.

Kazik na Żywo (znana również jako KnŻ, knż bądź kaenżet) – polska grupa wykonująca muzykę z pogranicza rapcore i rocka.

Zespół (początkowo pod nazwą Kazik) powstał w 1991 roku w składzie: wokalista Kazik Staszewski, gitarzysta Adam "Burza" Burzyński, basista Michał "Kwiatek" Kwiatkowski oraz perkusista Kuba Jabłoński. Formacja grała początkowo wyłącznie utwory z solowych projektów Kazika, później uległo to zmianie. Najważniejszym koncertem na początku istnienia kapeli był występ podczas festiwalu w Sopocie w 1992 roku. W 1994 roku zespół Kazik wydał swoją pierwszą płytę Na żywo, ale w studio.

Tuż po nagraniu płyty modyfikacji uległ skład - perkusistę Kubę Jabłońskiego zastąpił Tomasz Goehs, a niedługo po tym w szeregi wstąpił gitarzysta Robert "Litza" Friedrich. W 1995 roku ukazała się druga płyta Porozumienie ponad podziałai. W 1998 roku zespół dołączył do projektu Muzyka Przeciwko Rasizmowi a jego kawałek znalazł się na pierwszej składance Muzyka przeciwko rasizmowi, firmowanej przez Stowarzyszenie Nigdy Więcej.

W 1999 roku grupa wydała trzeci album: Las Maquinas de la Muerte. W połowie 2000 roku zespół opuścił Robert Friedrich (zastąpił go Olaf "'Off" Deriglasoff). W 2002 roku wyszła ostatnia płyta - wydawnictwo podsumowujące działalność koncertową zespołu pt.: Występ.

W 2004 roku zespół przerwał działalność, a ostatni wówczas koncert grupa zagrała 23 maja 2004 w Warszawie w Parku Skaryszewskim. Rok później menedżer zespołu, Piotr Wieteska, założył zespół Buldog, do którego zaprosił Kazika Staszewskiego oraz eks-członków Kultu. Grupa na koncertach sygnowanych jako Kazik & Buldog grała, oprócz własnych piosenek, najbardziej znane utwory knż.

Dnia 29 maja 2008 zapadła decyzja o reaktywacji zespołu Kazik Na Żywo. Pierwszy koncert po reaktywacji knż odbył się 14 lutego 2009 w toruńskim Studenckim Klubie Pracy Twórczej "Od Nowa". Powrócono do składu z lat 1995-2000 (gitarzystą został ponownie Robert Friedrich).

13 września 2011 oficjalnie poinformowano, że w tym dniu grupa rozpoczęła nagrywanie nowej płyty, która nazwano Bar La Curva / Plamy na słońcu. Nagrywanie albumu odbywało się w studiu RecPublica w miejscowości Lubrza. Realizatorami byli Burzyński, Friedrich i Łukasz Olejarczyk. Album miał premierę 28 listopada i ukazał się ponownie nakładem wytwórni S.P. Records. Album został wyróżniony złota płytą (w ciągu tygodnia od premiery osiągnął sprzedaż co najmniej 15 000 egzemplarzy).

El Dupa (także jako El Doöpa, El Dojpa, L-Dópa, El Døpa) – polski zespół muzyczny założony przez Dra Yry (Krzysztofa Radzimskiego) w 1998 roku.

Zespół powstał pod nazwą El Dupa, i taka nazwa pojawia się na okładce pierwszego jego albumu A pudle?. Jednak na samej płycie zamieszczono już trzy sposoby zapisu nazwy zespołu: El Dupa, El Dojpa, El Doöpa. Nazwa El Doöpa, jako jedyna, została zamieszczona na singlu Natalia w Brooklynie (ukazał się przed premierą płyty A pudle?), natomiast nazwa El Dojpa na singlu Prohibition. W kolejnej płycie zastosowano zapis L-Dópa. Zmiana zapisu nazwy zespołu wynika z tradycji wprowadzonej przez Dra Yry, według której pisownia zmieniała się po każdym nowym wydawnictwie grupy. Na płycie koncertowej El Concerto in Duppa wydanej w 2011 r. powrócono do zapisu El Dupa, zaś na albumie Pożegnanie za friko z 2013 r. przyjęto zapis El Døpa. Jak podkreśla Dr Yry każda nazwa jest poprawna (El Dupa, El Doöpa, El Dojpa, L-Dópa, El Døpa) oraz "Można sobie pisać, jak się chce, a i tak wiadomo, o co chodzi".

Ponieważ nazwa zawiera wulgarne słowo, nie mogła być wypowiadana w programach telewizyjnych i radiowych. Wydawca sugeruje wymowę [el dojpa]; taką wymowę można było spotkać w radiowych i telewizyjnych listach przebojów w czasach sukcesów singla Prohibicja, pomimo, że sam zespół stosuje wymowę [el dupa] (co można usłyszeć w utworze El Dupa gra).