Pop-rock – gatunek muzyczny, który łączy w sobie elementy popu i rocka. Piosenki pop-rockowe cechują się prostą budową, "chwytliwą" melodią i powtarzającymi się fragmentami (co jest charakterystyczne dla popu) oraz instrumentarium opartym na gitarach elektrycznych i perkusji (charakterystycznym dla rocka). Terminem pop-rock po raz pierwszy opisano wczesne hity zespołu The Beatles.

Surf rock jest czasami traktowany jako typ pop-rocka.

Surf rock to styl muzyczny, zapoczątkowany w latach 50. XX wieku w Stanach Zjednoczonych łączący elementy kultury surfingowej oraz rocka. Powszechnie uznawanym za pierwsze nagranie z gatunku jest utwór pt. "Movin' and Groovin'" z repertuaru Duane'a Eddy'ego. Eddy uprawiał surfing, a tym samym przeniósł ekscytacje oraz ducha sportu w muzykę, stanowił on również inspirację dla wielu wykonawców gatunku. W późniejszym okresie rozwoju stylu surf rock poczęto nawiązywać do muzyki hiszpańskiej i samej muzyki latynoskiej w ogóle.

Jednym z "hymnów" muzyki surf rockowej oprócz utworu "Movin' and Groovin'", Eddy'ego jest aranżacja folkowej piosenki pt. "Misirlou" z 1962 w wykonaniu Dicka Dale'a. Utwór "Misirlou" został użyty w ścieżce dźwiękowej do filmu Pulp Fiction oraz został zsamplowany w kawałku Black Eyed Peas pt. "Pump It". Powstały rok wcześniej utwór pt. "Let's Go Trippin'" zawierał w sobie brzmnienia tradycyjnej środkowo-wschodniej muzyki arabskiej (muzyki arabskiej nauczył się od swojego wujka w Libanie) z wpływami muzyki meksykańskiej, dzięki czemu Dale otrzymał "mokre" gitarowe brzmienie.

Do wykonawców gatunku należą m.in. The Beach Boys, The Ghastly Ones, Al Casey, The Centurions, The Challengers, The Chantays, Dick Dale, Goons of Doom, Les Fradkin & Get Wet, Link Wray, Jetpack, The Lively Ones, Man or Astro-man?, Daikaiju, Marketts, The Mermen, The Nobility, The Pyramids, The Routers, The Surfaris, The Shadows, The Tornadoes, Smash Mouth, The Trashmen, The Ventures oraz The Ziggens.

Pop-rock w dużej mierze ustąpił miejsca soft rockowi w latach 70.

Soft rock (także light rock, easy rock, mellow rock) to natomiast termin używany do określenia stylu muzyki rockowej, który bazuje głównie na fortepianie oraz instrumentach z nim powiązanych.

Początki soft rocka sięgają lat 50. XX wieku i pionierów rock and rolla: Little Richarda, Jerry'ego Lee Lewisa i Fats Domino. Charakterystyczne dla tego stylu jest wykonywanie wielu elementów piosenek na żywo, np. przesuwanie ławki do siedzenia od fortepianu, by grać na stojąco, podnoszenie rąk w górę i w dół podczas gry, aby nadać jej nieco dramatyzmu lub siadanie na pianinie, co można często zaobserwować podczas występów m.in. Billy'ego Joela, Eltona Johna, Taylora Hansona i Bena Foldsa.

Elton John, Freddie Mercury z Queen oraz Billy Joel uważani są za artystów przełomowych tego gatunku. Ich piosenki z lat 70., 80. i 90. łączyły rhythmandbluesowe brzmienie fortepianów Raya Charlesa i Steviego Wondera z bardziej rockowym i popowym stylem gry Jerry'ego Lee Lewisa. Pianista Roy Bittan nawiązywał do soft rocka swą grą na albumach Born to Run Bruce'a Springsteena, Bat Out of Hell Meat Loafa i Making Movies Dire Straits.

W twórczości wielu artystów, m.in. Tori Amos, Bena Foldsa, Keane i Fiony Apple, pod koniec lat 90. XX wieku i na początku XXI wieku występował soft rock. Obecnie jest to gatunek mniej popularny, jednak wciąż istnieje wielu artystów, którzy tworzą go i odnoszą duże sukcesy, w tym m.in. The Fray i Vanessa Carlton.

Wielu artystów, mimo dużej popularności gitar, wciąż wykorzystuje w swej twórczości fortepian.

Angielska grupa Keane znana jest z tego, że w swojej muzyce w ogóle nie korzysta z gitar. Po odejściu gitarzysty w 2001 roku pozostali, wtedy nieznani jeszcze muzycy, zdecydowali, że od tego czasu przestaną używać gitar w swych piosenkach i skupią się na innych instrumentach, a szczególnie na fortepianie. W 2003 roku soft rockowe utwory Keane, "Everybody's Changing" i "Somewhere Only We Know" stały się hitami i przyniosły grupie międzynarodową sławę. Jednakże ostatni album tria, "Perfect Symmetry" ukazuje już całkiem inny kierunek - znalazło się na nim tylko kilka prawdziwie piano rockowych kompozycji (jak na przykład piosenka tytułowa, "Black Burning Heart" i bonusowe "My Shadow"), w reszcie utworów dominują syntezatory i różnorakie efekty wspomagane elektroniką.

Kolejnym przykładem może być grupa Starsailor, która zasłynęła z takich albumów jak "Love Is Here" i najnowszego "All The Plans", które do teraz urzekają miliony fanów na całym świecie czystym pięknem kompozycji. I właśnie dzięki takim piosenkom jak "Silence Is Easy" , "Alcoholic" i "Tell Me It's Not Over" brytyjski piano rock nabrał całkiem nowego znaczenia, a grupa wciąż jest jedną z najbardziej lubianych nie tylko w Anglii, ale i daleko poza nią.

Trio Ben Folds Five w latach 90. stworzyło wiele soft rockowych piosenek, które odniosły duży sukces komercyjny. Właśnie wtedy Ben Folds stał się słynnym wokalistą solowym i producentem.

Kolejnym przykładem współczesnego soft rocka jest zespół Coldplay. Oparte na fortepianie single: "Trouble", "Fix You", "The Scientist", "Speed of Sound", "Clocks" oraz "The Hardest Part" osiągnęły ogromny sukces i stały się hitami na całym świecie. Jednakże Coldplay używa gitar w większości swoich piosenek.

Vanessa Carlton jest znana głównie z piosenki "A Thousand Miles", w której podstawowym instrumentem jest fortepian.

Amerykańska grupa The Fray dzięki soft rockowym piosenkom: "Over My Head (Cable Car)" oraz "How to Save a Life", które okazały się ogromnymi hitami, zyskała międzynarodowy sukces i sławę.

Zespół Blue October, mimo iż często łączy muzykę soft rockową z postgrunge'ową, sukces zawdzięcza soft rockowym utworom: "Calling You", "Hate Me" i "Into the Ocean".

Kanadyjski muzyk Daniel Powter zasłynął jako początkujący piosenkarz soft rockową piosenką "Bad Day".

Fala pop-rocka z połowy lat 90. została zapoczątkowana przez takich wykonawców jak Alanis Morissette, Roxette czy Melissa Etheridge. Pop-rock odrodził się na początku XXI wieku (m.in. Avril Lavigne, Pink, Simple Plan), w czasie gdy artyści hardrockowi byli wypierani z list przebojów przez wykonawców popowych, R&B i hiphopowych. Cechą nowoczesnych piosenek pop-rockowych są naprzemienne delikatne zwrotki i głośniejsze refreny.