Gordon Matthew Sumner znany bardziej jako Sting urodził się w Wallsend, robotniczej dzielnicy Newcastle w Anglii. Jest najstarszym z czworga dzieci małżeństwa Audrey Cowell i Ernesta Sumnera. Ma brata Philipa oraz dwie siostry: Angelę i Anitę. Sumner został wychowany w tradycji religii rzymskokatolickiej (jego babka pochodziła z irlandzkiej rodziny).
Naukę zaczął w szkole podstawowej St. Cuthbert's – katolickiej instytucji o bardzo surowych zasadach. Następnie zdał egzaminy wstępne na Uniwersytet Warwick w Coventry, by studiować filologię angielską. Wytrzymał tam jeden semestr i wrócił do Newcastle, gdzie przez pół roku pracował na budowie.
Później pracował w administracji jako urzędnik w dziale zajmującym się podatkiem dochodowym. W latach 1971-1974 uczęszczał do szkoły o profilu pedagogicznym. Następnie przez dwa lata pracował jako nauczyciel w rzymskokatolickiej szkole podstawowej w Cramlington.
Jego najmłodsza córka, Eliot Paulina "Coco" Sumner, jest liderką zespołu I Blame Coco. Z kolei najstarszy syn Stinga, Joe Sumner, jest liderem grupy Fiction Plane.
Od najmłodszych lat chciał zostać muzykiem. Początkowo grywał z lokalnymi zespołami jazzowymi takimi jak Phoenix Jazzmen, Last Exit czy The Newcastle Big Band, którego działalność zapoczątkowała grupa studentów z miejscowego uniwersytetu pod koniec lat sześćdziesiątych.
W 1977 roku Sting, Stewart Copeland i Henry Padovani (bardzo szybko zastąpiony przez Andy'ego Summersa) utworzyli w Londynie rockową grupę The Police. Grupa wydała szereg znanych albumów i zdobyła 6 nagród Grammy na początku lat osiemdziesiątych. Ich ostatni album Synchronicity ukazał się w 1983 roku. Grupa reaktywowała się w 1986, aby nagrać nową wersję piosenki Don't Stand So Close to Me, ale nie na długo. Od tej pory Sting rozpoczął karierę solową.
We wrześniu 1981 r. Sting solowo zadebiutował, podczas czwartego koncertu dla Amnesty International. Zaśpiewał tam słynne "Roxanne"[http://www.youtube.com/watch?v=3T1c7GkzRQQ], "Message In A Bottle"[http://www.youtube.com/watch?v=ObL3L6MRvN4] oraz własną aranżacje piosenki Boba Dylana[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/bob_dylan/2014-07-04-342] - "I Shall Be Released"[http://www.youtube.com/watch?v=FySFa6H7w-M]. Obok Stinga zagrali tam również Eric Clapton[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/eric_clapton/2014-07-02-214], Jeff Beck czy Phil Collins.
W 1982 roku wydał solowy singiel "Spread a Little Happiness"[http://www.youtube.com/watch?v=elehDQ3DCGI], który znalazł się na ścieżce dźwiękowej filmu "Syrop z siarki i piołunu"[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/syrop_z_siarki_i_popiolu/2014-12-02-1121]. Utwór był własną interpretacją utworu Vivian Ellis, z musicalu "Mr. Cinders" z 1920 roku.
Swoją pierwszą oficjalną solową płytę, wydaną w 1985 roku Sting zatytułował The Dream of the Blue Turtles[http://www.youtube.com/watch?v=tMQ4w6VbKHM]. Album nawiązywał swoją różnorodnością do białego albumu grupy The Beatles[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/the_beatles/2014-07-01-63], którym sam Sting był zafascynowany.
W 1986 roku został wydany album koncertowy - Bring on the Night, na którym znalazły się utwory z The Dream of the Blue Turtles i wcześniejszych okresów twórczości Stinga. Album został zekranizowany na VHS, później również na DVD i Blu-ray.
Album ...Nothing Like the Sun[http://www.youtube.com/watch?v=aB3MUVQLetA] nagrany w 1987 roku swoją nazwę wziął z fragmentu 130. sonetu Williama Shakespeare'a. Tytułowy cytat pada w utworze "Sister Moon"[https://www.youtube.com/watch?v=QZLvDhTtONU], z tego albumu. Krążek został pokrył się platyną w Wielkiej Brytanii oraz dwukrotną w Stanach Zjednoczonych.
Zimą 1988 roku ukazał się album "specjalny" - ...Nada Como el Sol. Znalazło się na nim pięć utworów z poprzedniego albumu wykonywanych przez Stinga w języku hiszpańskim i portugalskim.
Po śmierci swojego ojca (1989) Sting w 1991 roku wydał płytę zatytułowaną "The Soul Cages"[http://www.youtube.com/watch?v=4qCzwQ9EQmg]. Album pokrył się platyną w USA, złotem w Wielkiej Brytanii oraz Finlandii i zanotował czołowe lokaty w Europie.
Swój drugi koncertowy krążek - Acoustic Live in Newcastle Sting nagrał jesienią 1991 roku, w ramach trasy "The Soul Cages Tour". Na płycie znalazło się pięć utworów, w tym Ain't No Sunshine Billa Withersa. Nagranie wykonano w Wallsend - rodzinnej miejscowości Stinga.
Po przeprowadzce do Wiltshire, w 1993 roku Sting wydał swój kolejny album - Ten Summoner's Tales[http://www.youtube.com/watch?v=-M4uDRd9fJA]. Tytuł krążka stanowi grę słów opartą na prawdziwym nazwisku muzyka (Sumner). Album składa się z dwunastu utworów, dość luźno ze sobą powiązanych, których tematyka dotyczy głównie kwestii miłości i moralności. W 1998 dokonano reedycji albumu, a na nowym krążku pojawiły się teledysk do utworu "If I Ever Lose My Faith In You"[http://www.youtube.com/watch?v=0W9jiTiTW-o] oraz piosenka "Everybody Laughed But You"[http://www.youtube.com/watch?v=5euwUQbk4ho], której nie zawierała wersja z 1993 roku w wydaniu na rynek amerykański i kanadyjski.
W 1994 roku na rynek wyszła kompilacja utworów Stinga, zatytułowana "Fields of Gold"[http://www.youtube.com/watch?v=KLVq0IAzh1A]- od jednego z utworów. Album pokrył się dwukrotną platyną w Stany Zjednoczone, potrójną w Wielkiej Brytanii oraz złotem w Polsce.
Wersja piosenki "It's Probably Me"[http://www.youtube.com/watch?v=16IdYZWCypI] została wykorzystana w filmie Zabójcza broń 3, zaś "Shape Of My Heart"[http://www.youtube.com/watch?v=locIxsfpgp4] w filmie Leon zawodowiec[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/leon_zawodowiec/2014-12-02-1122].
W 2003 roku wraz z pozostałymi członkami The Police, Stewartem Copelandem i Andym Summersem, został nominowany do Rock and Roll Hall of Fame.
Sting wyjaśnił, że otrzymał swój pseudonim podczas występu z Phoenix Jazzmen. Na jednym z koncertów wystąpił w swetrze w czarno-żółte pasy. Lider grupy Gordon Solomon stwierdził, że Gordon wygląda jak trzmiel i stąd jego pseudonim Sting (czyli Żądło).
W 1978 pojawił się w epizodycznej roli obok członków grupy Sex Pistols w filmie Kto zabił Bambi? (Who Killed Bambi?). Produkcja została wstrzymana przez wytwórnię (20th Century Fox) i film nie został ukończony. Krótki fragment z udziałem Stinga zamieszczony został w dokumencie Sex Pistols: Wściekłość i brud (The Filth and the Fury) z 2000 roku.
Oficjalnie więc Sting zadebiutował w 1979 roku w filmie Quadrophenia[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/kwadrofonia/2014-12-02-1123] Franca Roddama. Następnie zagrał jedną z głównych ról w dreszczowcu Syrop z siarki i piołunu (Brimstone & Treacle, 1982). Jedną z najgłośniejszych kreacji Stinga była postać Feyda-Rauthy w filmie science fiction Davida Lyncha, pt. Diuna (1984), nakręconym na podstawie głośnej powieści pod tym samym tytułem autorstwa Franka Herberta. Następnie zagrał w kolejnym filmie Franca Roddama, Oblubienica Frankensteina[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/oblubienica_frankensteina/2014-12-02-1125] (The Bride, 1985) – była to adaptacja powieści Frankenstein, czyli nowy Prometeusz Mary Shelley – oraz w głośnym dramacie Obfitość[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/obfitosc/2014-12-02-1126] (reż. Fred Schepisi) z Meryl Streep w roli głównej. Wystąpił również we włoskim dramacie Julia i Julia[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/julia_i_julia/2014-12-02-1127] (Giulia e Giulia, 1987) Petera Del Monte oraz pojawił się w epizodycznej roli "Heroicznego Oficera" w Przygodach barona Munchausena (1988) Terry'ego Gilliama. W 1995 r. zagrał w Grotesce (The Grotesque/Gentlemen Don't Eat Poets) Johna-Paula Davidsona, zrealizowanej na podstawie powieści Patricka McGratha. W filmie Burzliwy poniedziałek[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/burzliwy_poniedzialek/2014-12-02-1128] zagrał właściciela klubu jazzowego, a akcja rozgrywała się w jego rodzinnym mieście, Newcastle. W 1998 również zagrał właściciela pubu w filmie Guya Ritchiego Porachunki (Lock, Stock and Two Smoking Barrels).
Sting występował także w produkcjach telewizyjnych (gościnnie w Nowych przygodach Kapitana Planety, Simpsonach i Ally McBeal) oraz teatralnych. W 1989 roku wystąpił w broadwayowskim musicalu Opera za 3 grosze w reżyserii Johna Dextera.
W późniejszym okresie z przemysłem filmowym związany był przez swoją muzykę, przy czym zdarzyło mu się zagrać samego siebie w animowanym Filmie o pszczołach (2007).
| 
