Chuck Berry, właśc. Charles Edward Anderson Berry (ur. 18 października 1926 w St. Louis) – amerykański muzyk, kompozytor piosenek, wokalista, gitarzysta, indywidualność sceniczna. Jest powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych pionierów rock and rolla. W 2003 pojawił się na 6. miejscu listy 100 największych gitarzystów wszech czasów magazynu "Rolling Stone".

Chuck Berry, zanim został odkryty przez znanego producenta Leonarda Chessa, właściciela Chess Records, był mało znanym muzykiem, tworzącym czarną muzykę wywodzącą się z bluesa, a graną w lokalnych klubach w St. Louis. Pierwsza piosenka nagrana dla Chess w 1955, "Maybellene", stała się z miejsca wielkim przebojem, czyniąc Chucka najpopularniejszym śpiewakiem rockandrollowym. Chuck Berry był wielkim rewolucjonistą w ramach swego gatunku, definiując jego brzmienie na całe lata naprzód. Za jego sprawą typowym stał się agresywny rytm, dominująca rola elektrycznej gitary oraz charakterystyczny swobodny sposób zachowania na scenie (stworzył m.in. tzw. duck-walk). W szczególności dźwięk gitary wyróżniał Berry'ego spośród mu współczesnych. Był też prekursorem rozpoczynania piosenek przez intro składającego się z krótkiego riffu granego solo na gitarze elektrycznej.

Najbardziej znane grupy brytyjskie z The Beatles[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/the_beatles/2014-07-01-63] i The Rolling Stones[http://metal-nibyl.ucoz.pl/search/?q=The+Rolling+Stones&m=site&m=news&m=blog&m=photo&m=faq&m=forum&t=0] na czele, wzorowały na nim swe brzmienie i sceniczny image w początkowym okresie działalności. Wzorował się też na nim Jimi Hendrix[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/jimi_hendrix/2014-07-01-66], wykonywał także czasem podczas koncertów jedną z jego najlepszych kompozycji "9".

Do największych przebojów Chucka Berry'ego, a zarazem najlepiej znanych standardów rockowych należą: "Roll Over Beethoven"[https://www.youtube.com/watch?v=EOrMg3pY7hw], "Thirty Days"[https://www.youtube.com/watch?v=kU_506KSI_s], "Too Much Monkey Business"[https://www.youtube.com/watch?v=5b2w_nJLuvw], "Brown Eyed Handsome Man"[https://www.youtube.com/watch?v=03OfDbsT68U], "You Can't Catch Me"[https://www.youtube.com/watch?v=hrDoy4LDDCg], "School Day"[https://www.youtube.com/watch?v=DHG5-GxI_Es], "Carol"[https://www.youtube.com/watch?v=VgEc0hzTH7I], "Back in the U.S.A."[https://www.youtube.com/watch?v=23y2Cz40zs4], "Little Queenie"[https://www.youtube.com/watch?v=s2a2Nrw_6G0], "Memphis Tennessee"[https://www.youtube.com/watch?v=KrbPlr4Wskc], "Johnny B. Goode"[https://www.youtube.com/watch?v=I8JULmUlGDA], "Rock and Roll Music"[https://www.youtube.com/watch?v=0XSaKQlBZuE] i wykorzystany w kultowej scenie filmu Quentina Tarantino Pulp Fiction "You Never Can Tell"[https://www.youtube.com/watch?v=Ik-RsDGPI5Y].

W 1986 Chuck Berry, jako pierwszy muzyk, został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame, a w 1989 do St. Louis Walk of Fame.

26 lutego 2012 roku odebrał nagrodę PEN Klubu Nowej Anglii - "Song Lyrics of Literary Excellence".

Chuck Berry był twórcą legendarnego "kaczego chodu" (duck-walk) z gitarą. Twierdził, że stworzenie go w 1956 r. miało pierwotnie na celu ukrycie wygniecionego garnituru ze sztucznego jedwabiu. W jednym z wywiadów zapytany przez Johnny'ego Carsona na temat pochodzenia "kaczego chodu" odpowiedział, że w dzieciństwie lubił grać w tenisa stołowego i piłkę trzymał pod stołem dlatego wygodniej było mu wchodzić pod stół w ten właśnie sposób, co bardzo spodobało się jego mamie.