Edyta Małgorzata Bartosiewicz (ur. 11 stycznia 1965 w Warszawie) – polska wokalistka, autorka tekstów i piosenek, a także producent muzyczny. Pięciokrotna laureatka nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. Edyta Bartosiewicz działalność artystyczną rozpoczęła w drugiej połowie lat 80. XX wieku. Po okresie występów amatorskich związała się z zespołem pod nazwą Staff przekształconą później w Holloee Poloy[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/holloee_poloy/2014-12-04-923]. Wraz z grupą piosenkarka zarejestrowała swój debiut fonograficzny zatytułowany The Big Beat (1990). Utrzymana w stylistyce szeroko pojętej muzyki alternatywnej płyta nie odniosła sukcesu. Wkrótce potem zespół zakończył działalność, a wokalistka podjęła solową działalność artystyczną.

Uczęszczała do XXXIII Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie. Trenowała siatkówkę i łyżwiarstwo szybkie. Po skończeniu liceum podjęła studia w SGPiS w Warszawie (obecnie SGH). Wówczas założyła w Mińsku Mazowieckim swój pierwszy zespół muzyczny, lecz w 1986 zdecydowała się wyjechać do Londynu. Do Polski wróciła po kilku miesiącach.

Po czwartym roku porzuciła studia i dołączyła do grupy Staff, z którą – po zmianie nazwy na Holloee Poloy – wygrała Mokotowską Jesień Muzyczną w 1989 r., a potem nagrała płytę The Big Beat (1990). Piosenkarka współpracowała z artystami takimi jak: Wojciech Waglewski, Kazik Staszewski[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/kazik/2014-07-06-595], Ziyo, Róże Europy, Acid Drinkers[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/acid_drinkers/2014-07-04-288], Hey[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/hey/2014-07-01-61], Varius Manx, Human[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/human/2014-12-01-921] oraz Kobranocka[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/kobranocka/2014-07-01-120]. Po definitywnym rozwiązaniu współpracy z zespołem rozpoczęła występy solowe. Płyta The Big Beat nie okazała się sukcesem komercyjnym, mimo to Bartosiewicz została w 1990 ogłoszona przez Magazyn muzyczny „najlepszą wokalistką”.

Na przełomie 1991/92 roku, wraz z Rafałem Paczkowskim przystąpiła do nagrania w warszawskim Studio S-4 płyty Love. W maju 1992 materiał ten ukazał się na polskim rynku nakładem Studia Izabelin. Płyta cieszyła się popularnością i osiągnęła statut złotej. W 1991 roku podpisała kontrakt z londyńską firmą Chrysalis na wydanie Love na Zachodzie. Piosenkarka nie cieszyła się jednak popularnością w Wielkiej Brytanii. W 1992 na Festiwalu w Sopocie została uznana za wokalistkę roku, a także zdobyła nagrodę Bursztynowego Słowika.

18 września 1994 ukazała się druga płyta Edyty Bartosiewicz, zatytułowana Sen[http://www.youtube.com/watch?v=euuMfS7xYsg&list=PL762DA596FD8F5A9C]. Opublikowało ją Izabelin Studio. W nagraniu tego materiału wzięli udział nowi (poza Krzysztofem Polińskim – perkusja) muzycy: Michał Grymuza – gitary, Radosław Zagajewski – bas, Krzysztof Palczewski – klawisze. Realizacją nagrań zajął się Leszek Kamiński (mąż Bartosiewicz od 1990).

W drugiej połowie września 1994 odbyła się trasa koncertowa w 9 największych miastach Polski, promująca nową płytę. W podsumowaniu miesięcznika „Tylko Rock” Edyta została wybrana przez czytelników najlepszą wokalistką roku, a przebój „Sen” okazał się najpopularniejszą piosenką roku. 19 marca 1995 podczas uroczystości wręczania Fryderyków 1994, Edyta Bartosiewicz otrzymała dwie statuetki: za najlepszy album roku (kategoria płyta pop/rock) oraz jako najlepsza wokalistka roku. Album Sen uzyskał miano „Platynowej Płyty”; do dziś sprzedano 300 tys. egzemplarzy MC i CD.

Na początku 1995 roku pojawił się singel „Wonderful tonight”[http://www.youtube.com/watch?v=X2q27bQwh28]– cover piosenki Erica Claptona, który doszedł do 2. miejsca Listy Przebojów Programu 3. Na początku lipca ukazał się singel z utworem „Szał”, który promował nową płytę Szok'n'Show. Płyta ta uzyskała miano Platynowej (do dziś sprzedano ponad 280 tys. egzemplarzy MC i CD). Artystka otrzymała Fryderyka 1995 za album rockowy oraz 8 nominacji do tej nagrody w innych kategoriach. Teledysk do piosenki „Zegar” otrzymał „Złotego Yacha” za najlepszy teledysk roku 1995. Nowym wyzwaniem Bartosiewicz, kończącym 1995 rok była produkcja muzyczna płyty zespołu Firebirds. Od października 1996 rozpoczęła się praca nad nowym albumem, który został nagrany w styczniu i w lutym 1997. Premiera płyty Dziecko odbyła się 9 czerwca 1997. Album uzyskał miano Platynowej Płyty.

29 listopada 1999 roku ukazała się płyta zatytułowana Dziś są moje urodziny – The Best Of, będąca podsumowaniem twórczości artystki, którą promował premierowy utwór „XXI Wiek”. Na początku 2000 roku ukazał się singel „Mistrz”, który promował składankę. 1999 rok Bartosiewicz zakończyła rozstaniem ze swoją macierzystą wytwórnią fonograficzną – Universal Music Polska (dawniej PolyGram Polska / Izabelin Studio). W 2000 zdobyła tytuł Osobowości Dziesięciolecia magazynu „Tylko Rock”. W 2000 roku współpracowała z Justyną Steczkowską, Kazikiem Staszewskim oraz Anitą Lipnicką.

W styczniu 2001 ukazała się z kolei „Opowieść” – piosenka, która znalazła się na kolejnej płycie z serii „Piątki na piątki w Radiu ZET”. Utwór w 2004 wykorzystano w filmie Nigdy w życiu!. Piosenkarka napisała kilka tekstów na płytę „Perła” (2002) Edyty Górniak, piosenka „Nie proszę o więcej” stała się drugim singlem tej płyty. Bartosiewicz również jest autorką tekstu do tytułowej piosenki – czwartego singla.

Na początku 2002 roku Bartosiewicz rozpoczęła współpracę z wytwórnią BMG Poland i od 4 marca zaczęła pracę nad nową płytą. 17 czerwca tego samego roku odbyła się premiera singla „Niewinność”, który miał promować nową płytę. 29 czerwca odbyła się premiera teledysku do piosenki „Niewinność”. Premiera nowej płyty miała mieć miejsce w sierpniu 2002 r., płyta jednak nie została wydana.

W roku 2004 Bartosiewicz wystąpiła w duecie, na płycie Krzysztofa Krawczyka w piosence „Trudno tak... (razem być nam ze sobą)...”. Piosenka ta stała się drugim singlem płyty „To, co w życiu ważne”. W sierpniu Edyta wystąpiła z Krzysztofem Krawczykiem na festiwalu w Sopocie. Piosenkarka wystąpiła także na Koncercie Sylwestrowym TVP.

5 czerwca 2005 wystąpiła na Rynku w Krakowie na Festiwalu Piosenki Zaczarowanej, wśród artystów takich jak m.in. Anna Maria Jopek, Sylwia Wiśniewska, Urszula, Andrzej Piaseczny, Grzegorz Turnau, Michał Wiśniewski, Paweł Kukiz. We wrześniu 2005 wzięła udział w specjalnym koncercie z okazji 10-lecia zespołu Myslovitz, gdzie w duecie z Arturem Rojkiem zaśpiewała piosenkę pt. „Chciałbym umrzeć z miłości”. 2 września 2006 roku artystka wzięła udział w koncercie Tomasza Stańko, zatytułowanym „Tomasz Stańko i Goście”.

Przez niemal dwa lata od tego momentu Edyta Bartosiewicz nie występowała publicznie. Na scenę powróciła 5 lipca 2008, kiedy w ramach festiwalu TOPtrendy w Sopocie wystąpiła na koncercie „Życie jak wino” z okazji 45-lecia pracy artystycznej Krzysztofa Krawczyka. W duecie z Krzysztofem Krawczykiem wokalistka zaśpiewała dwie piosenki: „Opowieść” i „Trudno tak... (razem być nam ze sobą)...”.

28 sierpnia 2010 artystka zagrała koncert podczas Orange Warsaw Festival 2010. 19 maja 2011 w głównym wydaniu Wiadomości TVP odbyła się premiera jej pierwszego od 7 lat studyjnego nagrania i teledysku. Piosenka nosi tytuł Witaj w moim świecie i została napisana i zaśpiewana przez Edytę Bartosiewicz do filmu wytwórni Walta Disneya Kubuś i przyjaciele.

22 czerwca 2013 ukazał się nowy singel artystki zatytułowany "Rozbitkowie"[http://www.youtube.com/watch?v=NEkIxBeskSE], promujący pierwszy od 15 lat album Bartosiewicz pt. Renovatio (początkowo zatytułowany Tam dokąd zmierzasz, kiedy jego wydanie planowane było w 2002 roku). Do utworu został zrealizowany także teledysk. Zdjęcia wykonał Jarosław Carramba Drąg i Edyta Bartosiewicz. Za montaż odpowiada Klaudiusz Boczkowski i Bartosiewicz. Piosenka trafiła na pierwsze miejsce Listy Przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. Premiera albumu Renovatio odbyła się 1 października 2013 roku.