Imperator to polska grupa muzyczna wykonująca death metal. Wraz z takimi grupami jak Vader, Exorcist, Armagedon czy Convent zaliczana jest dziś do prekursorów gatunku death metal w Polsce. Zespół powstał 1984 roku w Łodzi z inicjatywy gitarzysty Piotra "Bariela" Tomczyka oraz perkusisty Tomasza "Adriana" Śliwińskiego. Do 1988 roku wydał cztery wydawnictwa demo Endless Sacrifice (1986), Deathlive (1987), Dronor (1987) i Eternal Might (1988).
W 1991 roku nakładem Nameless Productions ukazał się debiutancki album Imperator zatytułowany The Time Before Time[https://www.youtube.com/watch?v=o57XGWuahDQ&list=PL5715F78AC3823D5F], dwukrotnie wznawiany w 1993 nakładem Loud Out Records i 1997 roku nakładem Pagan Records. Pierwotnie debiut miał zostać wydany nakładem norweskiej wytwórni muzycznej Deathlike Silence Productions, należącej do Øysteina "Euronymousa" Aarsetha założyciela blackmetalowej grupy Mayhem. W wyniku problemów finansowych wydawcy oznaczona numerem katalogowym Anti-Mosh 002 płyta nie ukazała się.
Ponadto lider grupy Piotr "Bariel" Tomczyk we współpracy z Aarsethem i wokalistą grupy Mayhem Per Yngve "Deadem" Ohlinem planował realizacje nagrań projektu pod nazwą Moon. W wyniku śmierci Ohlina w 1991 roku projekt został zarzucony.
Wkrótce po wydaniu debiutanckiego albumu grupa zakończyła działalność. Zespół wznawiał działalność dwukrotnie, na krótko w 1995 kiedy to podjęto próbę nagrania drugiego albumu oraz w 1998 roku już bez głównego kompozytora i autora tekstow Piotra "Bariela" Tomczyka, który wyemigrował do Australii. W 1999 roku ukazało się piąte demo grupy zatytułowane Existential Prophecy. W 2004 roku nakładem wytwórni muzycznej Apocalypse Productions ukazała się kompilacja wczesnych nagrań zespołu zatytułowana Eternal Might / Endless Sacrifice / Live '91 zawierająca m.in. występ zespołu na festiwalu S'thrash'ydło w Ciechanowie.
Dużo bardziej znanym zespołem o nazwie Imperator jest norweski Emperor[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/emperor/2014-07-05-415] . Nie wiem skąd wywodzi się nazwa Emperor (cesarz, imperator). Wiem jedno, że wiele nazw zespołów black metalowych zaczerpnęło swe nazwy z mitologii i literatury fantasy (Tolkien, Ursula La Guin). Czemu nie miało by być i tak w tym przypadku? Przecież fantastyka zna mrocznego Imperatora... wystarczy sięgnąć po popularne Star Wars... Nie wiem, czy właśnie stąd wywodzi się ta nazwa (niech wszyscy fani black metalu mi wybaczą), ale wiem jedno brzmiałoby zabawnie- gra słów...
Imperator Sithów, urodzony jako Tenebrae, a później znany również pod imieniem Vitiate to starożytny lord Sithów, który żył już w czasach wielkiej wojny nadprzestrzennej pomiędzy Imperium Sithów Nagi Sadowa, a Republiką Galaktyczną. Po porażce Sithów i rozpadzie Imperium w roku 4990 BBY, ów Sith, wraz z resztkami floty i kilkoma zaufanymi lordami, udał się w Nieznane Regiony. Tam, na zapomnianej planecie Dromund Kaas przybrał tytuł Imperatora Sithów i rozpoczął odbudowę Imperium. Dzięki zdobyciu długowieczności, przez blisko czternaście stuleci, wraz ze swą Mroczną Radą, doprowadzał swe Imperium Sithów do potęgi, ukrywając je przed Republiką, a także oddziałując na wydarzenia w galaktyce, takie jak wojna domowa Jedi. Ostatecznie, w roku 3681 BBY Imperator zaatakował Republikę rozpoczynając wielką wojnę galaktyczną. Ciągnący się przez dwadzieścia osiem lat konflikt zakończył się w roku 3653 BBY atakiem na stolicę Republiki i podpisaniem korzystnego dla Imperatora traktatu pokojowego, który zapewniał mu władzę w blisko połowie galaktyki.
Tenebrae - Imperator Sithów był nieślubnym synem Lorda Sithów, Dramatha, i prostej wieśniaczki. Ponieważ wykazywał wielkie zdolności i ogromną wrażliwość na Moc - znacznie większą niż matka i rzekomy ojciec - mąż matki wątpił w wierność żony, która przyznała się do romansu z Lordem Dramathem. Tenebrae miał wtedy sześć lat. Jego przybrany ojciec zaatakował matkę, jednak Tenebrae siłą woli skręcił mu kark, a następnie przez kilka miesięcy torturował matkę, a następnie ją zabił, by ukarać ją za zdradę małżeńską. Później zmusił do uległości mieszkańców kilku okolicznych wiosek, torturując i zabijając opornych. Kiedy miał 10 lat, jego ojciec postanowił sprawdzić, czy syn jest godny mu służyć, czy zasługuje tylko na śmierć, jednak siła Tenebrae'a przerosła jego wszelkie oczekiwania: syn odarł swojego ojca z Mocy i odebrał mu rozum, po czym zabił go. Trzy lata później podbił całą planetę. Wówczas zwierzchnik Mrocznej Rady, Lord Sithów Marka Ragnos nadał mu imię Lord Vitiate.
Imperator Sithów był jednym z nielicznych Sithów, który przetrwał wielką wojnę nadprzestrzenną i upadek Imperium w roku 4990 BBY. Nie brał udziału we wspomnianej wojnie ani w walce o schedę po Ragnosie. Po porażce w wojnie, przyszły Imperator, kilku zaufanych lordów oraz resztki floty Imperium zaczęli błąkać się po galaktyce. Przez prawie dwie dekady wykonywali ryzykowne skoki w nadprzestrzeń, wybierając przypadkowe kierunki i dawno nie używane szlaki. W końcu Sithowie trafili na zapomnianą planetę Dromund Kaas. Imperator postanowił osiąść na mrocznej planecie i odbudować na niej Imperium. Zwołał wielką radę wszystkich ocalałych Lordów Sithów w swoim pałacu na Nathemie, proponując im udział w rytuale ciemnej strony, po czym zdominował ich umysły i unicestwił ich ciała. Równocześnie ukradł energię życiową każdej żywej istocie na Nathemie, niszcząc wszystkich mężczyzn i kobiet oraz wszystkie zwierzęta i rośliny na tej planecie. Zapewniło mu to nieśmiertelność.
W dżungli w ciągu stu lat wybudowano potężne miasto Kaas, nad którym górowała czarna cytadela. Budowla ta przez prawie trzynaście stuleci była główną siedzibą Imperatora i jego Mrocznej Rady, dwunastoosobowej grupy potężnych lordów, którzy byli łącznikiem Imperatora z resztą Imperium. Korzystając z tajemniczych rytuałów uczynił się długowiecznym co pozwoliło mu żyć ponad 1300 lat od końca wielkiej wojny nadprzestrzennej. Jednakże jego eksperymenty były tak wynaturzone, że cała jonosfera planety uległa przeistoczeniu, powodując, ze planeta spowiła się w mroku, który przerywały tylko burze elektryczne. Mimo to Imperator jako jeden z nielicznych osiągnął długowieczność, przy jednoczesnym zachowaniu pełnej sprawności fizycznej i psychicznej przez cały okres panowania. Przez setki lat odbudowywał flotę, armię i gospodarkę, tworząc najpotężniejszą siłę zbrojną w galaktyce.
Ponad tysiąc lat po zakończeniu wielkiej wojny nadprzestrzennej, rozpoczęły się wojny mandaloriańskie. Po kilku latach, zaniepokojona sytuacją, do konfliktu dołączyła Republika. Zakon Jedi odmówił udziału w wojnie, jednakże grupa Jedi zwana Rewanżystami, dowodzona przez Revana i Malaka, wspomogła Republikę w walce. Jedi odnieśli zwycięstwo nad Mandalorianami, dokonując w roku 3690 BBY przełomowego zwycięstwa na Malachorze V. Będący coraz bliżej ciemnej strony, ścigając niedobitki mandaloriańskich wojowników, Revan i Malak dotarli na Dromund Kaas, gdzie odkryli istnienie odrodzonego Imperium. W Kaas obaj mężczyźni spotkali Imperatora Sithów. Ten przeciągnął ich ostatecznie na ciemną stronę, i czyniąc z nich swoich infiltratorów.
Już jako Darth Revan i Darth Malak, obaj mieli poczynić przygotowania do powrotu Imperium. Ich pierwszym zadaniem, które zlecił im Mroczny Lord, było odnalezienie fragmentów Gwiezdnej Mapy, prowadzącej do zbudowanej ponad dwadzieścia pięć tysiącleci wcześniej przez Bezkresne Imperium Rakatan, stacji bojowej zwanej Gwiezdną Kuźnią. Dzięki niej Imperator miał nadzieję przyspieszyć budowę swej floty i przybliżyć dzień ataku na Republikę. Jednakże z dala od jego wpływu, obaj Sithowie stawali się coraz bardziej ambitni. Wkrótce odnaleźli Kuźnię, lecz postanowili stworzyć własne Imperium. Wykorzystując podległą im część floty Republiki, zwrócili się przeciwko niej, zaczynając w roku 3959 BBY wojnę domową Jedi. Wkrótce Malak zdradził i zaatakował statek towarzysza, którego pamięć została wyczyszczona przez Jedi, a sam Revan został ponownie wyszkolony na Jedi. Trzy lata po wybuchu wojny, Revan zgładził Malaka, natomiast Kuźnia została zniszczona, co uniemożliwiło Imperatorowi jej wykorzystanie. Jednakże odbudowa floty była dla niego tylko kwestią czasu. Jakiś czas później nękany wspomnieniami Revan udał się do Nieznanych Regionów, próbując odnaleźć Imperatora i stawić mu czoła.
Jednakże ingerencja Imperatora w sprawy galaktyki nie kończyła się wraz z niepowodzeniem misji Revana i Malaka. Podporządkowani Imperatorowi członkowie rodu Ovairów, infiltratorów Sithów, przenikali przez pokolenia Zakon Jedi, osiągając w nim rangę mistrzów, jednocześnie wykonując tajną misję dla swego pana. Ovairowie podróżowali po całej galaktyce i pod pozorem zgłębiania tajników Mocy, odnajdywali grobowce Sithów upadłego Imperium, dbając o to, by jako duchy lub w jakikolwiek inny sposób nie zaszkodzili Imperatorowi po jego ataku na Republikę.
W roku 3954 BBY pięciu członków Mrocznej Rady, w tym Darth Xedrix i Darth Nyriss, zawarło przymierze mające na celu obalenie Imperatora. Należał do niego również sługa Nyriss, Lord Scourge, który w tym czasie schwytał i uwięził Revana. Cztery lata później, gdy Revana odnalazła Jedi, Meetra Surik, a siedziba Nyriss została zaatakowana przez Gwardię Imperialną, Scourge uwolnił Revana i przekonał go i Meetrę, by wspólnie zaatakowali Imperatora. We troje wdarli się do jego cytadeli, rozprawili się ze strażą i wdarli do sali tronowej, jednak Revan został ciężko ranny, porażony błyskawicami Mocy Imperatora, a Scourge zdradził, zabijając Meetrę. Po tej walce Imperator uwięził Revana w klatce energii, utrzymując go w stanie pomiędzy życiem a śmiercią i karmiąc się nim, wysysając z niego Moc. Mianował Scourge'a na stworzone specjalnie dla niego stanowisko Gniewu Imperatora i obdarzył go nieśmiertelnością. Scourge, który dzięki wizji Mocy widział pokonanie Imperatora przez Rycerza Jedi (był nim Bohater z Tythona), zamierzał zaczekać na pojawienie się tego Jedi i pomóc mu zniszczyć Imperatora raz na zawsze.
W roku 3756 BBY jeden z infiltratorów, Barel Ovair, wraz ze swym uczniem Eisonem Gyntem, udał się na Yavin 4, gdzie w jednej z massasskich świątyń znajdował się grobowiec Nagi Sadowa. Jedi zostali zaatakowani przez zmutowanych przez Nagę massasskich wojowników, a odpierając ich atak, dotarli do sarkofagu Sitha. Misja Ovaira nie powiodła się i infiltrator powrócił na Coruscant, zostawiając w grobowcu swego ucznia. Kilka lat później, rzekomo martwy Gynt wrócił na Coruscant opętany przez ducha Sadowa. Wspierany siłą starożytnego Sitha, Eison zaatakował na ulicach planety-miasta swego mistrza, lecz poległ w walce z infiltratorem Sithów, który tym samym zniszczył ostatecznie jedno z największych zagrożeń dla Imperatora. Jednocześnie udało mu się ukryć prawdę i dalej przenikać szeregi Jedi.
W końcu, w roku 3681 BBY, Imperator postanowił dokonać ataku na Republikę. Potężna armia Sithów znienacka zaatakowała niczego nie spodziewającą się Republikę rozpoczynając trwający dwadzieścia osiem lat konflikt na skalę galaktyczną nazwany wielką wojną. Wykorzystując zaskoczenie i przerażenie Republiki, która nie była w stanie skutecznie reagować, Imperator doprowadził do zniszczenia stoczni Sluis Van, zablokowania Rimmańskiego Szlaku Handlowego, przejęcia bogatych złóż surowców w Gromadzie Minos oraz przejęcia Korribanu, zanim Republika zdążyła zorientować się w sytuacji. Te działania, razem ze zdradą wielu sojuszników Republiki i zamieszkami politycznymi w Senacie, pozwoliły armii Imperatora na rozpoczęcie triumfalnego przemarszu przez galaktykę.
W początkowym okresie wojny Imperator Sithów szkolił młodą kobietę, w której płynęła krew rasy Sithów. Exal Kressh była związana szczególną więzią ze swym mistrzem. Im bardziej poddawała się fali nienawiści i wściekłości, tym silniej Mroczny Lord wpływał na jej umysł. Imperator potrafił wyczuć jej myśli, marzenia, a dzięki nim, odkryć jej miejsce przebywania i zamiary. Kiedy odczuwała furię, Imperator wdzierał się do jej umysłu, ściągając ją coraz bardziej w stronę ciemności. Imperator oczyścił Exal, napełniając ją stopniowo swą potęgą. Sith szkolił swą uczennicę między innymi w klasztorze na Ambrii. Jednakże 3678 BBY po rozpoczęciu wojny, Exal porzuciła swe obowiązki w pobliżu Wyrwy Kathol i odleciała w kierunku przestrzeni Republiki. Zdrajczyni przekazywała marynarce Republiki informacje o działaniach wojennych i flocie Imperium, chociaż Jedi nie do końca jej ufali. Pięćdziesiąt dwa dni po jej otwartej zdradzie, Darth Marr, członek Mrocznej Rady, wybrał młodego ucznia Sithów, Teneba Kela, by odnalazł i zgładził kobietę hańbiącą imię Imperatora.
Posłuszny Kel został doprowadzony przez Marra do jednej z komnat w cytadeli w Kaas. Tam obaj stanęli przed obliczem młodego wyglądem, mężczyzny w białych szatach. Teneb Kel uklęknął natomiast lord Sithów skłonił się przed obliczem mężczyzny, którego utożsamiał z Imperatorem. Imperator spytał Marra, czy Kel jest bronią wybraną przeciw jego uczennicy. Gdy uzyskał potwierdzenie, wejrzał w umysł Kressh, stwierdzając, że ta marzy o swej przeszłości, a Teneb znajdzie ją w systemie Lenico. Imperator dotknął czoła posłusznego akolity, który zemdlał pochłonięty obrazami swej przeszłości. Teneb Kel wyruszył wkrótce na poszukiwania Exal, która pogrążając się w śpiączce w Niebieskiej Kolonii Lenico, próbowała ukryć umysł przed swym mistrzem. Jednakże w czasie pojedynku z Tenebem, który ją odnalazł, wyzwoliła wściekłość, dzięki której Imperator zrozumiał, że Kressh udała się na wymarłą planetę Lenico IV, do swego domu, gdzie liczyła zgubić Imperatora i jego wysłanników. Mroczny Lord Sithów wielokrotnie napierał na jej umysł, jednakże kobiecie udawało się obronić przed siłą jego woli.
Przez dziesięć lat Imperium utrzymywało miażdżącą przewagę, która została zachwiana dopiero w roku 3671 BBY kiedy to miała miejsce bitwa o Bothawui, w której Sithowie ponieśli poważne straty. Rozpoczęło to okres zwycięstw Republiki, który zakończył się po czterech latach, kiedy to Imperator zmienił strategię. Działania Imperium stały się bardziej brutalne, agresywne i nieprzewidywalne. W 3661 BBY do Imperium dołączyła nowa armia Mandalorian pod wodzą nowego Mandalora, która utworzyła blokadę na jednym z najważniejszych szlaków handlowych Republiki. Osłabiona Republika nie mogła skutecznie powstrzymywać natarć Imperium. Dopiero rok później połączone siły przemytników i Republiki złamały blokadę, odbierając Imperium sojusznika.
Po tym wydarzeniu Imperator postanowił ostatecznie pokonać Republikę. Siedem lat później Imperator nakazał Mrocznej Radzie, która bezpośrednio dowodziła Imperium, aby zaoferowała Republice zawieszenie broni i pokój. Zdesperowany Senat Galaktyczny przystał na to. Podczas gdy na Alderaanie trwały negocjacje pokojowe, Sithowie, realizując plan Imperatora, przeprowadzili atak na Coruscant niszcząc świątynię Jedi, budynek Senatu oraz zabijając Wielkiego Kanclerza. Powierzchnia planety-miasta została zbombardowana. Przyparta do muru Republika musiała zgodzić się na upokarzające warunki traktatu, po którym galaktyka została podzielona na dwie strefy wpływów, a Jedi i Republika musiały opuścić Coruscant. Wybuchła tak zwana zimna wojna, w czasie której Imperator zaczął realizować swój tajemniczy plan.
Imperator Palpatine (wcześniej senator Republiki Galaktycznej, Wielki Kanclerz) to postać fikcyjna, jeden z bohaterów Gwiezdnych wojen. Znany też jako Darth Sidious, Mroczny Lord Sithów.
Został wybrany na reprezentanta planety Naboo w Senacie Galaktycznym po śmierci swojego poprzednika - Vidara Kima. W roku 32 BBY Palpatine, średnio znany senator z Naboo, wybrany został przez Senat Republiki na urząd Najwyższego Kanclerza. Zastąpił na tym stanowisku Finisa Valoruma, oskarżanego o nie dość energiczne działania w związku z kryzysem na Naboo oraz zbytnie uleganie przekupnym biurokratom. Palpatine jako Darth Sidious osobiście doprowadził do tego kryzysu, potem zaś nakłonił królową Naboo do złożenia wotum nieufności wobec Valoruma.
Głównym, choć nieujawnianym celem i ambicją Palpatine'a było skoncentrowanie w swoich rękach władzy dyktatorskiej, do czego dążył zarówno metodami jawnymi (działania polityczne, demagogia, wykorzystywanie ksenofobii), jak i zakulisowymi manipulacjami. Wybuch wojen klonów, do którego sam się przyczynił jako Lord Sithów, znacząco ułatwił te działania. Przekonując o konieczności posiadania silnej, scentralizowanej władzy w trudnych czasach, Palpatine doprowadził do nadania mu przez Senat wyjątkowo szerokich kompetencji na czas wojny. Nigdy już się ich nie zrzekł. Ostatecznym krokiem było mianowanie się - mimo sprzeciwów niektórych stronnictw - Imperatorem oraz przekształcenie Republiki w Imperium Galaktyczne i likwidacja Zakonu Jedi (rok 19 BBY). Palpatine wykorzystał atmosferę zagrożenia Galaktyki, którą sam wywołał.
Jako imperator, Palpatine stworzył rozbudowany aparat przymusu państwowego (COMPNOR oraz podlegająca mu służba bezpieczeństwa) i terroru, rozbudował siły wojskowe (Flota i Armia Imperialna, szturmowcy) oraz zlecał i promował wykorzystanie ich przeciw własnej ludności cywilnej. Władzę absolutną dzierżył aż do śmierci w Bitwie pod Endorem w roku 4 ABY. Imperator, będący w świecie Gwiezdnych Wojen uosobieniem Zła, dążył do osiągnięcia władzy nad galaktyką, władzy nieograniczonej, decydowania o losie ludzi, o następujących zdarzeniach. Jego ambicje przekraczały cele większości tyranów. Sposób traktowania swoich uczniów i pomocników (wykorzystywanie i zabijanie, gdy stawali się słabsi) i metody osiągania celów obrazować mają, w jaki sposób Zło manipuluje ludźmi. Utrzymywanym w tajemnicy faktem była druga tożsamość Palpatine'a: Mroczny Lord Sithów Darth Sidious. Jako uczeń Dartha Plagueisa, Palpatine zaprzedał się Ciemnej Stronie Mocy. Jego głównymi celami było dokonanie zemsty na Zakonie Jedi oraz przejęcie władzy absolutnej nad galaktyką, a także stałe zwiększanie własnych umiejętności w zakresie panowania nad Mocą.
Wśród zakulisowych działań Palpatine'a zmierzających do realizacji powyższych celów wyróżnić można kilka wątków.
Poza własnymi studiami nad Ciemną Stroną Mocy, Palpatine pozyskiwał kolejnych uczniów. Wyszkolił Dartha Maula, przeciągnął na Ciemną Stronę i przyjął na ucznia Hrabiego Dooku (który stał się Darthem Tyranusem), jego największym dziełem było jednak przeciągnięcie na stronę mroku młodego Anakina Skywalkera (Dartha Vadera), "wybrańca Mocy", który przed przejściem na ciemną stronę zabił Tyranusa (działając pod presją Palpatine'a/Sidiousa).
Po przejęciu władzy Palpatine zaczął tworzyć kolejne organizacje i zrzeszenia użytkowników Ciemnej Strony Mocy. Do najlepiej znanych spośród posługujących się Mocą popleczników Imperatora nie będących Sithami należeli m.in. Tremayne, Lumiya, Jerec oraz Mara Jade. Sidious próbował także przeciągnąć na Ciemną Stronę Luke'a Skywalkera, aby zastąpić nim Vadera, którego siły sam się obawiał.
Jako Darth Sidious, Palpatine potajemnie i przez pośredników inicjował konflikty w Galaktyce przez kontrolowanie lub wspieranie rozmaitych organizacji przestępczych, nielegalnych działań legalnych podmiotów (np. inwazja Federacji Handlowej na Naboo) lub frakcji mających na celu rozbicie jedności Republiki (wsparcie dla hrabiego Dooku i separatystów). Działania te miały doprowadzić do wzrostu zaufania do Palpatine'a jako senatora, a potem Kanclerza, dzięki rozwiązywaniu przez niego kolejnych konfliktów lub też do przedstawienia go jako jedynej osoby zdolnej zapanować nad chaosem i zapewnić bezpieczeństwo Republice. Równocześnie zabiegi te miały osłabić w oczach ludności pozycję legalnego rządu oraz Zakonu Jedi.
Wojny Klonów były jedną z największych i najdłużej przygotowywanych intryg Palpatine'a. Ich celem było zniszczenie Zakonu Jedi przez wciągnięcie Rycerzy do działań wojennych i konfliktów między rozmaitymi stronnictwami. Odbywało się to na kilku frontach:
- stopniowego osłabiania pozycji Jedi w oczach Senatu i społeczeństwa Galaktyki
- eliminacji wielu Rycerzy na polu walki i w zamachach
- niszczenia psychiki "strażników pokoju" przez zmuszenie ich do prowadzenia wojny, a w rezultacie - prowadzenia ich ku Ciemnej Stronie Mocy
Rycerze Jedi zdawali sobie sprawę z niektórych aspektów działalności Sidiousa, nie byli jednak w stanie odkryć na czas jego tożsamości. Na krótko przed zakończeniem Wojen Klonów Rada Jedi podejrzewała, że Sithem jest ktoś z otoczenia Najwyższego Kanclerza, ale ostateczne ujawnienie się im Palpatine'a jako Sidiousa nastąpiło dopiero w wybranym przez niego samego momencie. Kulminacją planu Palpatine'a wobec Jedi było wydanie Rozkazu 66 i następująca po nim Czystka Jedi. Wydarzenia te przedstawione są w filmie Zemsta Sithów.
W latach 3-4 ABY Palpatine przygotował kolejną intrygę, mającą raz na zawsze zniszczyć rosnący w siłę Sojusz Rebeliantów. Z jego polecenia pozwolono Rebeliantom pozyskać plany drugiej Gwiazdy Śmierci, co miało skłonić ich do ataku, a w rezultacie - wejścia w pułapkę zastawioną przez Flotę Imperium. Równocześnie miało to doprowadzić do przeciągnięcia na Ciemną Stronę Mocy Luke'a Skywalkera, którego Palpatine chciał uczynić swym nowym uczniem w miejsce Vadera.
Wydarzenia podczas bitwy pod Endorem potoczyły się jednak zupełnie nie po myśli Imperatora. Skywalker pokonał Vadera w pojedynku, nie poddał się jednak Ciemnej Stronie i nie zabił go. Palpatine postanowił zabić Luke'a, uprzednio torturując go przy użyciu wyładowań energetycznych czystej Mocy, co poruszyło uczucia Vadera na tyle, że ostatecznie wystąpił on w obronie syna, przeciw swojemu mistrzowi i wrzucił Imperatora do szybu reaktora, gdzie Palpatine poniósł śmierć. Wydarzenia te przedstawione są w filmie Powrót Jedi.
Źródła pozafilmowe (seria komiksów Mroczne Imperium) opisują odrodzenie się Palpatine'a w sklonowanym ciele w roku 11 ABY. Zgromadził on większość ocalałych sił Imperium oraz Mrocznych Jedi na planecie Byss, skąd zaplanował kampanię mającą na celu ponowne przejęcie władzy, tym razem środkami militarnymi. Usiłował również ponownie przeciągnąć na Ciemną Stronę Luke'a Skywalkera, jednak w ostatecznym rozrachunku - bezskutecznie. Plan ponownego przejęcia władzy nad Galaktyką nie powiódł się, a Palpatine ostatecznie zginął, pozbawiony klonów, do których mógłby przenieść swoją jaźń. Wiele lat po tym wydarzeniu wydawało się, że Palpatine powrócił, ale był to tylko hologram wysyłany przez Czerwonych Gwardzistów.
Iperator pojawia się również w grze RPG „Warhammer 40,000”. Imperator, Boski Imperator Ludzkości to legendarny władca i założyciel Imperium Człowieka w świecie gry Warhammer 40,000. Czczony w Imperium jako nieśmiertelny bóg. Członkowie bractwa Adeptus Mechanicus uważają Imperatora za wcielenie Omnimesjasza, potężną siłę jednoczącą się z wyznawanym przez nich Bogiem-Maszyną.
Ludzkość na początku swej historii znała Spacznię (Osnowę, Immaterium) (Warp) – wymiar równoległy do materialnego – bojąc się go i jednocześnie koegzystując z nim. Na Ziemi istniała grupa ludzi potrafiąca komunikować się z Osnową i używać jej do wielu celów. Byli to plemienni szamani, uzdrowiciele i inni duchowi przywódcy wczesnej ludzkości. Duchy tych ludzi mogły nawet przeżyć śmierć ciała, krążąc po Immaterium, a z czasem odrodzić się ponownie jako nowa istota.
Jednak gdy ludzkość urosła w siłę, ponadnaturalne dla reszty społeczeństwa umiejętności budzić zaczęły zawiść i zepsucie wśród samych użytkowników Osnowy. Duchowi przywódcy zauważyli, że coraz trudniej przychodzi im korzystać ze swoich zdolności, coraz trudniej jest ponownie się odradzać. By temu zaradzić zwołano wielką naradę, podczas której uznano, że żaden z obecnych nie ma dość sił, aby samodzielnie powstrzymać upadek. Lecz jeśli ich moc zostanie połączona, to być może będzie to możliwe. Powzięto desperacką decyzję – wszyscy obecni na naradzie postanowili oddać swe życia, by odrodzić się jako jedna istota o mocy dorównującej bogom.
Po ponad roku od narady i śmierci wszystkich jej uczestników narodziło się niezwykłe dziecko – chłopiec, który w trzydziestym millenium stał się Imperatorem Ludzkości. Jego prawdziwe imię nie jest znane wiadomo, że urodził się w Anatolii, około ósmego millenium. Dorastał w odizolowanym i ubogim kraju. Mówi się też, że miał on moc powstrzymania procesu starzenia się organizmu oraz inne niesamowite moce psychiczne.
Po wielu latach Imperator urósł w wiedzę i mądrość, intuicyjnie rozpoznając duchowe zepsucie jakie zżerało ludzkość. Posiadając wielką moc przeciwstawił się temu procesowi umiejętnie wzbudzając najważniejsze dla przyszłości człowieka zmiany, prowadząc i ochraniając gatunek ludzki. Zawsze pozostawał w cieniu, przez tysiąclecia przybierając setki tożsamości. Czasami stawał się znanymi w historii Ziemi osobami, które kierowały ludzkość na właściwą drogę. Innym razem po prostu był anonimową postacią subtelnie kierującą rozwojem człowieka.
Pierwsze pojawienie się Imperatora w historii Ziemi miało miejsce w okolicach trzydziestego millenium, gdy w ostatnich latach Epoki Konfliktu (Age of Strife) zjednoczył planetę wokół swojej osoby. Władca ludzkości użył w tym celu genetycznie zmodyfikowanych superżołnierzy – protoastartes, protoplastów Kosmicznych Marines. Po objęciu niepodzielnej władzy nad Terrą udał się na Marsa, gdzie podporządkował sobie bractwo Adeptus Mechanicus, uznające w nim żywe wcielenie Omnimesjasza. Wzmocniony nowoczesną technologią, Imperator stworzył pierwszych Kosmicznych Marines i udał się na podbój kosmosu, chcąc odbudować Imperium Człowieka, upadłe podczas Epoki Konfliktu.
Aby wspomóc odbudowę państwa, Imperator użył własnej matrycy genetycznej by stworzyć dwudziestu superludzi. Dwadzieścioro niemowląt-Patriarchów miało wspomóc władcę w dziele odbudowy ludzkości. Z kolei z ich matryc miało powstać dwadzieścia legionów superżołnierzy – Adeptus Astartes, czyli Kosmicznych Marines. Nie wiadomo dokładnie co stało się potem. Według Erebusa – zdradzieckiego kapelana legionu Głosicieli Słowa – Imperator zawarł pakt z bogami Chaosu, rozpraszając niezwykłe dzieci po całej galaktyce dzięki pomocy owych Mrocznych Potęg. Zamierzeniem Imperatora było aby Patriarchowie, gdy dorosną, objęli we władanie światy na których wylądują, wspomagając tym samym Wielką Krucjatę. Bogowie Chaosu wypełniając umowę otworzyli teleport w który władca wrzucił niemowlęta. Wszystko to miało dziać się w tajnym laboratorium, głęboko pod Himalajami. Należy zaznaczyć że jest to wersja głoszona przez zdrajcę zaprzedanego bogom Chaosu, więc możliwe że cała ta opowieść nie jest niczym więcej jak ohydnym i podłym kłamstwem.
Władca ludzkości miał wielką wizję zjednoczenie wszystkich części ludzkości rozproszonych i odizolowanych od siebie podczas Epoki Konfliktu. W początkowych latach Wielkiej Krucjaty Imperator stał na czele swoich żołnierzy przyłączając do nowopowstającego Imperium kolejne światy. W miarę upływu czasu odkrywano miejsca pobytu Patriarchów, przekazując im dowództwo nad legionami Kosmicznych Marines stworzonymi na ich podobieństwo.
Po triumfie Horusa na Ullanorze, Imperator wrócił na Ziemię, aby w największej tajemnicy pracować nad sekretnymi projektami. Między innymi nad stworzeniem mapy sieciodróg (webway) – siecią teleportów stworzonych przez eldarów, wejście do której odkrył pod jednym z łańcuchów górskich Ziemi. Władca przekazał kontrolę nad Krucjatą swoim zaufanym synom – Patriarchom – a na ich czele postawił najbliższego mu Horusa, którego mianował marszałkiem wojny Imperium.
Wielka Krucjata skończyła się wraz z wybuchem Herezji Horusa – wojny domowej, która rozdarła świeżo odbudowane państwo. Pod wodzą marszałka wojny dziewięć legionów Kosmicznych Marines oraz wiele regimentów Gwardii Imperialnej przeszło na stronę Chaosu, rozpoczynając tym samym galaktyczną wojnę.
Nawet gdy Horus rozpoczął oblężenie Pałacu Imperatora na Ziemi, władca nie uwierzył w jego zdradę. Sądził że jego miłość do syna przebije się przez szaleństwo jakie opanowało Horusa. Sądził tak nawet wtedy gdy stanął przeciwko niemu w walce twarzą w twarz. Powstrzymując się przed użyciem przeciw niemu całej swojej mocy, Imperator odniósł poważne rany. Gdy Horus stanął nad powalonym władcą, do sali gdzie się starli wszedł bezimienny członek Adeptus Custodes – osobistej gwardii Imperatora. Zdrajca zabił go jednym spojrzeniem. Dopiero ten czyn, popełniony bez najmniejszego wahania i litości, uświadomił władcy jak niegodziwy stał się jego ukochany syn. Zobaczył jak bardzo upadł, i że jest tylko jeden sposób na odebranie zwycięstwa Chaosowi – zabicie Horusa. Imperator zebrał resztki mocy i uderzył w zdrajcę. Gdy bogowie Chaosu wyczuli śmierć najpotężniejszego sługi, tuż przed jego zgonem przywrócili Horusowi zmysły. Władca wiedział jednak, że raz poddawszy się Chaosowi prędzej czy później jego syn znów ulegnie – i ostatnim ruchem doszczętnie zniszczył jego duszę, na zawsze wymazując ją z Immaterium.
Poranione ciało Imperatora odnalazł Rogal Dorn – przywódca legionu Imperialnych Pięści. Postępując według poleceń umierającego władcy, Patriarcha złożył jego ciało w Złotym Tronie, urządzeniu mogącym utrzymać przy życiu zdruzgotane ciało władcy ludzkości. Złoty Tron spoczywa teraz w Sanctum Imperialis, świętym miejscu dla mieszkańców Imperium. Strzegą go bezgranicznie wierni władcy członkowie Adeptus Custodes – jego osobistej straży przybocznej. Po dziś dzień Imperator spoczywa w Złotym Tronie, zawieszony na wieczność pomiędzy życiem a śmiercią.
Złoty Tron służy także jako psychiczna latarnia – Astronomican, wskazujący wszystkim statkom Imperium bezpieczną drogę przez nieskończone otchłanie Spaczni. Działanie Astronomicanu jest podtrzymywane przez zbiorowy wysiłek 10 000 psioników. Jest to śmiertelnie wyczerpujące zajęcie. Już po paru miesiącach siła życiowa psioników jest pochłaniana przez Astronomican, co znaczy że liczba telepatów podtrzymujących jego działanie musi być stale uzupełniana. Funkcję tę wypełniają niesławne Czarne Statki Inkwizycji, przywożące telepatów z całego obszaru Imperium.
Powieści dziejące się podczas Herezji Horusa pokazują Imperium jako państwo na wskroś ateistyczne. Sam Imperator zniósł wszystkie religie i zakazał ich praktykowania, domagając się od mieszkańców Imperium uznania Imperialnej Prawdy: że nauka i logika są jedyną drogą dla ludzkości. Dla wielu ten imperialny dekret wydaje się paradoksalny. Imperator twierdzi że bogowie nie istnieją, a jednocześnie posiada ogromną wiedzę o mrocznych bóstwach Chaosu. Stale zachęca swoich poddanych do poszukiwania wiedzy, jednocześnie utrzymując w stanie ignorancji Patriarchów – najbliższych mu dowódców i doradców. Być może przez zaprzeczenie istnienia bogów Chaosu, Imperator zamierzał osłabić wpływ Chaosu na świat materialny. Imperator mógł ujrzeć panteon Chaosu jako to czym naprawdę jest – grupę oszukańczych i złośliwych potworów, a nie prawdziwych bogów.
Dziś, Bóg-Imperator Ludzkości jest czczony jako wszechpotężne bóstwo przez wszystkich prawowiernych mieszkańców Imperium. Jedynymi wyjątkami są bractwo Adeptus Mechanicus uważające go za Omnimesjasza i zakony Kosmicznych Marines oddające cześć także swym starożytnym Patriarchom, a nie tylko nieśmiertelnemu władcy. Wiara w Imperatora jest powszechnie wyznawana na całym obszarze Imperium, a nieposłuszeństwo jest karane śmiercią. Mieszkańcy Imperium wierzą że Imperator przewodzi i czuwa nad nimi, strzegąc ich przed potwornościami zamieszkującymi Immaterium.
Imperator rozkazał Rogalowi Dornowi i jego towarzyszom połączyć go ze Złotym Tronem. Wiele głosów twierdzi że jest to samopoświęcenie się władcy ludzkości. Gdyby możliwy był powrót Imperatora pośród żywych, członkowie Inkwizycji i Wielkiej Rady Terry sprzeciwiliby się temu. Wszyscy oni boją się takiej możliwości, boją się też zmian jakie nastąpiłyby w takim przypadku.
Gdzieś w Imperium wierzy się że Imperator musi w pełni umrzeć, aby mógł się odrodzić jako nowa potęga w Spaczni – Gwiezdne Dziecko, i jeśli tak się stanie to żaden z wrogów Imperium nie przetrwa jego gniewu. Chodzą pogłoski, że Imperator przemierza miliony światów Imperium czczące go jako boga. Jest bardzo możliwe że Imperator jest w dwóch miejscach jednocześnie. Jest równocześnie człowiekiem który kiedyś był wodzem ludzkiej rasy, i wciąż zasiada jako prawie martwy bóg wśród władców Imperium Człowieka, jest też duchem wędrującym po Imperium. Rzeczywiście, kiedy w chwilach niebezpieczeństwa dla ludzkości pojawia się tak potężny fenomen jak burza Spaczni, wygląda to na błogosławieństwo Imperatora.
Teoria Gwiezdnego Dziecka została wprowadzona we wczesnym wydaniu serii Realms of Chaos, a następnie w trzeciej edycji przewodnika po świecie Warhammera 40,000.
Podstawą wiary w istnienie Gwiezdnego Dziecka jest przekonanie o połączeniu ducha Imperatora ze Spacznią i jego dryfie przez kosmiczne otchłanie. Po rebelii Horusa i zdruzgotaniu jego ciała, duch Imperatora nie mógł dłużej istnieć jako jedno. Odłączony i odizolowany, duch stracił jakiekolwiek połączenie z ludzkością, z wyjątkiem malutkiej części, które jest jak dziecko zagubione w Spaczni. Ale skoro tak, to jest nadzieja, że kiedyś ponownie się odrodzi jako jedna całość.
Jak ci którzy umarli aby stworzyć Imperatora, on sam po swojej śmierci może się odrodzić. Ale błąkający się po Immaterium dziecięcy duch potrzebuje czasu aby się rozwinąć. Jak bogowie Chaosu – jego esencja obudzi się kiedy ludzkość będzie go najbardziej potrzebowała.
Podczas gdy większość ludzi nie ma pojęcia co tak naprawdę stało się z Imperatorem, niektórzy – tacy jak Thorianie – spekulują jak władca ludzkości mógłby się odrodzić. Ciało władcy wciąż spoczywa w Złotym Tronie, zawieszone pomiędzy życiem a śmiercią, a jego duch gromadzi siły, aby ponownie wrócić do świata śmiertelników i ocalić ludzkość w godzinie jej największej próby.
Tylko nieliczni znają historię początków Imperatora i teorię Gwiezdnego Dziecka. Są oni znani jako tajne bractwo znane jako Oświeceni (Illuminati). Gdy inne grupy tylko spekulują na ten temat, oni mają dowód. Illuminati czekają na narodziny Gwiezdnego Dziecka, traktując je jako zmartwychwstanie Imperatora. Oświeceni zdają sobie sprawę z faktu że ich wiedza jest traktowana w Imperium jak herezja i konsekwentnie utrzymują w ścisłej tajemnicy wszelkie swoje działania. Jednakże niepewne jest po której staną stronie, gdy nadejdzie ten dzień, ponieważ Inkwizycja prowadzi obecnie śledztwo mające wyjaśnić czy te pogłoski nie są przypadkiem kłamstwem Chaosu.
Odkąd dusza Imperatora przebywa w Spaczni, także jego siła dryfuje w jej niezmierzonych przestrzeniach. Kiedy czempion powstaje by walczyć w imię swego boga, lub żyje aby mu służyć, powstaje więź pomiędzy nim a wyznawanym przez nim bóstwem. Czempioni Gwiezdnego Dziecka znani są jako Sensei. Jednakże nie znają oni swej prawdziwej tożsamości i nie są czempionami z wyboru. Sensei podobni są do Patriarchów, ale nie mają w sobie ani grama inżynierii genetycznej jakiej użyto aby ich stworzyć protoplastów Adeptus Astartes.
Chociaż nie zostali stworzeni do wojny, obdarzeni są wielką mocą, pochodzącą od samego Imperatora. Są nieśmiertelni, lecz mogą zostać zabici w każdym wieku. Sensei posiedli moce większe niż daje jakakolwiek technologia. Nie mogą doświadczyć takich uczuć jak nienawiść lub irracjonalny gniew, potrafią za to kształtować energię Osnowy nie obawiając się przyciągnięcia przez to uwagi demonów lub przerażających potworów zamieszkujących otchłanie Spaczni.
Sensei przemierzają całą Galaktykę, a ich psychiczne moce często czynią z nich potencjalnych heretyków w oczach Inkwizycji. Są oni postrzegani jako potencjalne niebezpieczeństwo i nierozumiani przez Imperium. Ich moce powodują zazdrość, a członkowie Inkwizycji nie mogą zrozumieć, jakim cudem są wolni od skazy Chaosu. Tak potężna moc operująca poza urzędowymi strukturami Imperium jest dla niej wyjątkowo niebezpieczna.
Grupy Sensei znane są jako Grupy Poszukiwaczy (Adventurer Bands). Pojawiają się w całym Imperium walcząc przeciwko represji i nienawiści. Ukrywają się w podziemnych jaskiniach, albo głęboko wewnątrz miast, w miejscach wolnych od kontroli imperialnych służb bądź jakiegokolwiek wpływu obcych. Ponieważ ich działania często są zupełnie nierozumiane przez władze Imperium, Sensei są ścigani wszędzie tam gdzie mogliby naruszyć delikatny porządek panujący wewnątrz Imperium.
|
