Marek Jackowski (ur. 11 grudnia 1946 w Starym Olsztyni, zm. 18 maja 2013 w San Marco (Castellabate)) – polski muzyk rockowy, gitarzysta, kompozytor.

Był absolwentem filologii angielskiej (studia rozpoczęte na Uniwersytecie Łódzkim zakończył po przeprowadzce do Krakowa na Uniwersytecie Jagiellońskim). Podczas studiów w latach 1965–1967 grał w łódzkiej grupie Impulsy. Grupę tę przekształcił potem we własny zespół Vox Gentis. Był to początkowo kwintet grający blues rocka[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/blues_rock/2014-07-01-3], a później – duet gitar elektrycznych Marek Jackowski – Zbigniew Frankowski.

Potem Jackowski wyprowadził się do Krakowa, gdzie nawiązał współpracę z Piwnicą pod Baranami. Współpracował tam z grupą Anawa (1969–1973), z którą nagrał płyty: Marek Grechuta & Anawa (1970) i Korowód (1971). Później grał też z zespołem Osjan (1971–1975).

W grudniu 1975 roku w Krakowie wraz z Milo Kurtisem założył zespół Maanam[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/maanam/2014-07-01-60], którego został liderem. Po wielu zmianach personalnych skład tej grupy ustalił się w roku 1979, a zespół udanie zadebiutował jako grupa rockowa. Jackowski stał się głównym kompozytorem materiału płytowego. Współpracował m.in. z Johnem Porterem[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/john_porter/2014-07-01-181]. W latach 1971–1984 był mężem Kory, wokalistki Maanamu. Jego synem z tego związku jest Mateusz (1972). Prowadził również autorski projekt Złotousty i Anioły. W 1991 roku ponownie został liderem grupy Maanam.

Nagrał dwa solowe albumy – No1 (1994) i Fale Dunaju (1995) – oraz jedną kompilację z serii Złota kolekcja (2002).

Do klasyki polskiej muzyki weszła piosenka w jego wykonaniu (z zespołem Maanam) Oprócz błękitnego nieba (1979), którą nagrał później, jako cover, zespół Golden Life. Znalazła się ona również na płycie No1 obok nowszej wersji utworu – „Oprócz... (wersja '94)”.

W roku 2010 nagrał wraz z Januszem Iwańskim płytę The Goodboys.

W latach 2011–2013 Marek Jackowski występował gościnnie z zespołem Plateau na trasie koncertowej promującej ich czwarty album Projekt Grechuta. Z zespołem Plateau zagrał swój ostatni koncert (Wrocław, 17 marca 2013 roku).

Do śmierci mieszkał we Włoszech w San Marco di Castellabate, w prowincji Salerno, pod Neapolem wraz z żoną Ewą i trzema córkami: Bianką, Palomą i Sonią. Zmarł na zawał serca. Pogrzeb odbył się 19 maja na cmentarzu w San Marco.

...

The Goodboys – polski zespół powstały pod koniec 2007 roku w Częstochowie.

Zespół powstał z inicjatywy Marka Jackowskiego (założyciel i kompozytor zespołu Maanam) oraz Janusza Iwańskiego (m.in. Tie Break, Soyka & Yanina). Wystąpił na 46. KFPP OPOLE 2009 w koncercie Premier z piosenką "Kochaj mnie i daj mi siebie"; oraz w koncercie SuperDuety, gdzie wykonał piosenkę "Oprócz błękitnego nieba" (wraz z Kasią Cerekwicką). Jesienią 2009 roku zespół wydał singiel na którym znalazły się trzy piosenki z debiutanckiej płyty zespołu.

19 czerwca 2010 roku ukazał się album zatytułowany po prostu "The Goodboys". Na płycie znalazło się 15 utworów w większości autorstwa Marka i Janusza ”Yaniny” Iwańskiego. Gościem specjalnym, który zaśpiewał z The Goodboys jest Gianni Dominici, obdarzony ciepłym, aksamitnym głosem pieśniarz, którego Marek “odkrył” w małej kafejce w samym sercu południowych Włoch. Śpiewa tutaj kompozycje swoje, Marka i Yaniny a także słynne “Un amore cosi grande”, które zaaranżowal Marcin Pospieszalski.

Premierze płyty towarzyszyła szeroka akcja promocyjna w mediach i co najważniejsze życzliwe przyjęcie publiczności.

...

Plateau – polski zespół muzyczny powstały w 2000 roku grający rockową poezję.

Zespół powstał w 2000 roku w podwarszawskim Wołominie. W 2001 roku występował jako support w czasie całej trasy koncertowej zespołu Hey. W 2005 nagrał teledysk do piosenki Pomiędzy złem a dobrem, który dostał się do ramówki MTV i VIVY, stając się pierwszym, wtedy nieoficjalnym, singlem grupy. Przez kolejne lata zespół koncertował w Polsce i zagranicą, m.in. w Niemczech i Austrii.

W 2005 roku grupa podpisała kontrakt z Universal Music Polska, efektem czego było wydanie w październiku 2005 roku debiutanckiego albumu Megalomania. Płytę promowały single Sto lat samotności (wraz z teledyskiem), Pomiędzy złem a dobrem oraz To nie ty. Następstwem wydania debiutanckiej płyty była pierwsza trasa koncertowa – "Megalomania Tour".

Na początku 2007 roku grupa wyruszyła w, opisywaną na bieżąco na swoim blogu internetowym, podróż wozem cyrkowym po Polsce. Efektem tej podróży było wydanie (nakładem wytwórni EMI) w maju 2007 roku drugiej płyty – koncept albumu pt. "Mistrz tupetu i jego bezczelny cyrk". Płyta jest pomyślana jako widowisko cyrkowe i zawiera 10 piosenek, które opisują popkulturę i show-biznes początku XXI wieku. Na płycie znalazł się ich pierwszy przebój Igorek (cover hiszpańskiej grupy skapunkowej Ska-P).

W październiku 2007 grupa rozpoczęła kolejną trasę koncertową, pt. "Igorek Tour 2007", podczas której oprócz zespołu, na jednej scenie występowała również trupa cyrkowa. Trasa "Igorek Tour" kontynuowana była również w 2008 roku.

W marcu 2008 roku, Renata Przemyk wraz z wokalistą Plateau – Michałem Szulim nagrała piosenkę Nic nie pachnie jak Ty, oraz wystąpiła w teledysku. Piosenka znalazła się na kilkunastu listach przebojów w Polsce (m.in. doszła do czwartego miejsca na "Liście przebojów Trójki"). W lipcu tego samego roku zespół został wyróżniony (finalista) podczas Festiwalu TOPtrendy. Następstwem czego, 5 lipca grupa wystąpiła w Operze Leśnej w Sopocie.

W kwietniu 2009 ukazała się trzecia płyta zespołu pt. "Krótka wiadomość tekstowa". Album promowany jest piosenką "Najbardziej".

W marcu 2010 roku zespół zaczął nagrywanie swojej czwartej płyty "Projekt Grechuta" w warszawskim Media Studio. Producentem muzycznym albumu jest Wojciech Waglewski. Premiera płyty odbyła się 21 marca 2011 roku nakładem wydawnictwa 4ever MUSIC. Gościnnie na płycie pojawili się: Martyna Jakubowicz, Sonia Bohosiewicz, Jacek Ostaszewski, Jacek "Budyń" Szymkiewicz i Wojciech Waglewski.

Równolegle z premierą płyty ruszyła trasa koncertowa "Wiosna Ach To Ty". To seria kilkunastu koncertów promujących płytę "Projekt Grechuta". Zespół Plateau dodatkowo zaprosił do udziału w trasie czołówkę polskich artystów: Marka Jackowskiego, Adama Nowaka (Raz Dwa Trzy), Lecha Janerkę, Marka Piekarczyka, Krzysztofa Kiljańskiego, Piotra Cugowskiego, Tomasza "Titusa" Pukackiego, Muńka Staszczyka, Małgorzatę Ostrowską, Renatę Przemyk, Annę Wyszkoni, Katarzyna Groniec, Antoninę Krzysztoń, Macieja Balcara. W ciągu 2 lat odbyło się ponad 120 koncertów promujących płytę, m.in. w warszawskiej Sali Kongresowej, Teatrze Roma, Filharmonii Krakowskiej, Filharmonii Gdańskiej, Hali Torwar i Piwnicy pod Baranami.

4 sierpnia 2011 roku zespół otworzył swoim występem XVII Przystanek Woodstock. 4 września 2011 roku zespół zagrał koncert w warszawskiej Fabryce Trzciny, który transmitowała na żywo telewizyjna "Dwójka". Koncert zainaugurował jesienną ramówkę tej stacji. Miesiąc później, TVP2 wyemitowała kolejny odcinek programu "Szansa na sukces", w którym amatorzy wykonywali piosenki z płyty "Projekt Grechuta". W grudniu 2011 roku zespół Plateau odbył dwutygodniową trasę koncertową po USA i Kanadzie. W 2011 roku zespół był nominowany w 2011 roku do nagrody "Róże Gali" w kategorii "muzyka" za album "Projekt Grechuta". 31 grudnia 2012 roku zespół wystąpił podczas koncertu "Sylwester z Dwójką- 50 przebojów na 50- lecie TVP" nadawanego z wrocławskiego Rynku przez TVP2.

14 stycznia 2013 do stacji radiowych trafił autorski singiel "Niebezpiecznie piękny świt" zapowiadający piąty album zespołu.

...

Projekt Grechuta – czwarty studyjny album zespołu Plateau, którego premiera odbyła się 21 marca 2011 r. Wydawnictwo zawiera 10 piosenek z repertuaru Marka Grechuty w nowych aranżacjach, znacznie odbiegających od oryginalnych wykonań. Patronat honorowy nad albumem objęła wdowa po Marku Grechucie, Danuta Grechuta.

Płyta dotarła do 34. miejsca listy OLiS w Polsce.

...

Twórczość Marka Grechuty to fenomen, a jego pierwsze cztery płyty to arcydzieła – wiadomo. Przearanżowanie utworów stanowiących klasykę polskiej piosenki, przedstawienie ich w innym świetle – to trudne zadanie, które wyznaczyła sobie formacja Plateau. Zanim odpowiemy, na ile zabieg się udał, jedna uwaga: uproszczeniem byłoby mówienie o „przekładaniu Grechuty na rock”, bo choć zaczynał on od piosenki poetyckiej, szybko poszerzył zakres swych poszukiwań – na albumach Droga za widnokres i Magia obłoków (nagranych już nie z grupą Anawa, lecz z zespołem WIEM) zahaczając nawet o rock progresywny. Dlatego posłuchajmy po prostu, na ile dana przeróbka się „sprawdza”.

Na pewno udała się taka rzecz: melodie (które grupa starała się zachować) zapadają w pamięć tak, jak w przypadku oryginałów. Słychać też, że gra na tej płycie zespół Plateau i że... współproducentem jest Wojciech Waglewski. Natomiast jeśli chodzi o odchodzenie od oryginalnego klimatu, mam czasem wątpliwości. Znamienne, że gdy w Korowodzie (zwolnionym w stosunku do wersji z 1971 roku, z partią gościnnie śpiewającej Martyny Jakubowicz) wchodzi partia fletu Jacka Ostaszewskiego, uczestnika oryginalnej sesji, wydaje się to nieodzowne dla kompozycji i znów przydaje jej niesamowitej atmosfery. Po prostu najwłaściwszy instrument w najwłaściwszym miejscu. Natomiast gdy w Ocalić od zapomnienia zamiast prześlicznego motywu fortepianu słychać cymbałki i różne przeszkadzajki, efekt jest w moich uszach zgrzytliwy. Mam wrażenie, że świat dźwiękowy, który znamy z różnych przedsięwzięć Waglewskiego, gryzie się z delikatnością i powagą tej kompozycji. Aczkolwiek to wrażenie subiektywne, bo obiektywnie doceniam awangardowść tego odczytania... Dni, których nie znamy z ostrzejszą gitarą, wyrazistym rytmem perkusji i wokalnym udziałem Jacka Szymkiewicza z Pogodna, też wypadły dyskusyjnie. Tekst podawany jest czasami tak, jakby muzycy traktowali go ze sporym dystansem czy wręcz ironią. Problem mam także z Gdziekolwiek. Klawisze cudne, ale maniera wokalna śpiewającego tu (a raczej melodeklamującego) Waglewskiego, z tą jego chrypką, po prostu mi do tej melodii i tego tekstu nie pasuje. Może jednak szkoda, że nie zaśpiewał tutaj wokalista Plateau, Michał Szulim, radzący sobie w repertuarze Grechuty bardzo przekonująco?

Przejdźmy już do pozytywów. Będziesz moją Panią – rewelacja! Zagrane szybciej, z riffem gitary, z wielogłosami. I z tekstem tak interpretowanym, że chyba każda kobieta chciałaby go usłyszeć z ust swego faceta. Wiosna, ach to ty jest dla mnie nawet... lepsza od oryginału, ze względu na brak patosu. Tu Plateau grzeje ostro, rockowo, na koniec wręcz psychodelicznie. A mistrzowskim pomysłem było zaproszenie Soni Bohosiewicz, która kontrastuje to śpiewając... pogodnie i zmysłowo zarazem. Twoja postać, taka „radioheadowa” – też OK. Niepewność – ewidentnie urockowiona, również na plus. O Korowodzie, świetnym także w tej wersji, już wspomniałem. 

Mimo pewnych wątpliwości, w sumie trudnych do uniknięcia przy tak odważnym przerabianiu klasyki, album Projekt Grechuta należy pochwalić. I na pewno warto go poznać.

...

Kora, właściwie Olga Aleksandra Sipowicz z domu Ostrowska, primo voto Jackowska (ur. 8 czerwca 1951 w Krakowie) – polska wokalistka rockowa i autorka tekstów, w latach 1976–2008 solistka zespołu Maanam.

Kora jest córką Marcina Ostrowskiego (ur. 1897 w Buczaczu) i Emilii Ostrowskiej z domu Siarkiewicz (ur. 1908 w Stanisławowie), jego drugiej żony. Do 1939 Ostrowski był komendantem Policji Państwowej w Buczaczu. Po agresji ZSRR na Polskę był aresztowany przez NKWD, zdołał uciec z więzienia i przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa. W tym samym czasie jego żona i córki zostały deportowane do ZSRR, a żona zmarła na zesłaniu.

Rodzice Kory poznali się po II wojnie światowej w Krakowie, gdzie oboje pracowali jako urzędnicy. Olga była ich piątym i najmłodszym dzieckiem. Ze względu na bardzo trudną sytuację materialną i zdrowotną rodziców, w latach 1955-1960 Kora przebywała w domu dziecka prowadzonym przez siostry prezentki w Jordanowie, aż do ukończenia II klasy szkoły podstawowej. Do rodzinnego domu powróciła tuż po śmierci ojca, ale po roku musiała przenieść się do Jabłonowa Pomorskiego, gdzie przez kolejny rok mieszkała u swojego wujostwa i uczęszczała do szkoły podstawowej w klasie IV. Dalszą edukację w szkole podstawowej i liceum ogólnokształcącym kontynuowała w rodzinnym Krakowie, aż do zdania egzaminu maturalnego.

Jako nastolatka była silnie związana z krakowskim środowiskiem artystycznym i hippisowskim. Przyjaźniła się z Piotrem Skrzyneckim, Jerzym Beresiem, Wiesławem Dymnym, Krystyną Zachwatowicz czy Piotrem Markiem. To w czasach hippisowskich przyjęła swój pseudonim Kora.

Tuż po maturze Kora poznała muzyka grup Vox Gentis i Anawa, Marka Jackowskiego (ur. 1946, zm. 2013), którego poślubiła w grudniu 1971. Przez blisko dwa lata pracowała jako psychoterapeutka w Klinice Psychiatrii Dziecięcej w Krakowie. Sporadycznie występowała wówczas na koncertach nowego zespołu męża, Osjan, któremu akompaniowała na fujarce i z którym koncertowała po Polsce m.in. wspólnie z Donem Cherry.

Jako wokalistka Kora zadebiutowała w kolejnym zespole Jackowskiego, zaczynając od śpiewania wokaliz. Był to utworzony w 1975 wraz z Milo Kurtisem duet M-a-M, grający alternatywną, inspirowaną Bliskim Wschodem muzykę. Kora wystąpiła z nimi po raz pierwszy w lutym 1976 w poznańskim klubie "Aspirynka". Zespół koncertował m.in. z Maciejem Zembatym, a współpraca ta zaowocowała nagraniem przez Korę wokaliz do serialu telewizyjnego "Przyjaciele", z muzyką Michała Lorenca.

Grupa M-a-M, już w nowym rozszerzonym składzie i pod nową, rozszerzoną nazwą Maanam[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/maanam/2014-07-01-60], pod koniec lat 70. zaczęła grać rocka, a Kora została jej główną wokalistką. Od 1980 była jednym z najważniejszych i najpopularniejszych przedstawicieli tego gatunku w historii polskiej muzyki.

Zespół Maanam i Kora w 1981 roku wystąpili w słynnym filmie Wielka majówka, w reż. Krzysztofa Rogulskiego. Film stał się swoistym hymnem pokolenia, a Kora zaśpiewała tam m.in. dwa wielkie przeboje zespołu: Ta noc do innych jest niepodobna oraz Och, ten Hollywood, wydane na singlu Tonpressu.

Maanam wydał 11 studyjnych albumów. Zespół wylansował rekordową ilość kilkudziesięciu przebojów z takimi klasykami na czele, jak: Boskie Buenos, O! Nie rób tyle hałasu, Kocham Cię, kochanie moje, To tylko tango czy Lucciola w latach 80. oraz Wyjątkowo zimny maj, Zapatrzenie czy Po to jesteś na świecie w latach 90. Kora napisała większość tekstów do piosenek Maanamu.

Po 32 latach działalności zespół zawiesił aktywność w grudniu 2008.

Na początku kariery Maanamu Kora zadebiutowała również na scenie teatralnej. 7 lipca 1982, na włoskim festiwalu teatralnym Dei Due Mondi w Spoleto, miała miejsce premiera sztuki "Mątwa" Witkacego prezentowanej przez zespół Teatru Starego w Krakowie. Kora wystąpiła tam obok m.in. Jerzego Stuhra, Jerzego Bińczyckiego i Ewy Kolasińskiej. Spektakl wystawiano także w Mediolanie.

Po pierwszym zawieszeniu działalności przez Maanam w 1986, Kora nagrała rok później wraz z krakowskim zespołem Püdelsi płytę Bela Pupa, zawierającą piosenki Piotra Marka, nieżyjącego lidera grupy Düpą. Album ukazał się w 1988.

W 1987 artystka wystąpiła ponadto na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W ramach galowego koncertu, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej, wykonała piosenki "Okularnicy" oraz "Kochankowie z ulicy Kamiennej". Wówczas narodził się pomysł na pierwszą solową płytę wokalistki, z piosenkami Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przybory z Kabaretu Starszych Panów. Rozpoczęte wówczas prace zostały jednak odłożone do 1990.

W 1989, w limitowanym nakładzie ukazał się tomik poezji Kory Krakowski spleen.

W 1990 Kora wznowiła prace nad albumem z piosenkami z Kabaretu Starszych Panów. Towarzyszyli jej w tym projekcie bracia Marcin i Mateusz Pospieszalscy. W związku z ówczesną decyzją o reaktywacji Maanamu prace te trwały jeszcze na przestrzeni trzech lat. Płyta Ja pana w podróż zabiorę ukazała się w 1993 - w marcu na kasecie magnetofonowej, a w listopadzie na płycie kompaktowej.

W międzyczasie w 1992 artystka opublikowała wznawianą co kilka lat autobiografię Podwójna linia życia. Jej uzupełnione nowe wydania ukazały się najpierw w 1998, a później pod nowym tytułem Kora, Kora. A planety szaleją w 2011.

W 2000 Kora nagrała temat przewodni do serialu TVP Sukces, zatytułowany "Magiczne słowo – sukces". W lipcu 2001 na rynek trafiła kompilacja najciekawszych solowych nagrań Kory Złota Kolekcja. Magiczne słowo - sukces.

W 2002 artystka rozpoczęła prace nad nowym projektem, Kora Ola Ola! Wzięli w nim udział muzycy grający muzykę poważną, jazzową, flamenco i latynoską, pochodzący z Polski, Węgier, Kuby, Meksyku i Peru. W lutym 2003 ukazał się ich album Kora Ola Ola!, na którym znalazły się bardzo różnorodne utwory od przedwojennych tang, piosenek Mieczysława Fogga, Jerzego Petersburskiego, Wandy Warskiej, Marii Koterbskiej czy Czesława Niemena[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/czeslaw_niemen/2014-07-01-138] do wybranych utworów Maanamu. Album promował przebój "Nim zakwitnie tysiąc róż".

W styczniu 2003 ukazał się ponadto singiel nagrany przez Korę z debiutującym alternatywnym artystą elektronicznym, Bexa Lala. Nagrała z nim dwa utwory, "Kraina bólu" oraz "Kochany".

We wrześniu 2008 na rynek trafiła taneczna płyta Metamorfozy firmowana przez Korę z debiutującym duetem DJ-ów 5th Element. W założeniu miała zawierać remiksy hitów Maanamu, jednak ostatecznie nagrano do nich w większości zupełnie nowe partie muzyczne i wokalne. Dodatkowo Kora nagrała na nią trzy premierowe piosenki.

Po zawieszeniu działalności Maanamu w 2008, artystka zaczęła występować pod szyldem Kora, choć początkowo koncertowała wraz z większością muzyków ostatniego składu tego zespołu. Obok premierowych nagrań solowych na jej koncertach prezentowane były głównie przeboje Maanamu. Została członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010. W lipcu 2010 Kora była jedną z gwiazd rockowego festiwalu w Jarocinie.

W czerwcu 2010 odbyła się premiera jej nowej solowej piosenki "Zabawa w chowanego", wzbudzającej kontrowersje ze względu na poruszaną w niej tematykę pedofilii wśród księży. Tekst do niej oparty był na osobistych przeżyciach wokalistki. Do utworu powstał jej pierwszy od sześciu lat teledysk. Zdobył on główną nagrodę festiwalu operatorów filmowych Camerimage, czyli Złotą Żabę. Był także nominowany do nagrody Grand Prix festiwalu Yach Film, nagradzającego najlepsze teledyski. W listopadzie Kora zaprezentowała nowego singla, nagranego przy udziale Stanisława Soyki, "Nigdy nie zamknę drzwi przed Tobą".

W lutym 2011 Kora zasiadła w jury Must Be the Music. Tylko muzyka, bijącego rekordy oglądalności show telewizji Polsat szukającego talentów muzycznych. Telewizyjna premiera pierwszego sezonu programu odbyła się w marcu. W tym samym miesiącu, z okazji 35. rocznicy powstania Maanamu, koncern EMI wydał zremasterowane reedycje wszystkich polskich studyjnych albumów zespołu oraz solowych Kory, a w październiku także tych zagranicznych i kilku kompilacji. W międzyczasie, w czerwcu Kora uczciła 35 lat swojej działalności artystycznej jubileuszowym recitalem podczas festiwalu TOPtrendy. Z tej okazji otrzymała tam nagrodę Bursztynowego Słowika.

31 sierpnia tego samego roku, w 31. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, Prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Korę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski jako zasłużonego twórcę kultury.

W październiku 2011 odbyła się premiera singla "Ping Pong", pierwszego zapowiadającego nowy album Kory. Tekst tego utworu był inspirowany wierszem Józefa Kurylaka "Bicie mojego serca" i wzbudził kontrowersje ze względu na poruszaną tematykę walki Boga z szatanem. W listopadzie odbyła się premiera całej płyty Ping Pong, która była pierwszym solowym albumem w karierze Kory z całkowicie premierowym repertuarem. Kompozytorem większości materiału został gitarzysta Mateusz Waśkiewicz, pracujący z artystką od 2008 roku. Zespół Kory, którego ostateczny skład uformował się w 2010, uzupełnili gitarzysta Krzysztof Skarżyński oraz weterani "nowej fali" lat 80., basista Marcin Ciempiel oraz perkusista Artur Hajdasz. Album promowały dodatkowo single "Przepis na szczęście" oraz "Strefa ciszy". Płyta uzyskała status złotej.

W listopadzie 2012 wydana została dwupłytowa reedycja albumu, zatytułowana Ping Pong − Małe wolności, wzbogacona o dodatkową płytę z jedenastoma remiksami utworów pochodzących z podstawowej wersji albumu. W ramach promocji płyty Kora wystąpiła m.in. podczas finału tanecznego programu Got to Dance. Tylko Taniec, wykonując utwór "Jedno słowo wszystko zmienia" zremiksowany przez Toma Forestera.

W 2011, równolegle z nową płytą, ukazała się także nowa, rozszerzona edycja autobiografii Kory, pod nowym tytułem Kora, Kora. A planety szaleją.

We wrześniu 2012 premierę miała niepublikowana piosenka z tekstem Kory do muzyki Marka Jackowskiego, "Zapytaj mnie o to, kochany", nagrana ostatecznie przez Anię Wyszkoni i promująca jej album Życie jest w porządku.

Jednocześnie Kora wciąż występowała jako jurorka w show Must Be the Music. Tylko muzyka, który do 2014 roku doczekał się siedmiu edycji. Kora kilkakrotnie występowała tam także jako gość muzyczny. Za udział w show artystka nominowana była do nagród Telekamery 2012, 2013 i 2015 w kategorii Juror oraz do nagrody Wiktory 2012 i 2013 w kategorii Osobowość telewizyjna.

11 kwietnia 2014 roku została odznaczona srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Kora była żoną Marka Jackowskiego, z którym zakładała później zespół Maanam. Ich małżeństwo trwało od 1971 do 1984. Ich jedyny syn Mateusz przyszedł na świat w 1972. Po trzech latach małżeństwa i przeprowadzce z rodzinnego Krakowa do Warszawy Kora poznała swojego kolejnego partnera, Kamila Sipowicza. Owocem tego związku był jej drugi syn Szymon, urodzony w 1976. Sipowicz pracował później przy organizacji koncertów Maanamu. W 1979 Kora wraz z mężem i dziećmi wróciła do Krakowa. U szczytu popularności zespołu, w 1984 Kora rozwiodła się z Jackowskim zatrzymując dzieci, jednak oboje postanowili wciąż dzielić życie zawodowe. Wokalistka zamieszkała z Sipowiczem w Warszawie dopiero w 1989, po śmierci jego matki, która nie akceptowała tego związku. Starszy syn pozostał w Krakowie. Wtedy para postanowiła założyć własną wytwórnię fonograficzną Kamiling Co, wydającą głównie płyty Maanamu.

W sierpniu 2012 Kora została oskarżona o posiadanie w swoim domu niedozwolonej prawnie ilości 2,83 g suszu konopi indyjskich, za co groziła jej kara pozbawienia wolności do trzech lat. Do przeszukania domu doszło po informacji służby celnej, która odkryła, że w paczce nadanej w czerwcu na adres artystki znajdowało się 60 g konopi indyjskich. W jej obronie, ze względu na niską szkodliwość zarzucanego czynu, stanął były Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski, który udzielił z nią wtedy wspólnego wywiadu dla magazynu "Newsweek" i zapozował z artystką na jego okładce. Sprawa paczki została umorzona przez Prokuraturę w grudniu tego samego roku z powodu niewykrycia sprawcy, a sprawa posiadania środków odurzających w domu została warunkowo umorzona przez Sąd w czerwcu 2013, gdy sędzia potwierdził winę Kory, ale uznał, że społeczna szkodliwość jej czynu nie była znaczna.

12 grudnia 2013 w Warszawie Kora wstąpiła w związek małżeński z Kamilem Sipowiczem. W lutym 2014 w wywiadzie udzielonym Małgorzacie Domagalik dla miesięcznika Pani, artystka po raz pierwszy publicznie opowiedziała o chorobie nowotworowej, z jaką zmierzyła się pod koniec 2013 roku.

...

Osjan (Ossian lub Ossjan) – polski zespół muzyczny grający muzykę z pogranicza muzyki improwizowanej, folku i world music.

Nazwę grupy zaczerpnięto z tytułu utworu Bolesława Leśmiana "Jam - nie Osjan". Według muzyków słowo "Osjan" brzmiało egzotycznie i aby zapobiec skojarzeniom z utworem Leśmiana zapisywali je w różnych wariantach: początkowo Ossian, później Ossjan – po latach powrócono do oryginalnej wersji Osjan.

Osjan powstał jesienią 1971 roku, a utworzyli go Jacek Ostaszewski, Marek Jackowski (dwóch członków grupy Anawa) oraz Tomasz Hołuj, który był też odpowiedzialny za literacką i wizualną stronę koncertów grupy. Trio występowało regularnie w Piwnicy "Pod Baranami", przez następne półtora roku używając nazwy "Teatr Naturalnego Dźwięku – Ossian". W 1972 muzycy wzięli udział w "Musicoramie" zorganizowanej przez Polskie Stowarzyszenie Jazzowe oraz w Jazz Jamboree. W 1973 roku podczas kilku koncertów w Teatrze Żydowskim w epizodycznych rolach wystąpiły też Olga "Kora" Jackowska oraz Małgorzata Ostaszewska.

W 1973 dali szereg występów w kraju u boku amerykańskiego muzyka free jazzowego Dona Cherry'ego. W tym samym roku Poljazz opublikował pierwsze nagrania grupy – na winylowym splicie z brytyjską grupą Deep Purple[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/deep_purple/2014-07-04-319].

Gdy w 1975 wytwórnia Polskie Nagrania "Muza" wydała debiutancki album pt. Ossian, grupę opuścił Jackowski (który później założył Maanam) i Ossian stał się duetem Ostaszewski – Hołuj. Duet grywał wtedy liczne koncerty prywatne, np. dla pierwszej polskiej grupy buddystów zen w Górach Świętokrzyskich.

W 1976 do grupy dołączyli muzyk greckiego pochodzenia Milo Kurtis, który już wcześniej okazjonalnie współpracował z Osjanem, a następnie skrzypek Zygmunt Kaczmarski. Między wrześniem, a listopadem 1978 grupa we współpracy z Tomaszem Stańko, bez Kaczmarskiego nagrała drugą płytę pt. Ossian.

W styczniu 1979 wraz z Zygmuntem Kaczmarskim i Radosławem Nowakowskim (bębny) dokonano nagrań na kolejny album Księga chmur.

31 maja 1980 muzycy wystąpili w ramach "V Festiwalu Muzyki Jazzowej". Koncert ten został zarejestrowany i wydany na płycie po raz kolejny opatrzonej tytułem Ossian.

W tym okresie do zespołu dołączyli Wojciech Waglewski i Jacek Wolski. W grudniu 1982 Osjan w składzie: Waglewski, Ostaszewski, Kurtis i Nowakowski nagrał album Roots.

W 1983 roku z Osjanem rozstał się uczestniczący do tego czasu w koncertach Tomasz Hołuj, który w 1984 wyemigrował do Szwecji.

Po 1985 (wyjazd Kurtisa do USA) aktywność zespołu zaczęła spadać. Do muzyków Osjana dołączyli w tym okresie m.in. Karol Szymanowski (wibrafon), Antymos Apostolis, Sarandis Juvanidis (perkusista) oraz Jorgos Skolias. 2 i 3 sierpnia 1987 grupę zarejestrowano na żywo w Pałacu Prymasowskim w Warszawie. Materiał został wydany na płycie Rytuał dźwięku i ciszy.

W listopadzie 1991 Ostaszewski, Waglewski i Nowakowski nagrali album Głową w dół, wydaną rok później przez Polton.

W lutym 1996 Milo Kurtis zorganizował koncert poświęcony Donowi Cherry'emu (zmarłemu kilka miesięcy wcześniej), po którym grupa wznowiła działalność (dwa utwory Cherry'ego Osjan umieścił na nagranym w Teatrze Małym albumie Tribute to Don Cherry). W 1998 ukazał się kolejna płyta Muzyka fruwającej ryby – nagrana w warszawskim Teatrze Buffo.

W 2005 wydawnictwo Ferment wypuściło na rynek dwupłytowy album Księga liści / Drzewo Osjan, na który składają się nagrania z koncertów zespołu z 2004 i 1980 oraz nagrania grup Monodrum, Freak Drums i Voo Voo (w których udzielają się Nowakowski, Kurtis i Waglewski). W 2008 Ostaszewski, Nowakowski i Waglewski przy pomocy harfistki Anny Sikorzak-Olek nagrali album Po prostu.

Osjan tworzy muzykę intuicyjną, głównie instrumentalną, zdradzającą wpływy muzyki etnicznej. Improwizacje inspirowane jazzem i folkiem grane przez Jacka Ostaszewskiego i Marka Jackowskiego wzięły swój początek jeszcze ze współpracy z Grechutą i Pawluśkiewiczem w czasie powstawania płyty Korowód. W muzyce Osjana zyskały już swój autonomiczny przebieg. Od początku istnienia zespołu muzycy wykorzystują bogate instrumentarium z różnych kultur (flety proste, ligawa, sitar, gayageum, tabla, gongi, bongosy, garnki z Olkusza, ksylofon i wiele innych). Określani są mianem prekursorów world music w Polsce, w grze zespołu obecna jest niemalże cała światowa kultura muzyczna. Muzyka zespołu ciągle ewoluuje z koncertu na koncert, a kolejne płyty odzwierciedlają tylko wycinek muzycznej drogi. W muzyce Osjana centralne miejsce zajmuje rytm, ważnym elementem jest też cisza pomiędzy dźwiękami.