Rod Stewart - 01 Lipca 2014 - Blog

Niedziela, 06.15.2025, 2:57 PM
Witaj Gość \| RSS Główna \| Rejestracja \| Wejdź
	Moja witryna

Menu witryny

Kategorie sekcji

historia [56]

classic rock [195]

hard rock [74]

punk rock [84]

NWOBHM [12]

black metal [164]

death metal [64]

thrash metal [38]

gothic metal [14]

metal symfoiczny [5]

new metal [47]

groove metal [3]

doom metal [14]

progresja [15]

mroczne koncerty i festiwale [2]

recenzje [63]

power metal [17]

grunge [9]

Moja książka- black metal [3]

Statystyki

Ogółem online: 19

Gości: 19

Użytkowników: 0

Główna » » Rod Stewart

2:49 PM

Rod Stewart

Rod Stewart był najmłodszym z pięciorga dzieci Roberta i Elsie Stewart. Zarówno Rod jak i jego rodzina, byli wielkimi fanami Al Jolsona. W ich domu często rozbrzmiewała jego muzyka, a mały Rod kolekcjonował wszystkie jego nagrania i czytał książki o nim. Przyszły solista, w wieku 11 lat zadecydował dołączyć ze szkolnymi kolegami, do małej grupki "The Kool Kats"...

Stewart zaczął swoją muzyczną karierę we wczesnych latach sześćdziesiątych w ekipie folkowego piosenkarza Wizza Jones, towarzysząc mu w jego europejskiej trasie koncertowej. Ta muzyczna przygoda zakończyła się dla Roda przedwcześnie, gdy w Hiszpanii został aresztowany za włóczęgostwo i deportowany do Anglii. W 1963 dołączył do rhytm and bluesowej[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/rhythm_and_blues/2014-07-01-10] grupy Jimmy Powell & the Five Dimension, w której śpiewał i grał na harmonijce. Przez następne lata Stewart przechodził z grupy do grupy, nigdzie nie zagrzewając miejsca. Dopiero w 1965, gdy dołączył do zespołu Steampacket, uśmiechnęło się do niego szczęście. Grupa została zatrudniona jako zespół otwierający koncerty The Rolling Stones i The Walker Brothers w 1965. W 1966 grupa nagrała album, który został wydany dopiero w 1970, gdy Stewart był już znaczną gwiazdą. Gdy grupa rozpadła się w 1967, piosenkarz spróbował swego szczęścia w modnym wówczas repertuarze bluesowym. Niedługo potem dołączył do grupy Jeffa Becka. Mimo że grupa istniała tylko trzy lata i nagrała zaledwie dwa albumy, to zdobyła olbrzymią popularność. Po rozstaniu z Beckiem Stewart wraz z Ronem Woodem przyłączył się do brytyjskiej grupy The Faces. Choć albumy grupy pozostały niezauważone, to retrospektywnie należy je uznać za bardzo interesujące. Jeszcze śpiewając w grupie Stewart rozpoczął swoja karierę solową. Pierwszy album sygnowany własnym nazwiskiem okazał się nieudany i nie wzbudził większego zainteresowania. Drugi poza wielkim przebojem "Maggie May", także został niezauważony. Dopiero trzeci album Every Picture Tells a Story stal się wielkim hitem i to po obu stronach Atlantyku. Typowymi dla repertuaru artysty w tym okresie były tak szybkie rockandrollowe piosenki, jak i refleksyjne rockowe ballady.

Od tego czasu Stewart pozostał już na stale na szczytach list przebojów, bijąc wszelkie rekordy popularności. Z czasem zaczął odchodzić od rockowych korzeni zmierzając w kierunku soft rocka i muzyki pop. W drogiej połowie lat siedemdziesiątych zaczął adaptować do swej muzyki elementy modnej wówczas muzyki disco, a w latach później nowej fali. Po chwilowej nieobecności na estradach i studiach nagrań, Stewart powrócił do tworzenia muzyki w połowie lat dziewięćdziesiątych z tworząc swój nowy wizerunek, jako dojrzałego, refleksyjnego popowego piosenkarza. Pierwszy nagrany w XXI wieku album artysty – Human, pokazał, ze Stewart nie zamierza rezygnować z kariery, ani nie zakończył artystycznych poszukiwań. Na nowym albumie zaśpiewał szereg tradycyjnych, popowych piosenek, w których wyraźnie słuchać wpływy wokalistyki jazzowej. Piosenkarz znakomicie się sprawdził także i w tym repertuarze.

W latach 2002 – 2005 Rod Stewart wydał cztery płyty łączące się tematycznie w serię pt. The Great American Song Book. Są one zbiorem piosenek pochodzących z lat 30. i 40. XX wieku. Piosenki są autorstwa takich sław jak: Irving Berlin, Cole Porter, George Gershwin czy Ira Gershwin. Płyty, tak w Ameryce jak i w Europie, odniosły wielki sukces komercyjny.