U2- Zespół powstał w 1976 r. z inicjatywy młodego perkusisty Larry'ego Mullena Jr, który w ogłoszeniu wywieszonym na tablicy ogłoszeń szkoły Mount Temple Comprehensive School w Dublinie (do której sam uczęszczał) napisał, że poszukuje chętnych do założenia zespołu rockowego. Na spotkanie założycielskie, które odbyło się w domu Larry'ego, przyszło sześć osób, przy czym jedna z nich – Ivan McCormick – pomimo posiadania własnego sprzętu (gitara i wzmacniacz) od razu zrezygnowała: okazało się, że nie potrafi grać. Początkowo zespół stanowił zatem kwintet pod nazwą Feedback, jednak już po dwóch koncertach grupa zmieniła nazwę na The Hype. Po odejściu jednego z gitarzystów (brata The Edge'a – Dicka Evansa), w 1978 roku zespół przyjął nazwę U2.

Pierwszy przełom w karierze zespołu nastąpił w 1984 roku, kiedy to ukazał się czwarty album studyjny grupy The Unforgettable Fire[http://www.youtube.com/watch?v=yEskWe5aa6c] . Pochodzący z niego singiel Pride (In The Name of Love) szybko zdobył dużą popularność i miano przeboju. Nad płytą czuwał nowy duet producentów: Brian Eno i Daniel Lanois, którzy zastąpili producenta pierwszych trzech płyt zespołu - Steve'a Lillywhite'a. Współpraca zespołu z Eno i Lanois miała zaś trwać przez kolejne 25 lat. W 1985 zespół wystąpił w koncercie Live Aid na stadionie Wembley. Oprócz nich zaśpiewały także inne sławy, takie jak Queen[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/queen/2014-07-01-54], Dire Straits[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/dire_strites/2014-07-01-86], Phil Collins[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/genesis/2014-07-01-81] czy Paul McCartney[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/paul_mccartney/2014-07-01-191].

W maju 1986 zespół wziął udział w koncercie charytatywnym wzorowanym na Live Aid - Self Aid w rodzimej Irlandii. Datki wówczas zebrane przekazano na rzecz bezrobotnych żyjących w skrajnej nędzy, a cała impreza miała na celu właśnie zwrócenie uwagi na ten bardzo dotkliwy w latach 80 irlandzki problem społeczny. W czerwcu 1986 z kolei U2 zagrali kilka koncertów w ramach trasy charytatywnej A Conspiracy of Hope dla Amnesty International, która świętowała wówczas 25-lecie istnienie.

Wraz z płytą Rattle and Hum [http://www.youtube.com/watch?v=q3GU3VCJxT8] zaprezentowano film o U2 pod tym samym tytułem, tuż po premierze tego wydawnictwa zespół wyruszył także w trasę Lovetown Tour, podczas licznych występów towarzyszył im wtedy B.B. King. Na zakończenie trasy (choć potem odbyło się jeszcze kilka przełożonych wcześniej koncertów) U2 dało pierwszy w swojej karierze występ sylwestrowy. Odbył się on w Dublinie w nocy z 31 grudnia 1989 na 1 stycznia 1990. W jego trakcie Bono powiedział, że to koniec pewnego etapu w karierze zespołu i grupa musi na nowo przemyśleć swoje istnienie, wielu fanów odczytało to jako zapowiedź rozwiązania grupy, co spowodowało liczne niepokoje w fandomie U2 i wysyp plotek na temat przyszłości zespołu.

Lata 90. muzycy przywitali albumem "Achtung Baby" [http://www.youtube.com/watch?v=YgQIg8L7zl8] (1991), na którym bardzo wyraźnie zmienili stylistykę, oraz towarzyszącą wydaniu płyty trasą "Zoo TV Tour". Była to odpowiedź na groźbę ich własnej muzycznej stagnacji (podczas słynnego koncertu noworocznego w Dublinie na przełomie 1989/1990 Bono stwierdził ze sceny, że zespół "musi wymyślić się na nowo"), rewolucje dance i rocka alternatywnego oraz krytykę zbyt "amerykańskiego" wizerunku zespołu. Podobne eksperymenty kontynuowane były przez całe lata 90.

Podczas trasy Zoo TV Tour m.in. zespół łączył się przez satelitę z reporterem Billem Carterem, który przebywał w ogarniętym wojną Sarajewie. Podczas jego relacji na żywo dla publiczności zgromadzonej na koncertach wypowiadali się mieszkańcy Sarajewa, którzy opowiadali własne dramatyczne historie wojenne. Łączenia te miały na celu uświadomić społeczeństwa Europy i świata o dramacie jaki rozgrywa się na Bałkanach.

W roku 1995 muzycy U2, razem z Brianem Eno, utworzyli zespół pod nazwą "Passengers". Jak twierdził Bono: "chodziło o stworzenie zespołu, w którym to Brian Eno byłby szefem". Pod szyldem Passengers muzycy wydali tylko jedną płytę: Original Soundtracks 1, zawierającą muzykę dość odległa od "normalnej" twórczości U2, bliższą natomiast temu, co tworzył Eno

20 września 1997 muzycy wystąpili w miejscowości Reggio Emilia we Włoszech. Występ ten oglądało na żywo ponad 170 tysięcy ludzi, co czyni go największym biletowanym koncertem muzycznym w historii.

Od roku 2000 U2 powrócili do bardziej tradycyjnych brzmień, ale bez wyraźnego pozbywania się wpływu wcześniejszych muzycznych doświadczeń. Wtedy wydali singiel Beautiful Day, który niespodziewanie stał się największym przebojem grupy. 5 listopada 2009 roku zagrali pod Bramą Brandenburską w Berlinie specjalny koncert z okazji 20. rocznicy upadku muru berlińskiego.

Wiosną 2009 roku zespół wydał album "No Line on the Horizon".[http://www.youtube.com/watch?v=iA-0wR6kaAM&list=PL7A4C0055698162F6] Kwartet wspierali producenci Brian Eno oraz Daniel Lanois, współpracujący z zespołem od 1984 roku, ale tym razem po raz pierwszy wymienieni jako współautorzy większości utworów. Podczas pracy nad albumem nie obyło się bez wpadek – cztery utwory z nowej płyty przedostały się w sierpniu 2008 do sieci. Zespół dozując emocje, co jakiś czas udostępniał subskrybentom strony u2.com filmiki z prac nad albumem, kręcone przez Adama Claytona. Ujrzeć możemy w nich kawałki nowych melodii, które znalazły się na albumie. 19 stycznia 2009 miejsce miała radiowa premiera pierwszego singla o tytule "Get on Your Boots"[https://www.youtube.com/watch?v=JcDNilZbZg8], promującego nowy album. 30 stycznia natomiast miał swoją premierę teledysk do wymienionego utworu. 27 lutego miał premierę album "No Line on the Horizon". Został przyjęty mieszanymi recenzjami – jedni oceniają go jako arcydzieło ("The Rolling Stone Magazine"), inni jako "bubel" ("Dziennik"). Następnym singlem z "No Line..." był "Magnificent" , wydany 4 maja 2009 roku. Teledysk do tego utworu ukazał się na U2.com 6 maja 2009 roku. Kolejnym singlem był "I'll Go Crazy If I Don't Crazy Tonight", który został wydany 17 sierpnia 2009 roku. Ilość nagrań dokonana w trakcie ostatniej sesji być może pozwoli na wydanie kolejnego albumu roboczo zatytułowanego "Songs of Ascent”. Data wydania planowana pierwotnie jeszcze na rok 2009 została przesunięta na 2010.

W trakcie trwającej trzeciej części trasy "U2 360° Tour" zespół zaprezentował fanom trzy nowe kompozycje – "Glastonbury" (poświęcona słynnemu festiwalowi w Glastonbury), "North Star" i "Every Breaking Wave".

U2 to kwartet należący do tych, które zdefiniowały brzmienie rocka lat osiemdziesiątych. Grupa zyskała światową popularność około roku 1983, podczas światowego tournée promującego płytę "War". Jako jeden z nielicznych zespołów zdołali podtrzymać ten status aż po dziś dzień. Brzmienie grupy oparte jest na wibrującym, elektronicznie podrasowanym dźwięku gitary elektrycznej z zastosowaniem wielokrotnego pogłosu, melodyjnym śpiewie i typowej dla nowej fali solidnie grającej sekcji rytmicznej.

Zespół U2 na swojej płycie "War" [http://www.youtube.com/watch?v=-g-U-rRcny4] zamieścił utwór pt. "Sunday Bloody Sunday" (Krwawa niedziela) odnoszący się do wydarzeń w Derry 30 stycznia 1972. Pomimo licznych zapewnień członków zespołu, iż piosenka jest pacyfistyczna i nie ma na celu nawoływania do walki, część radykałów z Irlandzkiej Armii Republikańskiej posługuje się nią jak hymnem.

Dokonania muzyczne U2 można podzielić na trzy okresy, wyznaczane przez trzy dekady istnienia zespołu. Pierwszy trwał zatem przez całe lata 80., od wydania debiutanckiej płyty "Boy" w 1980 aż do częściowo koncertowego "Rattle and Hum" w 1988. Muzyka zespołu w tym okresie odznaczała się bardzo prostymi brzmieniami, opierającymi się na wibrującym brzmieniu gitary elektrycznej The Edge'a. Teksty z płyt wydanych w latach osiemdziesiątych traktowały głównie o sprawach wiary ("October"), sytuacji politycznej i sposobie życia ("War") czy choćby pojęciu miłości i codzienności ("The Joshua Tree").

Drugi okres rozpoczął się w 1991 roku poprzez wydanie singla "The Fly" z płyty "Achtung Baby" i charakteryzował się diametralnie różnym brzmieniem i charakterem. Bono określił "The Fly" jako ścinanie przez czterech facetów Drzewa Jozuego (ang. The Joshua Tree)[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/jukka_krotkolistna_drzewo_jozuego/2014-11-27-1116] i jest to bardzo trafna charakterystyka tamtego okresu w muzyce U2. Członkowie zespołu zerwali z tym, co ich wyróżniało w latach osiemdziesiątych, stawiając na pierwszym miejscu eksperymentalne, pełne elektroniki utwory. Na lata dziewięćdziesiąte przypada też okres największych tras koncertowych U2, takich jak "Zoo TV Tour" czy "PopMart". Fani charakteryzują albumy wydane w latach dziewięćdziesiątych jako "Trylogię" (Achtung Baby, Zooropa i Pop), jako że wszystkie trzy albumy były pełne nowych rozwiązań, poszukiwań miłości w zmaterializowanym świecie. "Pop", wydany w 1997 jest uznawany za najbardziej mroczną i ponurą płytę U2, choć Bono sam przyznał, że album był próbą przebicia się przez technologiczną otoczkę do sedna życia. Po zakończeniu trasy koncertowej "PopMart" w 1998 roku U2 zniknęli na dwa lata z życia publicznego.

Warto by wspomnieć, że U2 nagrało piosenkę „Hold me, thrill me, kiss me, kill me” [http://www.youtube.com/watch?v=Xt6IKI1izg8] do filmu „Batman i Robin” [http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/batman_forever/2014-01-04-475]

Ostatni z wyżej wymienionych i trwający do dziś okres stanowi swojego rodzaju powrót do prostych melodii z lat osiemdziesiątych, czego zapowiedzią była wydana w 2000 roku płyta "All That You Can't Leave Behind", przez część krytyków uznana wręcz za zbyt "prostą". U2 odrzucili charakteryzującą zespół w latach 90. ironię, pastisz i elektronikę, stawiając na autentyzm i prostotę przekazów. Kolejnym krokiem w tę stronę przemiany była wydana cztery lata później płyta "How to Dismantle an Atomic Bomb", uznana za najbardziej osobisty album w historii zespołu. W listopadzie 2006 r. wydano kompilację 16 najpopularniejszych utworów U2 + 2 nowych ("Window in the Skies" oraz "The Saints Are Coming" – cover grupy The Skids nagrany razem z zespołem Green Day) pod tytułem U218 Singles (nie była to pierwsza składanka największych przebojów zespołu – w 1998 r. ukazał się album "The Best of 1980-1990", zawierający przeboje U2 z lat 80. i promowany singlem "The Sweetest Thing", jego kontynuacją był wydany w 2002 "The Best of 1990-2000", skupiający się na latach 90. i promowany singlem "Electrical Storm"). 9 grudnia 2006 r. , podczas koncertu w Honolulu, U2 zakończyło trwająca od 2005 roku trasę koncertową "Vertigo Tour". W marcu 2009 ukazał się najnowszy album grupy pt. "No Line on the Horizon", promowany utworem "Get on Your Boots".

Zespół słynie z wykonywania podczas koncertów licznych snippetów, czyli krótkich fragmentów piosenek innych wykonawców (czasem także własnych kompozycji) wplatanych w grany właśnie utwór.

Grupa znana jest ze spektakularnych, multimedialnych występów prezentujących ich tematyczne albumy. Muzycy U2 znani są ze stanowczych wypowiedzi o treści politycznej, społecznej i religijnej, a równocześnie zaangażowania w różne ruchy społeczne i charytatywne. W 2005 otrzymali od Amnesty International tytuł "Ambasadora sumienia".