Rok 2009 okazał się dla Behemoth niezmiernie ważny zarówno ze względów czysto muzycznych jak i obyczajowych.

Grupa z impetem przystąpiła do realizacji kolejnego albumu studyjnego... O ile „The Apostasy” był naturalną rzeczą po „Demigod”, tak nowy album miał być zupełnie nową jakością w historii Behemoth.

Nergal zapowiedział, że zarówno on i jego koledzy postarają się zrealizować każdy pomysł, odrzucając wszelkie ograniczenia zarówno stylistyczne, jak i logiczne. Na tym etapie konieczność nagrania albumu bardziej odważnego niż „The Apostasy” okazał się być priorytetem. Sesja nagraniowa rozpoczęła się 16 lutego 2009 roku w Radio Gdańsk. Chodziło o uzyskanie imponującego brzmienia perkusji. Z Infermo pracował słynny producent Daniel Bergstrand. Nagrania partii perkusjii dokonano w studio A, a Bergstrandowi towarzyszył Arek „Malta” Malczewski. W studio tym dokonano rejestracji gitar rytmicznych pod okiem braci Sławka i Wojtka Wiesławskich. Wokale, bas i gitarowe solówki nagrano z kolei w studio B. Na tym odcinku inżynierią dźwięku zajmował się Daniel Bryt i Kuba Mańkowski. Wokół Nergala rozgorzała sława i dominacja medialna. Został najlepszym wokalistą metalowym roku (Inferno został uznany najlepszym perkusistą), a w dodatku zostal nominowany do nagrody „Fenomeny Przekroju” tygodnika „Przekrój”. W lutym 2009 roku ukazał się również obszerny wywiad z Nergalem na łamach polskiej edycji „Nesweeka”. Na początku kwietnia 2009 roku zespół wziął udział w targach muzycznych „Musikmasse” we Frankwurcie nad Menem. Nergal nawiązal tam współpracę z firmą ESP- producentem gitar, na których grają Slayer czy Rammstain. Na jego prośba firma wyprodukowała gitarę Hax-7, siedmiostrunowe mosnstrum. W połowie kwietnia grupa ujawniła tytuł swojego krążka: „Evangelion”[http://www.youtube.com/watch?v=REIesh3XBhA]. To ekumeniczne wejście z czerni w czerń, z brudu w brud, z nieszczęścia w nieszczęście. Okładka to „Wielka Nierządnica Babilonu”, która dosiada siedmiogłowej bestii, święci tego świata składają jej hołd, a u jej stóp spoczywają tablice z 10 przykazaniami- roztrzaskane rzecz jasna.

Material na nową płytę został zmiksowany w Musicbox Mileo Studio w Londynie, masteringiem zajął się Ted Jonson, który wcześniej pracował z takimi grupami jak: Nickelback[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/nickelback/2014-07-01-79], Norah Jons czy Green Day[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/green_day/2014-07-04-372].

Pojawił się również teledysk promujący nowy materiał, który zrealizowała Grupa 13, zdjęcia były kręcone we Wrocławiu. Wybor grupy był jednoznaczny: „Ov fire and the void”[https://www.youtube.com/watch?v=lHSslCjPxNI]. Nergal z dziennikarską precyzją relacjonował pracę nad klipem[https://www.youtube.com/watch?v=7iKJn9ZqEvg][https://www.youtube.com/watch?v=t9K7_DGcqCE].  Przeprowadził na przykład wywiad z Panią Świnią...

„Evangelion” ukazał się 7 sierpnia 2009 roku, a cztery dni później album miał swoją premierę w Stanach Zjednoczonych. Był wyrazem dojrzałości kompozycyjnej ze strony Nergala i jego kolegów. „Evangelion” od razu znalazł się na drugim miejscu listy OliS, ustępując jedynie składance Michaela Jacksona[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/michael_jackson/2014-07-06-619]- niedawno zmarłego króla popu. Po trzech tygodniach Jacko musiał uznać wyższość metalowców z Pomorza. Pierwsza Złota Płyta w Polsce dla Behemoth była zatem formalnością (choć status 15 tysięcy egzemplarzy nie jest zbyt trudny do osiągnięcia). Prestiżowym okazało się na pewno uzyskanie 55 miejsca na liście Billboard 200 i piątym miejscu w kategorii „Billboard Hard Music Albums”.

Behemoth bronił się nie tylko produkcja wartą milion dolarów, świetną oprawą graficzną i wymyślnymi zdjęciami członków grupy,a le przede wszystkim muzyką. Na tym albumie znalazł się też tekst po polsku. Nergal posłużył się tekstem zmarłego w 1918 roku poety z okresu Młodej Polski- Tadeusza Micińskiego. Oczywiście chodzi o utwór „Lucyfer”. Modernizm to wolność, pewnego rodzaju nisza. Przybyszewski czy właśnie Miciński to kwintesencja krakowskiej cyganerii. We wspomnianym „Lucyferze”[https://www.youtube.com/watch?v=4abaQdPCIrw] wystąpił pierwszy dekadent RP Maciej Maleńczuk[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/maciej_malenczuk/2014-03-30-621]. To on grał Wolanda w adaptacji „Mistrza i Małgorzaty” Michała Bułchakowa. Jego wybór był wręcz uzasadniony (a Romana Kostrzewskiego[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/roman_kostrzewski/2014-07-04-226], którego wielu się spodziewało usłyszeć zbyt oczywisty). W rejestrze tego utworu znalazła się również sekcja instrumentów dętych blaszanych Hevelis Brass. W otwierającym płytę utworze „Daimonos”[https://www.youtube.com/watch?v=SJ0h9zZyR3c&feature=kp] szanse wydarcia twarzy mieli Maciej Gruszka, Boris Kalużny i Malta. W „Shemhamforasch”[https://www.youtube.com/watch?v=xPepl6nUkbA] gościnnie na sitrze zagrał Tomasz Osicki. O wizerunek sceniczny (stroje) zadbała dziewczyna Oriona, Kasjopea Michorowska.

Na medialny sukces „Evangelion” miała jeszcze jedna osoba: Dorota „Doda” Rabczewska. Ona i Nergal stanowili, bowiem w tamtym czasie najbardziej gorącą parę w show- biznesie. Zaczęli się spotykać w maju 2009 roku...

Wkrótce Nergal miał wyruszyć w trasę ze Slayer i Marlinem Mansonem[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/marlin_manson/2014-07-08-712]. Trasa rozpoczęła się 10 lipca 2009 roku w kalifornijskim Sacramento, a zakończyła się 16 sierpnia w San Antonio.

Na przełomie września i października przetoczyła się przez Polskę „Nova Evangelia Tour”. Początek w białostockim klubie „Gwint”, później warszawska Stodoła, Lublin, Rzeszów, Kraków, Katowice, Wrocław, Łódź, Poznań, matecznik ojca dyrektora Toruń. Finał w gdańskim „Parlamencie”. Koncerty Behemotha miał utrudniać Ryszard Nowak i jego katolickie organizacje, ale żadna z rewelacji społecznika nie została potwierdzona i wszytskie sztuki odbyły się zgodnie z planem. Trasa składała się z 11 koncertów i miała 100% frekwencji.

Reportaż z tras koncertowych przygotował TVN, dość spory artykuł pojawił się w „CKM”, w „Machinie”, „Playboy’u” , „Existence” czy „Wysokich Obcasach”.

Jesienią 2009 roku odbyła się trasa po Europie z Devil Driver, a po Nowym Roku znów wycieczka zaa Ocean tym razem ze Sceptic Flash.

Początek roku 2010 to triumf Behemoth we wszystkich możliwych plebiscytach:

-najlepszy zespół „Behemoth”

-najlepszy zespół koncertowy „Behemoth”

-najlepszy basista „Orion”

-najlepszy gitarzysta „Nergal”

-najlepszy perkusista „Inferno”

-najlepszy wokalista „Nergal”

-osobowość roku „Nergal”

-najlepszy album Evangelion

-najlepsza okładka „Evangeion”

Nergal i jego koledzy dawali szereg koncertów w Skandynawii, Grecji, Turcji i Japonii, a także w  Australii z Job For a Cowboy i Goathwore. Tam zespół doczekał się wiadomości o otrzymaniu Fryderyka.

Udział Behemoth w  Sonisphare Festival (obok wielkiej czówrki thrash metalu) wzbudził wielkie zainteresowanie, ale i niedowierzanie... Nie ta stylistyka...

Cztery dni później zespół był gościem Hellfestu obok Decapiteted czy EX DEO. Na tym samym festiwalu grał Arch Anemy[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/arch_enemy/2014-07-05-467], a Angela Gossow wspomina, że ciuch sceniczne Nergala znalazły się w jej posiadłości. Behemoth nakręcił klip do utworu „Alas Lord is Upon Me”[https://www.youtube.com/watch?v=m6N-ZP6QIfQ], który został nakręcony w zakonie Cystersów w Lubiążu na Dolnym Śląsku przez Grupę 13.

Następnie miała być trasa z Wetain[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/watain/2014-07-04-264] w ramach „Lawkass of heretika Tour”.

1 sierpnia 2010 Behemoth zagrał na Castel Party w Bolkowie, koncert w Helsinkach w ramach Sonisphare Festival, który miał odbyć się 7 sierpnia został odwołany z powodów zdrowotnych Nergala. U wokalisty Behemoth zdiagnozowano białaczkę i rozpoczęto poszukiwanie szpiku dla black metalowej gwiazdy.

Tymczasem ukazało się drugie DVD „Evangelia Heretica”. Boże Narodzenie i Sylwestra Nergal spędził w izolatce. Rozpoczęła się ostatnia faza przed przeszczepem szpiku. Wyniszczająca chemia wyjałowiła go niemal do zera...

17 stycznia 2011 roku pacjent Adam Darski opuścił szpital.

W czasie choroby i rekonwalecencji Nergala pozostali członkowie Behemoth udzielali się muzycznie. Inferno działał w Azarath[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/azarath/2014-07-05-443], Deus Mortem[hhttp://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/deus_mortem/2014-07-05-529] i Christ Agony[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/christ_agony/2014-07-04-303]... Seth nagrał długo oczekiwaną płytę Nomad. Gitarzysta Behemoth pojawił się również na płycie katolickiej formacji Pneuma[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/pneuma/2014-07-06-617]. Orion reaktywował Vesanię, wziął udział w nagraniach formacji My Root- nowego projektu Glacy ze Sweet Noise.

  Nergal po dojściu do siebie wziął udział jako juror w telewizyjnym talent show „The voice of Poland”. Wywarło to protesty środowisk katolickich. W obronie Nergala wystąpił ksiądz Boniecki nazywając go „jasełkowym diabłem”. Pozostałymi jurorami w programie byli: Andrzej Piaseczny „Piasek”, Ania Dąbrowska i Kayah, Program wygrał czarnoskóry wokalista ze Szczecina, Damian Ukeje z drużyny Nergala, co było dowodem na odrodzenie się w naszym kraju mody na rockowe granie. Nergal twierdził, że Polska nie potrzebuje następcy Szymona Wydry (wokalistów śpiewających tzw. pop- rock jest w naszym kraju zbyt wielu) lecz Tomasza „Lipy” Lipińskiego. Damian świetnie odnajdywał się w takiej stylistyce, to mocne hard rockowe granie... Mogę powiedzieć, że zwycięstwo Natalii Sikory z drużyny Marka Piekarczyka, który w drugiej edycji  „The voice of Poland” zastąpił Nergala na fotelu trenera potwierdza tezę o odrodzeniu się rock n’ rolla. Tezę tą potwierdziły również inne programy, gdy pojawiły się takie zespoły jak: Noko[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/noko/2014-07-07-680], Eris is My Homegerl, Oberschasion, Tomek Kowalski. Ernest Staniaszczyk, Mateusz Ziółko, Filip Sałapa[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/the_sixpounder/2014-03-07-561] czy Dawid Podsiadło. Muszę zauważyć, że muzyka rockowa w naszym kraju ma dość silne korzenie i odegrała znaczną rolę w najnowszej historii Polski...

W tym czasie Behemoth rozpoczął koncerty i trasy. Przywitanie zespołu po tak długiej przerwie było dość entuzjastyczne...

Nergal wykonał wraz z grupą   Fields of the Nephilim utwór „Penetration”[https://www.youtube.com/watch?v=q3hIr2K9PHQ]. Było to wzruszające i jakże symboliczne wykonanie... Nowa krew, nowe życie, nowa energia... Także w 2011 roku muzyk zarejestrował partie wokalne na potrzeby albumu Heritage of Satan czeskiej formacji Root. Natomiast w 2012 roku zagrał na gitarze w utworze "Me & My Guitar"[https://www.youtube.com/watch?v=Z1Rbn0dxS5I], który ukazał się na albumie gitarzysty i wokalisty Grzegorza Skawińskiego o tym samym tytule...

4 grudnia 2013 roku ukazał się minialbum „Blow Your Trumpets Gabriel”

Behemoth nie rozpieszczał swych fanów... Od czasu wydania „Evangelion” w 2009 roku upłynęło aż 5 lat! Orion tłumaczył to chorobą Nergala i tym, że Behemoth musiał dokończyć Evangelion Tour [https://www.youtube.com/watch?v=aCkMyaW5kPA]. Był to winny swoim fanom...

Na dziesiątej płycie Pomorskiej Bestii treść bierze górę nad formą. Behemoth to nie jest zespół, który za każdym razem stawia na „efekciarstwo”- tym razem postanawia postawić na dojrzałość.

Długo szukałem odpowiedniego stwierdzenia, które pasowałoby do „The Satanist”... I znalazłem... W słowniku kulinarnym znajduje się określenie „saute”, które oznacza smażenie w niewielkiej ilości tłuszczu, baz panierki... Myślę, że owo stwierdzenie najlepiej tu pasuje... Jest to mocne pochylanie się nad przeszłością tej grupy... Behemoth jest i był zespołem black metalowym i Nergal chciał to tym albumem jasno powiedzieć, mówił to już od dawna: „Półbóg” („Demigod”), „Apostazja” (The Apostaty”), „Nowa Evangelia” („Evangelion”)... Wreszcie nadszedł czas nazwania rzeczy po imieniu „The Satanist”- było tytułem trafionym w dychę...

Nergal posumował ów tytuł następującymi słowami dla „Metal Hammera”: „Moje zainteresowanie buntowniczymi archetypami, bohaterami albo więc- antybohaterami naszej kultury nie wzięło się znikąd. Ich znajomość i zrozumienie buduje moją świadomość tego, kim jestem jako człowiek. Ten tytuł nie jest przejawem kokieterii. Nie jest próbą kupienia fanów, ani- tym bardziej- heavy metalową kliszą. Oczywiście. Szatan często taka kliszą bywa, lecz bardzo wierzę w to, że to co robimy posiada dużo głębszy, intelektualny wymiar. Zdecydowanie stoimy za tym, co mówimy. Pozwoliliśmy sobie również na ciekawy krok związany  bezpośrednio z wydaniem płyty. Zbyszek Bielak, autor  m.in.. ilustracji dla Ghost, Watain i Vader zasugerował nam, byśmy na jednej z okładek umieścili lustro. Każdy, kto weźmie album do rąk, będzie mógł zobaczyć swoją twarz z podpisem „The Satanist”. Uważam to za genialny pomysł. Ma to oczywiście mocno prowokacyjny aspekt i mam nadzieję, że będzie symulować ludzi do zastanowienia się nad kilkoma fundamentalnymi kwestiami...

Ten tytuł może być wszystkim. Zgodzę się z opinią, że brzmi on kontrowersyjnie, choć jednowymiarowo i prymitywnie. Przyznam jednak też racje temu, kto twierdzi, że „The Satanist” to wyjątkowy, wielowymiarowy i wieloznaczny termin. Oba stwierdzenia są dla mnie równie prawdziwe, zawierają się ze sobą, choć są całkowicie sprzeczne. Ale jednocześnie uważam, za tylko połączenie skrajnych wartości w życiu tworzy pełnię. Na tej płycie jest bardzo dużo ludzkiego pierwiastka...” 

„Blow Your Trumpets Gabriel” [https://www.youtube.com/watch?v=SnTL1L8a6YI] to album, który rozpoczyna się prostym biciem, transowo odmierza kolejne sekundy... Kolejny „Furor Divinus” [https://www.youtube.com/watch?v=blFcc9mgKII] stanowi prawdziwy skok w lata 90., a więc sięgnięcie do korzeni, czyli drugiej fali black metalu..., ale dopasowanie jej do współczesnych czasów...

Behemoth bardziej niż na innych albumach postanowił skupić się na większej chwytliwości swoich utworów, to sięgnięcie po klasykę w dobrym tego słowa znaczeniu... Taki zabieg stosuje już na swojej płycie Satyricon: „Satyricon” [https://www.youtube.com/watch?v=VexZTXgNG4Q].... Na „The Satanist” Ner stosuje ten zabieg w  „Ora Pro Nobis Lucifer” [https://www.youtube.com/watch?v=CQj7Omlqdi8]. Taki utwór można nucić w nieskończoność. Tymczasem w utworze „O Father O Satan O Sun” [https://www.youtube.com/watch?v=aZPipw548tU] trudno nie kojarzyć z „Kashmirem” Led Zeppelin [https://www.youtube.com/watch?v=sfR_HWMzgyc].

Atutem albumu są na pewno gitarowe solówki, którym bliżej do Zakka Wylde’a niż Karla Sandersa z Nile... Nawet jak Seth i Nergal się tego wyuczyli... To jednak porządnie odrobili lekcję... W sekcjach rytmicznych Behemoth skupił się na instrumentach dętych... Przypomina to nieco „Legendę” [https://www.youtube.com/watch?v=R7u4waGCYaQ] Armii.

Inferno nie szaleje tu na perkusji, zachowuje umiar, nie stosuje ekwilibrystyki, upraszcza grę, a nie stosuje karkołomnych rozwiązań. Dużo bardziej widoczny jest na „The Satanist” bas Oriona.  Doskonałym przykładem jest kompozycja tytułowa [https://www.youtube.com/watch?v=vhwxDD4upUk]  prowadzona plemiennym rytmem. Porywa wręcz stadionowym refrenem...

Ci którzy czekają na blasty muszą zadowolić się „Furor Divinus” [https://www.youtube.com/watch?v=blFcc9mgKII] czy „Amen”.

Behemoth postawił kropkę nad „I” i to najlepsze loty  i to w dodatku loty pod czarnymi skrzydłami Piekielnej Bestii...