Crossover thrash, punk metal, metal punk, metalcore (ten termin był używany już w latach'80 na scenie punkowej w stosunku do zespołów crossover thrash) – powstałe w latach 80. XX wieku określenie gatunku muzyki łączącego w sobie elementy hardcore punku i metalu. Styl w Hardcore podobny do Thrash metal aczkolwiek rozwijający się niezależnie od Thrash metalu.

Jednym z pierwszych zespołów uchodzących za pionierów gatunku jest amerykański Suicidal Tendencies, którego debiutancki album (1983) jest przykładem rozmycia granic między dwoma wspomnianymi gatunkami. Za kolejnych pionierów gatunku uznaje się D.R.I. (z ich płytami Dealing with It i Crossover) oraz Corrosion of Conformity (Animosity).

Styl ten zdobył znaczną popularność w kręgach hardcore punku oraz niemałą wśród fanów metalu w drugiej połowie lat 80. Kontynuowany przez takie formacje jak Wehrmacht, Cryptic Slaughter, The Accused, Attitude Adjustment, Crumbsuckers, Ludichrist, niektóre płyty Agnostic Front ,Ratos de Porão, Cro Mags.

Do pierwszej połowy lat 90. XX wieku większość zespołów uprawiających ten gatunek rozpadło się lub zmieniło styl. Dość często zmierzając w stronę metalu, tak jak stało się to w wypadku Corrosion of Conformity, bądź zawiesiło działalność. Jednak na początku kolejnej dekady gatunek ten w swojej pierwotnej postaci zdaje się przeżywać drugą młodość za sprawą takich zespołów jak Municipal Waste, What Happens Next?, Holier Than Thou, DFA, Bones Brigade, Crucial Unit oraz reformowanych The Accused.

W Polsce obecnie crossover reprezentuje np.: Terrordome (TRDM) z Krakowa, pabianicki Shackled Down, SKTC z Bielska-Białej, Schizma oraz po części Acid Drinkers i Flapjack.

Nową falą crossover thrash jest metalcore (nazwa używana również: metallic hardcore lub hardcore/metal). Z perspektywy czasu mówi się że crossover z lat'80 to pierwsza fala metalcore'a , a w latach '90 była druga np.: All Out Of War, Earth Crisis, Cro Mags, Pro Pain, Biohazard. Zespoły z tego okresu były popularne głównie w podziemiu na scenie HC. Niektóre zespoły zdobywały popularność i nurt ten dzięki temu stawał się coraz bardziej widoczny. Sukces Pro Pain, Biohazard i Vision Of Disorder było zapowiedzią tego co miało nastąpić w '00.

W pierwszej dekadzie XXI wieku nastąpiła eksplozja i moda na nowe zespoły metalcore za sprawą Killswitch Engage. Muzyka nowych zespołów była lepiej wyprodukowana oraz miała wyeksponowany metalowy człon. Ogromne zainteresowanie ze strony sceny metalowej. Wiele nowych zespołów nie utożsamia się ze sceną hcpunk tylko metal. Zwłaszcza jest tak w przypadku zespołów wydających się w metalowych wytwórniach lub dużych koncernach. Obok tych nowych zespołów popularność zdobyły również takie zespoły jak Hatebreed i Born From Pain, Walls Of Jericho, Poison The Well, które miały wyeksponowany hardcorowy człon. W związku z tym crossover thrash/metalcore obecnie jest rozwinięty dwutorowo. Z jednej strony pierwotnie jako metaliczny styl w hardcore punk z drugiej jako podgatunek współczesnego metalu. Kapele z podziemia niejednokrotnie są częścią i udzielają się na scenie HC.

W latach'90 pojawiła się osadzona w hardcore forma metalu zwana groove metal. Nieraz zespoły grające tak naprawdę groove metal są określane mianem crossover/metalcore np.Caliban. Istnieje w Hc styl nazywany thrashcore, który jest odmienny od crossover thrash a tym bardziej od groove metal. Jednak dochodziło błędnie do określania przez osoby z mainstreamowej prasy nieznające tematu mianem "thrashcore" zespołów crossoverowych i groove metalowych. Crossover thrash jest jednym z przykładów przenikających się wzajemnie wpływów Punk Rocka z Heavy Metalem.

Co do ubioru to ludzie obracający się w tym środowisku ubierają się jak hardcore punki lub czerpią ze skate punk culture (Suicidal Tendencies byli swego czasu promotorem tego stylu)

W latach'90 termin "crossover" nabrało też nowego znaczenia jako gatunek muzyczny charakteryzujący się przeplataniem różnych stylów, najczęściej rocka, metalu (nu metal) i hip-hopu (rapcore). Jednym z pierwszych popularnych akcentów crossoverowych w muzyce popularnej był wspólny występ grupy rockowej Aerosmith i raperów ze składu Run DMC, którzy wspólnie zarejestrowali kawałek Walk this Way. Znanym zespołem crossover'owym grającym mieszankę alternative rocka, muzyki elektronicznej i rapu jest zespół Linkin Park. Początek rozwinięcia crossover jako rozbudowanego fusion miał w latach '80 XX wieku.

Grindcore – styl w muzyce rockowej, którego powstanie datuje się na lata 80. XX wieku. Jest wypadkową stylów: thrash metalu z początku jego istnienia, hardcore i punk rocka, w tym crust punka reprezentowanego przez grupy z lat 80., jak Discharge, Chaos UK, Doom oraz zespołów łączących stylistyki metalu, hardcore i punka jak Siege, Deep Wound czy Repulsion.

Korzenie grindcore'u są nieco inne w przypadku sceny amerykańskiej i brytyjskiej. Podczas gdy zespoły z Wysp inspirację czerpały głównie ze stylistyki punkowej, w USA grindcore był od początku kojarzony z metalem (Repulsion, Terrorizer). Na scenie brytyjskiej wpływy death i thrash metalu zaczęły być widoczne pod koniec lat 80. Wtedy też czołowe zespoły grindcore'owe z Wysp Brytyjskich, jak Carcass czy Napalm Death, zmieniły stylistykę na bardziej deathmetalową. W przypadku pierwszego zespołu ostatnie dokonania to już typowy death metal niemający nic wspólnego z grindcore'em.

Pomimo oczywistych inspiracji metalem grindcore nie jest jego podgatunkiem (tak samo jak nie jest podgatunkiem punk rocka). Jest to odrębny rodzaj muzyki ekstremalnej.

Wbrew panującej powszechnie opinii, autorem pojęcia grindcore nie był Mick Harris – ex-perkusista Napalm Death, lecz nieżyjący już Jesse Pintado – gitarzysta Napalm Death w latach 1989–2004. Jesse Pintado użył po raz pierwszy terminu grindcore ok. 1983 r. na określenie uprawianej przez niego wówczas muzyki (mieszanki "chaosu i hałasu" według jego własnych słów), ale na szerszą skalę grindcore został spopularyzowany dopiero przez Micka Harrisa. Pierwszym grindcore'owym albumem był nagrywany w latach 1986–87 "Scum" Napalm Death. Od początku zaczęto wyróżniać dwa nurty w stylu grind: polityczny (mincecore), poruszający problemy współczesnego świata, muzycznie jest w miarę lekki i ma podobieństwa z crustpunkiem, reprezentowany m.in. przez zespoły Brutal Truth, Napalm Death i Agathocles, Cauterized i tzw. gore'owy (Goregrind), opisujący krwawe i odrażające historie, niekiedy prawdziwe, reprezentowany m.in. przez wczesny Carcass, Repulsion, Impetigo i Meat Shits.

Cechuje się dużą szybkością, niewielkim skomplikowaniem kompozycyjnym i prostotą poszczególnych partii instrumentów (zazwyczaj są to dwie gitary, perkusja, gitara basowa i wokal), natomiast w warstwie wokalnej głębokim growlem, który czasami przeplatany jest krzykami i wrzaskami (wokal często przesterowany i modulowany do nieludzkich dźwięków). Grindowe utwory są najczęściej dość krótkie i intensywne (np. utwór "You Suffer" zespołu Napalm Death został w Księdze rekordów Guinessa zapisany jako najkrótszy utwór muzyczny – około 1 sekundy). Albumy grindcore'owe cechuje duża liczba utworów (zespół Anal Cunt na jednym EP zarejestrowała 5643 utwory). Tematyka zespołów grindowych jest bardzo zróżnicowana, często obsceniczna – dotyczy gwałtów, mordów, chorób (goregrind), ale także polityki i problemów społecznych (mincecore).

Grind z czasem ewoluował, wykształcając szereg podgatunków, jak chcociażby goregrind (np. Mortician, wczesne Carcass), cybergrind (np. Libido Airbag, Fuck... I'm dead), deathgrind (np. Misery Index, Cattle Decapitation), crustgrind (np. Afgrund), pathogrind (np. County Medical Examiners), grind'n'roll (łączący elementy grindu z hardrockiem w stylu np. Motorhead, np. Blood Duster, Neuropathia), porngrind (GUT), noisecore (cechujący się kompletnym minimalizmem i nihilizmem, za twórców uważa się amerykański zespół Anal Cunt).

Muzyka grind inspirowała i nadal inspiruje twórców innych gatunków muzyki, związanych przede wszystkim ze sceną metalową. Na styku death metalu i grindu powstał gatunek nazwany brutal death metal, bardzo zbliżony (szczególnie pod względem intensywności) do grindu, ale bardziej od niego wyrafinowany technicznie. Jednymi z najbardziej znanych i naśladowanych zespołów tego nurtu są amerykańskie Cannibal Corpse i Suffocation. W Polsce najwybitniejszą grupą, która zaczynała od klasycznego death metalu, a obecnie gra mocno inspirowany grindcorem brutal death metal jest chełmski zespół Parricide.

Deathcore – podgatunek muzyki ekstremalnej, wynikły z połączenia dwóch gatunków muzycznych, metalcore'u i death metalu.

Gatunek ten charakteryzuje się wymieszaniem szybkich riffów charakterystycznych dla death metalu ze zwolnieniami (breakdown) charakterystycznymi dla metalcore'u, jak również technicznych elementów gry z melodyjnymi riffami hardcore'owymi. W wielu zespołach grających ten gatunek można także zaobserwować dużą inspirację brutal death metalem oraz nu-metalem. Charakterystyczne dla gatunku są growl, scream, czasami również „pig squeal” (rodzaj growlu, który przypomina odgłosy torturowanej świni). Czyste wokale są bardzo rzadkie, praktycznie nie występują.

Zespoły wykonujące deathcore to m.in.: All Shall Perish, As Blood Runs Black, Bring Me the Horizon (dawniej), Frontside, Carnifex, Chelsea Grin, Thy Art Is Murder, Impending Doom, The Acacia Strain, After the Burial, Make Them Suffer, Emmure, Despised Icon, Heaven Shall Burn, Job for a Cowboy, Neaera, Oceano, Suicide Silence, Whitechapel i Winds of Plague.

Metalcore (spotykane jest również określenie Metallic Hardcore) – gatunek muzyki łączący w sobie elementy hardcore'u i metalu, wywodzący się w prostej linii z crossover thrash. Pierwotnie był to styl pochodny od hardcore'u (Earth Crisis, Hatebreed, Walls Of Jericho), z biegiem lat styl ten stał się również podgatunkiem metalu poprzez pojawienie się generacji zespołów określanych tym mianem, lecz mających wyeksponowany metalowy człon w ich muzyce (Killswitch Engage, Darkest Hour, Unearth). Wobec tego metalcore jest to nurt, który stanowi połączenie ciężkich riffów, prostoty wykonania i agresji połączonej z szybkością, który rozwinął się dwutorowo, jako hardcore osadzony lub z wpływami metalu oraz jako metal z wpływami hardcore.

Pierwsze zespoły grające coś, co można w pewnym sensie uznać za protoplastę dzisiejszego metalcore'u, to D.R.I. czy bliższy metalowi Wehrmacht. Zespoły te określa się mianem crossover czyli m.in. połączenia hardcore punka z metalem (w latach '80 XX wieku na punkowej scenie termin metalcore był już używany w stosunku do zespołów crossover'owych). Za pierwszy "rasowy" zespół metalcore można uznać Earth Crisis. W latach 90 na rozwój metalcore miało wpływ pojawienie się nurtów new school hardcore i post hardcore oraz groove metal. Na początku lat 90. metalcore był zjawiskiem niszowym, począwszy od 2004 roku zaczyna zdobywać coraz większą popularność (od tego czasu zespoły metalcore'owe poczęły pojawiać się na listach Billboardu, np. Killswitch Engage). Dziś główną inspirację dla części zespołów metalcore'owych stanowi melodyjny death metal. Często zespoły określane mianem metalcore przez branżę muzyczną w rzeczywistości nie mają prawie nic wspólnego z klasycznym hardcore'em, zamiast tego grają na pograniczu melodyjnego death metalu i nowoczesnego thrash metalu lub groove metal. Istnieją opinie, iż obecnie sam gatunek uległ skomercjalizowaniu i brnie w stronę tzw. nu metalu i nowofalowych brzmień. Teksty początkowo zajmowały się tą samą tematyką, co teksty zespołów thrashmetalowych, głównie pod względem politycznym i socjologicznym, były również nieco bardziej humorystyczne i bardziej punkowe.

Rapcore – nurt łączący rap z hardcore (stąd nazwa, która pierwotnie i poprawnie odnosi się do mieszanki hardcore punk z hip-hopem). W wyniku ewolucji z biegiem lat wytworzył się pokrewny styl Crunkcore, którego przykładowymi przedstawicielami są: 3OH!3, Kesha, BrokeNCYDE, Pants Party, I Set My Friends On Fire czy Breathe Carolina.

Istnieją podobne style bazujące na fuzji rapu z: funk rock bądź nowoczesnym hard rock (tzw. rap rock), metal (tzw. rap metal). Często spotykane są hybrydy nu metal/rapcore i rapcore/rap metal.

Na przełomie lat 80. i 90. w USA wiele zespołów hip-hopowych (np. N.W.A, EPMD) i hardcore'owych (np. Pro-Pain, Inside Out) zaczęło eksperymentować z łączeniem tych gatunków. Skutkiem tego, powstało Rapcore, które jest połączeniem rapu i ostrej, hardcore'owej gitary.

Zdaniem krytyków muzycznych najważniejszym pionierem rapcore'u jest zespół Rage Against the Machine, który wypromował ten gatunek i zainspirował większość obecnych zespołów rapcore'owych. Zaznaczyć trzeba, że muzyka zespołu bywa również określana jako rap metal, rap rock czy funk rock, funk metal. W odróżnieniu od typowego rapcore'u jaki reprezentuje np. Onyx i Biohazard w utworze Slam w muzyce Rage Against The Machine słychać wyraźne wpływy muzyki funk i hard rock.

Zespołem grającym muzykę rapcore'ową lub podobną jest: Dog Eat Dog (obok R.A.T.M przyczynili się do popularyzacji stylu, płyta All Boro Kings), Downset, Limp Bizkit, Hollywood Undead, Rage Against the Machine, P.O.D., Linkin Park, Run–D.M.C., Public Enemy i wiele innych. Amerykański zespół (hed) P.E stworzył swój styl bazując na mieszance hip hopu, hardcore i funk, który określił nazwą G-Punk.

W 1993 ukazał się soundtrack do filmu Judgment Night na którym można usłyszeć w różnych formach hybrydę rocka z hip hopem.

Pionierami polskiego rapcore'u są Kazik na Żywo, Dynamind (oraz współpracujący z zespołem raper Bolec), Flapjack.

Łączenie gitarowego grania z hip hop można usłyszeć przykładowo w twórczości: Bakflip, Sweet Noise, My Riot oraz Hans Solo. W 2011 Rapcorową płytę wydali raper Vienio i hardcore punkowa grupa Way Side Crew (Vienio vs. Way Side Crew pt. Wspólny mianownik). Ciekawym połączeniem jest industrial i rap. Przykładem takiej muzyki jest zespół Hermetic Evolution, który zawiera takie elementy jak djent, rap, industrial, metal, a nawet funk.

http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/crust_punk/2014-07-01-8

http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/muzyka_jamajska_reggea/2014-07-01-16