Jan Józef Borysewicz, znany również jako Jan Bo (ur. 17 kwietnia 1955 we Wrocławiu) – polski wokalista, gitarzysta i kompozytor rockowy, także autor tekstów piosenek; lider zespołu Lady Pank[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/lady_pank/2014-07-01-72]. Muzyczny samouk. Autor solowego projektu Jan Bo. Ojciec modelki Joanny Borysewicz.
Początkowo chciał być perkusistą, gdyż jego ojciec – Michał Borysewicz grał na bębnach w zespole jazzowym. W wieku czternastu lat uczestniczył w perkusyjnych Warsztatach Muzycznych w Chodzieży, które prowadził Janusz Stefański. Naukę gry na gitarze Jan Borysewicz rozpoczął pod okiem instruktora Mariana Koniecznego w Domu Kultury na Sępolnie we Wrocławiu. Tam zwrócił na niego uwagę Jacek Baran, wówczas wokalista zespołu Nurt[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/nurt/2015-01-10-936].
Zawodowo gra na gitarze od 1970 roku. W tym właśnie roku Borysewicza wypatrzył angielski bluesman Alexis Korner współpracujący m.in. z Muddym Watersem. Zamierzał on zabrać 15-letniego wówczas Borysewicza do Anglii, jednak nie zgodzili się na to rodzice chłopca. Oficjalnie zadebiutował w roku 1972 (jako 17-latek) w zespole Nurt, do którego trafił w zastępstwie Aleksandra Mrożka prosto na koncert bez prób. Jeszcze w tym samym roku, został gitarzystą zespołu Super Pakt gdzie grał m.in z Jackiem Krzaklewskim. Następnie przez osiem miesięcy występował z NRD-owskim duetem Katia&Roman, a potem przez dwa lata w zespole Ireneusza Dudka, Apokalipsa (w latach 1975-1977). Już podczas pobytu w NRD z duetem Katia&Roman padła pierwsza propozycja współpracy z Budką Suflera.
Od 1978 roku współpracował z zespołem Budka Suflera[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/budka_suflera/2014-07-01-67], razem z nią nagrał trzy płyty. Spośród nich wpływ jego stylu najbardziej widoczny jest na ostatniej – Za ostatni grosz[https://www.youtube.com/watch?v=PYpg4BypJoA], na której znalazł się wielki przebój pod tym samym tytułem. Dla Budki Suflera Borysewicz skomponował trzy utwory: Nie wierz nigdy kobiecie[https://www.youtube.com/watch?v=xsfqzz_rBSI], Bez satysfakcji[https://www.youtube.com/watch?v=r8F7eU3y_Us] i Nie ma końca tej podróży[https://www.youtube.com/watch?v=K0Q6DmTIZog], jednak zespół uznał, że nie pasują one do stylu muzycznego Budki Suflera i nie umieścił ich na żadnej płycie. Stało się to zarzewiem konfliktu, po którym Borysewicz postanowił opuścić Budkę Suflera.
W trakcie pracy z Budką Suflera, wspólnie z uznanym już wówczas autorem tekstów Andrzejem Mogielnickim, postanowił założyć własny zespół. Pierwsze nagranie nowej grupy (Mała Lady Punk[https://www.youtube.com/watch?v=paJuXgJbOuQ]), do którego Borysewicz podłożył również wokal, powstało w grudniu 1981 roku, podczas sesji nagraniowej płyty Układy Izabeli Trojanowskiej[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/iza_trojanowska/2015-01-10-937]. Wiosną 1982 roku grał w zespole Tadeusza Nalepy[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/breakout/2014-07-01-137] razem z Wojciechem Bruślikiem i Andrzejem Dylewskim.
Wkrótce, przy pomocy Mogielnickiego, znalazł pochodzącego z Olecka Janusza Panasewicza[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/janusz_panasewicz/2014-07-01-180], który został wokalistą tworzącej się kapeli. Pozostałych muzyków Borysewicz sprowadził m.in. z Oddziału Zamkniętego[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/oz_oddzial_zamkniety/2014-07-01-119] i w tym składzie ostatecznie ukształtował się zespół nazwany nieco przewrotnie Lady Pank. W 1983 Borysewicz nagrał z nim pierwszą płytę, a większość wydanych na niej utworów zajmowała wysokie miejsca na listach przebojów.
Zespół, wskutek rosnącej popularności, sporo koncertował, co prawdopodobnie miało negatywny wpływ na kondycję fizyczną i psychiczną muzyków. Kolejny longplay – Ohyda[https://www.youtube.com/watch?v=mhiZV8BJg1E], znacznie mniej przebojowy od poprzedniej płyty, zawierał jednak kilka hitów, m.in. To jest tylko rock and roll[https://www.youtube.com/watch?v=45h6JNl2Irw], A to ohyda[https://www.youtube.com/watch?v=8VIzpoVEH5g] oraz Zabij to[https://www.youtube.com/watch?v=JQ7oS6mFAn0].
Bezpośrednio po wydaniu Ohydy Borysewicz wraz z Lady Pank nagrał kilka innych piosenek, w tym kolejny spory hit – Sztukę latania[https://www.youtube.com/watch?v=6Vvj_JQoMgA] – oraz muzykę do bajki O dwóch takich, co ukradli księżyc[https://www.youtube.com/watch?v=bw_9Naf7SYQ].
1 czerwca 1986, podczas wrocławskiego koncertu z okazji Dnia Dziecka, miał miejsce słynny incydent wrocławski, polegający na obnażeniu genitaliów przez muzyka[http://tv.se.pl/rozrywka/borysewicz-rozebral-sie-na-scenie,4320/].
Kolejny longplay Lady Pank, który ukazał się w trakcie przymusowej karencji, pomimo że wnosił do zespołu nowe brzmienia, nie został wysoko oceniony przez krytykę. W wyniku incydentu nastąpiło również półroczne zawieszenie działalności zespołu, połączone z milczeniem mediów na jego temat. W tym okresie Borysewicz nagrał Gwiazdę na wietrze (znajdującą się na stronie B Maxi singla Gwiazdkowe dzieci/Gwiazda na wietrze oraz (zawierającą pastorałki) płytę Królowa ciszy[https://www.youtube.com/watch?v=EeQuwFbLVPk].
Po zakończeniu przymusowej pauzy Lady Pank z nowym perkusistą Wiesławem Golą wydał longplay Tacy sami[https://www.youtube.com/watch?v=pyewz3w3pnA], zawierający między innymi takie piosenki, jak Zostawcie Titanica[https://www.youtube.com/watch?v=kMO9Uf2H59k] czy Mała wojna[https://www.youtube.com/watch?v=K5gEmKN6CMQ]. Teksty do tego albumu napisali m.in. Zbigniew Hołdys i Grzegorz Ciechowski.
Krótko po wydaniu Takich samych odeszła część składu zespołu, w tym charakterystyczny basista Paweł Mścisławski, a ze starego zostali tylko Panasewicz i Borysewicz. W tym czasie Jan Borysewicz pracował nad nowym muzycznym projektem BO-Session, w którym zamierzał zaprezentować autorskie wykonania kompozycji Milesa Davisa, Johna Coltrane'a oraz Jimiego Hendrixa. Owocem tej sesji jest utwór „Easy Rider” w nagraniu którego udział wzięli gitarzyści Jan Borysewicz, Dariusz Kozakiewicz, Winicjusz Chróst, Artur Affek, Piotr "Dziki" Chancewicz i Maciej Gładysz, na bębnach grał Wojciech Morawski, na gitarze basowej Wojciech Pilichowski a Boby i Paweł Nowakowski śpiewali. W tym projekcie zagrał również kuzyn Jimiego Hendrixa[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/jimi_hendrix/2014-07-01-66]. Nagranie zostało zrealizowane przez Leszka Kamińskiego w studio S-4.
Już w nowym składzie (Jan Borysewicz – gitara, Janusz Panasewicz – wokal, Piotr Urbanek – gitara basowa, Jarosław Szlagowski – perkusja, Kostek Joriadis – instrumenty klawiszowe) zespół Lady Pank nagrał płytę Zawsze tam, gdzie ty[https://www.youtube.com/watch?v=hPqexy9jzpk], której brzmienie stanowiło niejako kontynuację poprzedniej, z tym że było nieco ostrzejsze, mocniej inspirowane amerykańskim hard rockiem.
W latach 1991–1994 zespół pauzował, a Borysewicz wydał drugą solową płytę Wojna w mieście[https://www.youtube.com/watch?v=XS-UxcJizis] (1992).
W 1994 roku zespół reaktywował się w zmienionym składzie (ze starego pozostał tylko trzon: Borysewicz i Panasewicz), w którym znaleźli się perkusista Kuba Jabłoński, basista Krzysztof Kieliszkiewicz oraz gitarzysta rytmiczny Andrzej Łabędzki. W tym składzie nagrał jedną z ostrzejszych w swej karierze, miejscami wręcz hardrockową, płytę Na na oraz kilka kolejnych: Międzyzdroje (1996), Łowcy głów (1998), Nasza reputacja (2000) i świąteczny krążek Zimowe graffiti (1996).
W 2002 zespół Lady Pank obchodził 20-lecie działalności, które uczczono wydaniem kompilacji największych przebojów pt. Besta besta – zawierająca dwa premierowe nagrania: 7-me niebo nienawiści i Konie w mojej głowie – oraz trzema reedycjami płyt Tacy Sami, Zawsze tam, gdzie ty oraz Na na.
W 2003 Borysewicz nagrał poprockową płytę z Pawłem Kukizem, zawierającą między innymi takie przeboje, jak Jeśli tylko chcesz czy Bo tutaj jest, jak jest, a następnie, już z Lady Pank, dość łagodny brzmieniowo krążek Teraz (2004) z szeroko lansowanym przebojem Stacja Warszawa oraz mniej udanym Sexy-plexi.
W grudniu 2005 roku muzyk przeszedł atak serca, z którego wyszedł obronną ręką. Zmusiło go to – jak sam twierdzi – do zmiany trybu życia i odstawienia niektórych używek.
Poza nagraniami z Lady Pank Borysewicz wydał również cztery płyty solowe: Królowa ciszy, Wojna w mieście, Moja wolność i Miya. Poza tym grał z wieloma innymi wykonawcami m.in. z Grzegorzem Ciechowskim (występującym jako Obywatel G.C.) – płyta „Obywatel GC”, zespołem The Fotoness, Urszulą, Ewą Bem.
Ponadto jest twórcą projektu Nasz Wspólny Świat (z udziałem m.in. zespołów Lombard[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/malgorzata_ostrowska_i_lombard/2014-07-01-70], TSA[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/tsa/2014-07-04-322] i Kombi[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/kombi/2014-07-01-96]) oraz producentem składanki Być Wolnym, w której nagrywaniu brali udział przedstawiciele różnych nurtów polskiego rocka (obok Lady Pank i Perfectu[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/perfect/2014-07-01-75], także T.Love[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/t_love/2014-07-01-99], Big Cyc[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/big_cyc/2014-07-04-378] i Acid Drinkers[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/acid_drinkers/2014-07-04-288]). Na składance znalazł się również utwór Choćby nie wiem[https://www.youtube.com/watch?v=U6pqVAPgZR4] co z muzyką lidera Lady Pank do tekstu Roberta Gawlińskiego. Utwór ten został nagrany w składzie: Janusz Panasewicz – wokal, Robert Gawliński – wokal, Jan Borysewicz – gitara, Dariusz Kozakiewicz – gitara, Ryszard Sygitowicz – gitara, Titus – gitara basowa, Kuba Jabłoński – perkusja. Grał gościnnie też z zespołem Subway w którym grał między innymi Marek Koszada.
|
