King Diamond, właściwie Kim Bendix Petersen (ur. 14 czerwca 1956 w Kopenhadze) to duński kompozytor i wokalista, z wykształcenia farmaceuta. Lider zespołu Mercyful Fate[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/mercyful_fate/2014-07-04-240] oraz eponimicznej formacji King Diamond. Nominowany do nagrody Grammy.

W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 85. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów wg Hit Parader.

Petersen początkowo nie wiązał swojej przyszłości z muzyką, lecz ze sportem - na początku lat 70. był piłkarzem w lokalnej lidze, gdzie odnosił pewne sukcesy (był m.in "piłkarzem roku" w swoim klubie). Jednocześnie zaczął wtedy grać na gitarze, i interesował się hard rockiem. Największe wrażenie wywarła na nim pierwsza płyta Led Zeppelin[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/led_zeppelin/2014-07-04-318] oraz "Fireball" grupy Deep Purple[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/deep_purple/2014-07-04-319]. Petersen szybko porzucił sport i całkowicie oddał się muzyce. Wkrótce zdecydował się również na podjęcie studiów na wydziale farmacji. W 1973 roku dołączył jako gitarzysta do zespołu Brainstorm.

Lata działalności w zespole Brainstorm nie przyniosły Petersenowi żadnego sukcesu komercyjnego, jednak dały mu pierwsze doświadczenia muzyczne i estradowe.

Po koncercie Alice'a Coopera[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/alice_cooper/2014-07-04-349] w 1975 roku, Diamond był pod takim wrażeniem, że zrodził się w jego głowie pomysł, aby zawrzeć w swoich występach elementy grozy i teatralnego show, z których dziś jest znany. Ta koncepcja miała również pewne przełożenie na szczególny charakter samych kompozycji muzycznych, jakie w przyszłości miał tworzyć Diamond.

W 1976 roku Petersen wystąpił z Brainstorm na lokalnym festiwalu muzycznym, gdzie zgromadziła się duża publiczność. Wtedy też przylgnął do niego pseudonim "King Diamond". W 1978 roku, King Diamond opuścił Brainstorm, by dołączyć do grupy Black Rose....

Black Rose to nieistniejąca obecnie duńska hardrockowa grupa muzyczna powstała w 1979 roku w Kopenhadze. Muzyka prezentowana przez grupę była inspirowana twórczością takich zespołów jak Deep Purple czy Golden Earring.

W 1980 roku grupa zakończyła działalność nie wydając oficjalnie żadnego wydawnictwa. Za sprawą sukcesu jaki odniósł wokalista grupy King Diamond w 2001 roku ukazał się album zatytułowany 20 Years Ago: A Night of Rehearsal[http://www.youtube.com/watch?v=2JwayOExzEQ&list=PLBA7BF4BD651997CF] sygnowany nazwą King Diamond and Black Rose. Wydawnictwo zawiera próbę jaką odbył zespół 30 września 1980 roku...

Diamond szukał innego zespołu, w którym mógłby grać na gitarze, jednak los chciał, że Black Rose - kapela, która go zainteresowała - poszukiwała wokalisty. Podczas rozmowy z zespołem Diamond wyznał, że w poprzednim zespole był gitarzystą i wokalistą, co było kłamstwem. Mimo że nie miał wtedy najmniejszego doświadczenia w śpiewie, efekty spodobały się członkom Black Rose na tyle, że został przyjęty jako stały członek grupy.

Działalność w Black Rose nie przynosiła jednak Petersenowi dużych dochodów i jednocześnie pracował jako farmaceuta w zespole opracowującym nowe leki. Do jego obowiązków należało m.in. testowanie nowych leków zwiększających przepływ krwi.

W 1980 roku King Diamond otrzymał telefon od Hanka Shermanna i managera zespołu "Brats". Kapela potrzebowała wokalisty. Petersen słyszał o tym zespole i postanowił spróbować w nim swoich sił. Grupa wykonywała muzykę określaną jako mieszanka punk rocka i heavy metalu. W 1981 roku zespół zaprosił przedstawicieli CBS na prezentację materiału muzycznego, jednak materiał ten okazał się zbyt ciężki i nie doszło do podpisania kontraktu. Było to bezpośrednią przyczyną rozłamu w grupie. King Diamond pozostał w zespole i skoncentrował się na muzyce czysto metalowej, której stylistyce już zawsze był wierny. Diamond i Shermann zdecydowali, że należy zmienić nazwę zespołu. Poszli za sugestią dziewczyny ich managera i wybrali nazwę Mercyful Fate[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/mercyful_fate/2014-07-04-240]...

Tego samego roku zespół wydał cztery dema. Wkrótce potem Diamond i Shermann do współpracy zaprosili gitarzystę Mike'a Dennera, basistę Timiego Hansena i perkusistę Kima Ruzza. Natomiast rok później został wydany minialbum pt. Mercyful Fate. W 1983 roku ukazał się pierwszy album grupy zatytułoway Melissa[http://www.youtube.com/watch?v=SqfC7wypK7s]. W 1984 roku ukazała się płyta Don't Break the Oath[http://www.youtube.com/watch?v=GVnPdfJRK6A]. Po nagraniach zespół wyruszył w trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych wraz z brytyjskim zespołem Motörhead[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/motorhead/2013-12-31-396]. Po zakończonej trasie w 1985 roku zespół został rozwiązany w wyniku nieporozumień. Tego samego roku King Diamond założył zespół sygnowany własnym pseudonimem, ale o tym później...

W 1992 roku zespół Mercyful Fate wznowił działalność bez Kima Ruzza w składzie, którego zastąpił Snowy Shaw. W nowym składzie został zarejestrowany album zatytułowany In the Shadows[http://www.youtube.com/watch?v=8-qPxHAhEZs]. W ramach promocji wydawnictwa został zrealizowany teledysk do utworu Egypt[http://www.youtube.com/watch?v=c_oYFiSWZDk]. Rok później ukazał się album koncertowy The Bell Witch. Tego samego roku do zespołu dołączył basista Sharlee D'Angelo, który zastąpił Hansena. W nowym składzie również w 1994 roku ukazał się album Time[http://www.youtube.com/watch?v=NXJm8Si45Es]. Do pochodzących z albumu utworów Nightmare Be Thy Name[http://www.youtube.com/watch?v=_C-pIaS-U9c] i The Witches Dance[http://www.youtube.com/watch?v=9o8FNVVFJE8] zostały zrealizowane teledyski. Wkrótce z zespołu odszedł Snowy Shaw, którego zastąpił Bjarne Thomas Holm. W 1996 roku ukazał się album Into the Unknown[http://www.youtube.com/watch?v=sCUfa2m2Rys]. W ramach promocji zrealizowano również teledysk do utworu The Uninvited Guest[http://www.youtube.com/watch?v=XKHL6VhtdO8]. W 1998 roku został wydany szósty album Mercyful Fate zatytułowany Dead Again[http://www.youtube.com/watch?v=wvXDmsQKwTE] oraz promujący go teledysk do utworu The Night[http://www.youtube.com/watch?v=OQtIgwEBvr0].

Rok później ukazał się siódmy album grupy pt. 9[http://www.youtube.com/watch?v=of7GOSYDJF4]. Płyta została nagrana w studiu Nomad Recordings we współpracy z producentem muzycznym Sterlingiem Winfieldem. Wkrótce potem działalność zespołu została zawieszona. King Diamond skupił się na działalności w swym zespole. Basista Sharlee D'Angelo czynnie występuje w melodic deathmetalowej grupie Arch Enemy. Gitarzysta Mike Wead od 2007 roku występuje w death metalowym zespole Kryptillusion. Natomiast Hank Shermann założył grupę Force of Evil...

Już pod nową nazwą zespół kontynuował rozmowy z licznymi wytwórniami, dzięki czemu jeszcze w 1981 roku Mercyful Fate pojawiło się na eterze za sprawą holenderskiego radia Hilversum. Kuriozalnym jest fakt, że w tym czasie to właśnie w Holandii, a nie w swoim rodzinnym kraju, King Diamond osiągnął pierwszy sukces i zdobył rzeszę fanów. Nagrał dwie płyty demo i w 1982 roku, dzięki holenderskiej wytwórni Rave-On Records została wydana pierwsza płyta Mercyful Fate - Nuns Have No Fun. Okładka tego albumu była przewrotną odpowiedzią Diamonda na zarzuty pewnego duńskiego księdza o satanizm.

Duży rozgłos przyniosły zespołowi i jego liderowi występy w programie BBC „The Friday Rock Show". Dzięki nim usłyszano o Mercyful Fate w Roadrunner Records, która to wytwórnia szybko skontaktowała się z zespołem. W 1983 roku zespół podpisał kontrakt z wytwórnią na 5 lat i nagrał longplay zatytułowany Melissa. Inspiracją do napisania tytułowej ballady była ludzka czaszka o imieniu Melissa, która w owym czasie towarzyszyła zespołowi na scenie. Członkowie zespołu określili ten utwór mianem „Trójkąta Bermudzkiego". Jak twierdzi Diamond, po zremasterowaniu utworu przez wytwórnię w utworze pojawiły się partie jego głosu, których nigdy nie nagrywał. Poza tym przy odtwarzaniu wstecznym utworu słychać w pewnej partii wyraźny głos Diamonda pytający: „Co to za przesłanie?".

Również w 1983 roku swój drugi studyjny album[http://www.youtube.com/watch?v=4yRpysQxRxE] nagrywał w Kopenhadze zespół Metallica[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/metallica_1/2014-07-04-277]. Kiedy zespołowi skradziono cały sprzęt muzyczny, Lars Ulrich zwrócił się z prośbą o pomoc do Kinga Diamonda, a ten użyczył zespołowi swój sprzęt. Od tamtej pory muzycy są przyjaciółmi, a Metallica[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/metallica_1/2014-07-04-277] korzystała jeszcze kilka razy z pomocy Diamonda podczas nagrywania kolejnych albumów. Poruszeni gestem Diamonda członkowie Metalliki nigdy nie ukrywali swojej wdzięczności. King Diamond został wręcz nazwany przez nich "człowiekiem, bez którego nie byłoby dziś Metalliki".

W 1984 roku Mercyful Fate udało się w trasę z zespołem Manowar[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/manower/2014-07-08-736] jako support. Mercyful Fate zagrało jednak tylko jeden koncert, po którym wycofało się z trasy. Powodem było skandaliczne zachowanie managera Manowar, jak i arogancja samych członków Manowar względem muzyków z Mercyful Fate.

W 1985 roku grupa Mercyful Fate została rozwiązana przez Kinga Diamonda, co zostało bardzo źle odebrane przez fanów. Przyczyną były różnice zdań muzyków w kwestiach muzycznych. Diamond natychmiast rozpoczął karierę solową, a nowy zespół nazwał po prostu King Diamond. Do zespołu dołączył gitarzysta Andy LaRocque, z którym Petersen współpracuje do dziś, oraz perkusista Mikkey Dee - bardziej znany z późniejszych występów w grupie Motörhead[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/motorhead/2014-07-08-753]. Jako solista zaczął wydawać swoje płyty w formie albumów koncepcyjnych, tworzących spójną całość muzyczną i fabularną.

W 1992 roku reaktywowana zostaje grupa Mercyful Fate. W 1997 odbyła się specjalna trasa koncertowa, w której brały udział zespoły Mercyful Fate oraz King Diamond. Nigdy wcześniej, ani nigdy później nie miało to miejsca. Podczas tej trasy obydwa zespoły wystąpiły po raz pierwszy w Polsce (Poznań i Kraków, 24 i 25 marca 1997). King Diamond występuje z obydwoma formacjami do dziś.

W latach 2000 King Diamond kontynuuje działalność własnego zespołu i udziela swojego głosu w innych przedsięwzięciach muzycznych. W roku 2001 zawiera układ z zespołem Usurper dodając wokal do utworu "Necronemesis" w zamian za zmianę ich planów i możliwość dostępu do studia nagrań w celu zakończenia prac nad albumem Abigail II: The Revenge. W latach 2004 - 2005 King Diamond śpiewa jeszcze w utworach „Sweet Dreams" (na albumie grupy Probot[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/probot/2015-01-25-944]), „In the Fire" (gwiazdorski album „Roadrunner United - The All-Star Sessions") oraz „Devil Woman" (wraz z grupą Cradle of Filth[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/cradle_of_filth/2014-07-05-416]).

W 2007 roku zostaje wydany kolejny album formacji Kinga Diamonda Give Me Your Soul... Please. Za pochodzący z tego albumu utwór "Never Ending Hill" King Diamond otrzymuje nominację do nagrody Grammy w kategorii "Best Metal Performance". W 2008 roku King Diamond zmuszony był odwołać wielką trasę promującą album Give Me Your Soul... Please, z powodu postępującej choroby związanej z wypadającym dyskiem. Ostatni raz wystąpił na festiwalu Ozzfest (Dallas, 9 sierpnia 2008) jako gość specjalny u boku zespołu Metallica. Tego dnia wystąpił również z muzykami Scottem Ianem, Maxem Cavalerą i Vinnie Paulem wykonując cover zespołu Pantera.

W roku 2009 King Diamond został jedną z postaci w popularnej grze muzycznej Guitar Hero: Metallica, 'występując' tam z utworem "Evil" grupy Mercyful Fate.

King Diamond to niewątpliwa gwiazda światowego formatu, grająca muzykę z pogranicza horror metalu, heavy metalu, speed metalu i black metalu. Ile to kapel wzorowało się na kultowych albumach Mercyful Fate, a zwłaszcza już dziś kultowym „Don't Break the Oath” wydanym w 1984 roku [http://www.youtube.com/watch?v=GVnPdfJRK6A]. Horror show, który wymyślił duński muzyk wzorowane było na kultowym Alice Copperze, którego koncert obejrzał w 1975 roku. Makijaż, ostra gitara i teatralne show spowodowało to, że młody Kim Bendix Petersen postanowił być taki jak jego idol...

Adam „Nergal” Darski- lider Behemoth tak wspominał spotkanie z Diamondem: „Kinga Diamonda na trasie widziałem może dwa razy. A ten pierwszy raz to go nawet nie poznałem. Było tu chyba w Miami, gdzie właśnie grali próbę. Stal za mikrofonem w jakiś starych dresach, czapką założoną daszkiem do tyłu, okularach i z kiepem w ustach, i długo nie mogłem rozkminić, że on to on. Sam król we własnej osobie. Oprócz koncertów, kiedy można było  zobaczyć oczywiście na scenie, był totalnie nie uchwytny. Hotel, scena, hotel, nic ponad obowiązujący schemat. Na sam koniec trasy pojawił się jeszcze raz przed sztuką. Podziękował wszystkim za tour, dał sobie z nami zrobić zdjęcie, przybiliśmy piątki. Był przeuprzejmy, ale było widać, że bardzo pilnuje swojej prywatności...”

Ostatnie lata mieszkający w USA w King Diamond spędził na ratowaniu swojego nadszarpniętego zdrowia i był bliski śmierci. Mający 57 lat muzyk miał poważne problemy z sercem. 29 listopada 2010 roku King Diamond trafił do szpitala z powodu zatorów żylnych wywołanych ciężkim nałogiem tytoniowym. Zdiagnozowano u niego szereg wcześniejszych ataków serca i poddano operacji wszczepienia bajpasów. Operacja, która miała trwać zaledwie pół godziny w rzeczywistości trwała siedem i pół godziny... Sam gwiazdor wspominał to w następujący sposób: „Byłem martwy przez jakieś dwie czy trzy godziny i mając tego świadomość czuję się trochę tak, jakbym powrócił z zaświatów. Gwarantuję, że w jakiś sposób, że na pewno wykorzystam to doświadczenie na następnej płycie. Mam w swoim ciele, tuż pod skórą wieli kawałek metalowego drutu, który spaja moją klatkę piersiową po tym, jak podczas zabiegu musiała zostać rozcięta. Czuję go nawet teraz.”

Po kilkumiesięcznej rehabilitacji Diamond spotkał się ze znajomymi w Hause of Blues w Dallas, by spotkać się ze znajomymi, wśród których znajdowali się muzycy formacji King Diamond i Volbeat. Gdy podkręcono wzmacniacze podczas wykonywania soundchecku, by wszystko w ciele Diamonda zaczęło trzeszczeć. Było to niezmiernie niebezpieczne.

Rok po wyjściu ze szpitala King Diamond został zaproszony na trzydziestolecie Metalliki.  Specjalny, urodzinowy koncert tylko dla członków fan klubu zespołu, odbył się 7 grudnia w hali Fillmore w San Francisco. Do członków Metalliki na scenie dołączyli Lou Reed, King Diamond, członkowie Mercyful Fate, Marianne Faithfull czy Kid Rock [http://www.youtube.com/watch?&v=lX6m-UnVYE8]. Przed wyjazdem King Diamond udał się do swojego chirurga, który dał muzykowi zielone światło do występów na scenie. Diamond jednak nie mógł się forsować, dlatego na długi czas fani musieli zapomnieć o wzmożonej aktywności Kinga Diamonda. Gwiazdor ponownie musiał się uczyć oddychać, ponownie musiał się uczyć śpiewać, a nie jest to proste. Wymaga dużego wysiłku. Kolejnym sprawdzaniem swoich możliwości Diamond mógł sprawdzić podczas koncertu charytatywnego, który zagrał na rzecz dzieciaków z rakiem. Zerwanie z nałogiem i operacja na serce sprawiły, że Diamond zaczął lepiej śpiewać. Dopiero jednak dwa koncerty, które miały miejsce w 2012 roku dały ostateczny pogląd na to w jakiej kondycji jest King Diamond. Koncert na festiwalach Sweden Rock [http://www.youtube.com/watch?v=y5Z_KnnS2-U] i Hellfest [http://www.youtube.com/watch?v=rArdFzsUh80] dały obraz w jakiej kondycji jest gwiazdor. Nie musze mówić, że wyszło znakomicie... Król może być tylko jeden... Mało tego grupa Kinga Diamonda podpisała nowy kontrakt z Metal Blade i rozpoczęła kontrakt z nową agencją koncertową.

Nowa trasa koncertowa King Diamond po Stary Kontynencie mam być niezapomnianym wydarzeniem. Od dłuższego czasu na oficjalnej stronie muzyka:     http://www.kingdiamondcoven.com/site/ pojawiają się nowe informacje, muzycy publikują również na you tube i w prasie, a wszystko po to, by dopieścić fanów. Warto zauważyć, że na koncertach w Europie będzie ta sama scenografia co na festiwalu w Szwecji.

Owa scenografia robi większe wrażenie na żywo, a nie na zdjęciach czy albo amatorskich filmach wrzuconych na you tube. Całość show to nie tylko doskonale dopasowana scenografia, ale również doskonała muzyka i teksty pełne grozy, z których Diamond słynie. To na pewno ogromne wyzwanie tworząc setlistę, bo drużyna Diamonda robi wszystko by stanowił on spójna całość. Jak mówi sam muzyk: „...show King Diamond to najbardziej imponująca produkcja, jaką mieli okazję gościć na przestrzeni dekady! Nie interesują mnie to, co robią inni. Nie rywalizujemy z innymi zespołami. Żadnego z nich nie podejrzewam, że gra tak jak my. Nigdy nie będą tak samo wyglądać. I nigdy nie uda im się wytworzyć takiego klimatu, który przyciąga na koncerty King Diamond. Nie tworzę po to by szokować. Wszystko co robię wychodzi z serca. Zdaję sobie sprawę, że nasz obecny wystrój sceny z krzyżami i podobizną Baphometa wkomponowaną w pentagram może kojarzyć się z tym co przez lata robiłem w  Mercyful Fate. Chce jednak wyraźnie zaznaczyć, że twórczość Kinga Diamonda jest nieporównywalnie bardziej związana z satanizmem. Odwołanie do mojej życiowej filozofii  zawarłem niemal w każdej opowiadanej przeze mnie historii. Tymczasem Mercyful Fate zawsze koncentrowały się w dawnych mitach i wierzeniach religijnych. Doskonale pamiętam dzień, gdy otrzymałem  wieczne członkostwo w Kościele Szatana od samego Antona Szandera LaVeya. Spędziliśmy wspólnie dwie godziny medytując w jednej z komnat. Kiedy skończyliśmy, bardzo chciałem opowiedzieć mu o tym, co zyskałem dzięki tej medytacji. Wysłuchał mnie bardzo uważnie, po czym w geście uznania odpiął ze swej klapy marynarki emblemat Baphometa i wcisnął w moją dłoń. Tamten dzień wciąż budzi we mnie żywe emocje....”    

Co cieszy mnie to zaproszenie Kinga Diamonda do Polski nie sprawił kontrowersji religijnych. Szkoda tylko, że muzyk z Danii zagra u nas tak mało koncertów... 

A teraz szerzej o zespole Kinga Diamonda...

Zespół powstał w 1985 roku z inicjatywy wokalisty i instrumentalisty Kima Benedix Petersena znanego pod pseudonimem King Diamond. Diamond zdecydował się na założenie zespołu tuż po rozwiązaniu Mercyful Fate, którego był współzałożycielem. Do współpracy zaprosił Michaela Denera i Timi'ego Hansena. Następnie dołączyli perkusista Mikkey Dee oraz gitarzysta Floyd Konstantin. Jednakże wkrótce Konstantin zastąpił przez Andy LaRocque.

Jeszcze w 1985 roku ukazał się debiutancki singel pt. No Presents for Christmas, który poprzedził album Fatal Portrait[http://www.youtube.com/watch?v=jhzX0HYh3Qs] wydany w 1986 roku. Rok później został nagrany drugi album zatytułowany Abigail[http://www.youtube.com/watch?v=ogl7toQEgjA]. Po nagraniach zespół opuścił Michael Denner, a zastąpił go Mike Moon, który wspierał zespół podczas koncertów. Wkrótce Moon i Timi Hansen odeszli z zespołu, a zastąpili ich Pete Blakk i Hal Patino. W ramach promocji albumu został zrealizowany teledysk do utworu "The Family Ghost". W 1988 roku w odnowionym składzie grupa nagrała album pt. Them. Promowany teledyskiem do utworu "Welcome Home". Wkrótce potem zespół opuścił Mikkey Dee, którego zastąpił Chris Whitemier. Jednakże Dee tego samego roku powrócił do zespołu.

W 1989 roku ukazał się czwarty album King Diamond pt. Conspiracy[http://www.youtube.com/watch?v=mtVPki8CAGU] oraz promujący go teledysk "Sleepless Nights". Po nagraniach Dee ostatecznie odszedł z zespołu. Muzyka zastąpił Snowy Shaw. Również w 1989 z zespołem zakończyli współpracę gitarzysta Pete Blakk i basista Hal Patino w związku z nadużywaniem narkotyków. Zastąpili ich odpowiednio Mike Wead oraz Sharlee D'Angelo. W 1990 roku ukazał się pierwszy album koncertowy pt. In Concert 1987: Abigail. Natomiast w 1992 roku została wydana kompilacja nagrań A Dangerous Meeting. Tego samego roku zespół Mercyful Fate wznowił działalność co opóźniło realizację kolejnego wydawnictwa King Diamond do 1995 roku.

King Diamond od początku kariery występuje na scenie w charakterystycznym makijażu tzw. corpse paint. Muzyk twierdzi, że zainspirował go Alice Cooper, który również występował w bogatym makijażu. Z kolei Alice Cooper prawdopodobnie inspirował się postacią z niemego filmu grozy pt. Gabinet doktora Caligari.

W 1989 roku Gene Simmons z KISS[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/kiss/2014-07-04-350] oskarżył Diamonda o plagiat, ponieważ na okładce płyty The Dark Sides[http://www.google.pl/search?q=The+Dark+Sides&nord=1&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=9V0kU5b2BdSBhAee44HoBw&ved=0CAcQ_AUoAQ&biw=1366&bih=608#facrc=_&imgdii=_&imgrc=Vv3UIIHZtJ-2mM%253A%3BmAcxowO_U6j4sM%3Bhttp%253A%252F%252Froadrunnerrecords.co.uk%252Fmedia%252FNaOghOrFNYe2OpouIfuMsKULouQCHrcWJcfzuj8I9RMZc-4phdlFNnjqMbjA4aAm.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Froadrunnerrecords.co.uk%252Frelease%252FThe%252BDark%252BSides%3B450%3B450’] makijaż Duńczyka przypominał nieco jeden ze wzorów używanych przez Simmonsa[http://www.google.pl/search?q=Simmonsa&nord=1&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=XF4kU-TLIMHDhAfBrICAAQ&ved=0CAcQ_AUoAQ&biw=1366&bih=608#nord=1&q=Simmons&tbm=isch&facrc=_&imgdii=_&imgrc=spROHubCH4cEzM%253A%3Botf6gFUgakpmPM%3Bhttp%253A%252F%252Fgamezilla.komputerswiat.pl%252Fsites%252Fdefault%252Ffiles%252Fblogposts%252FKISS.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fgamezilla.komputerswiat.pl%252Fnewsy%252F2010%252F10%252Fgene-simmons-z-kiss-zostal-glosem-guitar-hero-6%3B1024%3B736]. Proces zakończył się ugodą, w wyniku której Diamond zobowiązał się zmodyfikować design swojego makijażu.

Innym ze znaków rozpoznawczych muzyka jest mikrofon skonstruowany z kości piszczelowej i kości udowej złożonych w kształt krzyża. Artyście towarzyszyła też przez lata czaszka Melissa. Co dziwne czaszka została skradziona podczas jednego z występów w latach 80. Po kilkunastu latach miała zostać zwrócona, jednak sam wokalista temu zaprzecza.

Hank Shermann pierwsze lata Mercyful Fate określił: "Mieliśmy wtedy wszystko - eksplodującą zakonnicę, prawdziwy ogień, prawdziwą krew, no i Diamonda". Na jednym z pierwszych koncertów Diamond został "wtoczony" na scenę na wózku inwalidzkim przez dwie młode pielęgniarki, ubrany w kaftan bezpieczeństwa. Tuż przed swoją partią Diamond zdarł kaftan i rzucił wózkiem w publiczność, nikomu jednak nic się nie stało.

King Diamond sam też wykonywał wiele efektów pirotechnicznych widocznych podczas swoich koncertów. Jako farmaceuta miał dostęp do laboratorium, z którego kradł materiały potrzebne przy produkcji petard, świec dymnych, pochodni, itp.

W przeprowadzonym w 1984 roku wywiadzie dla magazynu Kerrang! King Diamond spytany o rzekome poglądy satanistyczne wyraził swój podziw dla Antona Szandora LaVey'a (założyciela Kościoła Szatana). W 1988 roku Diamond poznał LaVey'a osobiście. Jak twierdzi muzyk, znajomość ta miała duży wpływ na jego życie duchowe.

Diamond podkreślał, że satanizm nie jest obsceniczną religią, lecz systemem filozoficznym zakładającym życie nie według nakazów religii, a według osobistych przekonań. Artysta zaznaczał też, że obrazoburcze gesty, którym daje upust na scenie, nie są wymierzone w Kościół, a są jedynie elementami gry i spektaklu, sam zaś szanuje inne wierzenia i religie.

http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/show_in_king_diamond/2014-07-04-254