Darkthrone to norweski blackmetalowy zespół muzyczny założony w 1988 roku.

Zespół został założony w 1988, początkowo jego styl muzyczny oscylował wokół death metalu. Po wydaniu dwóch kaset demo podpisał kontrakt na cztery płyty z wytwórnią Peaceville Records. W 1991 roku została wydana pierwsza płyta - Soulside Journey[http://www.youtube.com/watch?v=mC1UXwjdUsI]. Album charakteryzował się precyzyjną produkcją i osadzony był w stylistyce technicznego death metalu charakteryzującego się progresywną strukturą utworów, zawiłą pracą perkusji oraz szybkimi riffami. Niedługo potem zespół całkowicie zmienił swój wizerunek i kierunek rozwoju, czysta technicznie muzyka przeobraziła się w ascetyczny i "brudny" black metal, muzycy przybrali nordyckie i okultystyczne pseudonimy, a na ich twarzach pojawiły się makijaże.

W tym okresie zespół opuścił basista Dag Nilsen, pozostali muzycy nagrali pierwszy blackmetalowy album A Blaze in the Northern Sky (http://www.youtube.com/watch?v=dcXYv9nyjak ), w którym silnie uwidoczniły się inspiracje pierwszymi płytami Bathory[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/bathory/2014-07-04-229] oraz Celtic Frost[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/celtic_frost/2014-07-04-230]. Wytwórnia była początkowo bardzo sceptycznie nastawiona do zmian jakie zaszły w zespole.

Na kolejnym albumie Under a Funeral Moon (http://www.youtube.com/watch?v=h08zTR0F-qQ )zespół coraz bardziej zagłębiał się w black metal wypracowując swój własny styl, który stał się znakiem rozpoznawczym całego gatunku czasem określanego jako norweski black metal. Kontynuacją obranej drogi był także Transilvanian Hunger (http://www.youtube.com/watch?v=1Q3LeWKYyCQ ), album uważany za najlepsze osiągnięcie zespołu, chociaż sami muzycy twierdzą, że nie jest to typowe wydawnictwo Darkthrone. Wszystkie te wczesne płyty charakteryzowały się surowym brzmieniem, produkcją niskiej jakości i muzyczną prostotą.

Kolejny album – Panzerfaust (http://www.youtube.com/watch?v=17K7KhXGNqA ) został wydany pod szyldem norweskiej wytwórni Moonfog. Ich szósty album Total Death (http://www.youtube.com/watch?v=pQl1MqE76bU ) został wydany w 1996 roku, teksty utworów stworzyli znani muzycy norweskiej sceny blackmetalowej.

Płyta Goatlord[http://www.youtube.com/watch?v=TNBzSeNmY0Q] zawiera nagrania z próby, nagrane na przełomie 1990 i 1991 roku, śpiew został nagrany w 1994 roku. Utwory z tej próby zostały porzucone przez zespół, ze względu na zmianę stylu muzycznego z death na black metal.

W 1999 roku Darkthrone wydał album Ravishing Grimness[http://www.youtube.com/watch?v=Fi5dQ95eQIo], który charakteryzował się czystszą produkcją oraz wyraźnymi wpływami wczesnej twórczości zespołu Celtic Frost. W podobnym stylu, lecz bardziej surowym, stworzony został kolejny album Plaguewielder[http://www.youtube.com/watch?v=q_V8lrDEpp4] (wydany w 2001 roku). Muzycy jakość produkcji określili stwierdzeniem "more necro" (z ang. "bardziej martwiczna").

W roku 2003 zespół wydał album Hate Them[http://www.youtube.com/watch?v=hUcmF3_NNjk]. Pomimo wykorzystania elektronicznych introdukcji do tego i kolejnego wydawnictwa, muzycznie Darkthrone pozostał wierny stylowi wypracowanemu na swych pierwszych płytach blackmetalowych. Sardonic Wrath[http://www.youtube.com/watch?v=7V8a1Nqtwe4] został wydany w 2004 roku i jest to ostatnia płyta stworzona wyłącznie w stylu blackmetalowym.

Darkthrone wydał swój jedenasty album The Cult Is Alive[http://www.youtube.com/watch?v=nBxi0fQkHos&list=PL80C207FC6F467BF9] na początku 2006 roku. Stanowi on wielkie zmiany w stylu zespołu, ponieważ zawiera więcej muzyki punk i crust punk niż w poprzednich nagraniach. Chociaż blackmetalowe korzenie zespołu są nadal widoczne, zauważalne jest znaczniejsze niż na poprzednich albumach odejście od typowego brzmienia gatunku.

W lipcu 2007 roku zespół wydał minialbum NWOBHM (skrót od New Wave of Black Heavy Metal) jako zapowiedź ich kolejnego albumu. We wrześniu tego samego roku został wydany album F.O.A.D. (skrót od Fuck Off And Die). Tytuł ten jest hołdem dla duńskiej grupy Desexult. Muzycznie jest to kontynuacja crust punkowego stylu[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/crust_punk/2014-07-01-8] znanego z poprzedniego albumu, pojawiają się także elementy charakterystyczne dla tradycyjnego heavy metalu.

20 października 2008 roku ukazała się czternasta płyta studyjna Dark Thrones and Black Flags[http://www.youtube.com/watch?v=6wraTnzanpk], będąca w dużej mierze kontynuacją albumu F.O.A.D.. W 2010 ukazała się płyta Circle the Wagons[http://www.youtube.com/watch?v=jpXJp_A4q7w] utrzymana w podobnym stylu co dwie poprzednie.

Nie zgadzam się generalnie z ludźmi, którzy twierdzą że słuchanie kolejnych płyt Darkthrone jest równie pasjonujące jak zaznacz różnicę  pomiędzy „Fly on the well”, a „Blow up your video” AC/DC[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/ac_dc/2014-07-04-321] czy dogłębna analiza dyskografii Ramonesów[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/ramones/2014-07-04-374]. Zdaję sobie również sprawę, że tak zawodowa machina norweskiego black metalu nie zawsze wzbudzała podziw. Bo w końcu co jest pięknego w takiej muzyce? Odpowiedź na to pytanie wydaje się być prosta... Ładnego nic... ale pięknego, to już zupełnie inna historia... Darkthrone to w końcu horda, która odegrała niezmiernie ważną rolę w tworzeniu się sceny black metalowego podziemia w Norwegii.

W dyskografii Norwegów znalazło się kilka albumów bezpośrednio wynikających z poprzednich, ale może to wynika z nietypowego sposobu ich nagrywania (prawie nigdy Darkthrone nie nagrało płyty „po bożemu” i to nie dlatego, że to urodzeni sataniści, po prostu sztuka ta nie udawała się do zrobienia na jednej sesji).

Można więc było sobie darować kiepski suplement do „F.O.A.D.” (2007) w postaci „Dark Thrones and black flags” (2008) i "Circle the wagons” (2010)- te wydawnictwa Darkthrone nie do końca do mnie docierały... To coś wyjątkowo słabego, a wiem, że  „Nocturno Culto” oraz „Fenriza” stać na cos zupełnie lepszego... Bo kto powiedział, że black metal można i trzeba robić jak rynsztok i nie może być to sztuka?

Gdy usłyszałem, że szykuje się nawy studyjny album Darkthrone byłem tym okrutnie podjarany, ale jednocześnie pełen obaw... To jednak ciekawy okres w historii zasłużonego dla black metalowej sprawy norweskiego duetu. Tytuł nowego wydawnictwa „The Underground Resistance”[http://www.youtube.com/watch?v=Juthvm7QjuM](Podziemny ruch oporu) praktycznie mówi wszystko... To walka z komercją, której uległo wiele black metalowych bandów... To powrót do korzeni... Powrót do czasów, gdy black metal działał w podziemiu, a Darkthrone po raz kolejny udowodnił, że nie bierze jeńców. Gdy po raz pierwszy odpaliłem ją na odtwarzaczu MP3 szczena mi opadła... To był prawdziwy, czysty black metal...

Wydawnictwo ukazało się 22 lutego 2013 roku nakładem wytwórni muzycznej Peaceville Records. Warte podkreślenia jest, że materiał powstawał dwa lata pomiędzy wiosną 2010 roku, a latem 2012.

Jako pierwszy najbardziej wyróżnia się „The Ones You Left Behind”[http://www.youtube.com/watch?v=zQ1-Fc2zaK0]- to materiał bardzo mocny, heavy metalowy... nie boję się użyć określenia, że jest bardzo retro... Nie wiem czy to dobre określenie jak na black metalowy hit, ale mnie się on podoba... wpada w ucho, miażdży krocze i dociera głęboko do serca... A tego właśnie szukam w muzyce...

"Leave No Cross Unturned"[http://www.youtube.com/watch?v=b0tsFqTulM8] to trwający niemal 14 minut utwór. Wiem, że to typowa maniera wielu black metalowych zespołów, a w szczególności „Pana Burzum”[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/burzum/2014-07-05-408]- Varga Vikernesa... W utworze tym oldschoolowy metal i thrash współżyje z uwielbianym przez Norwegów graniem a la Celtic Frost i Hellhammer. Muzycy ograniczyli zawartość punka w metalu, zwracając się bardziej wyraźnie w stronę starej szkoły metalu rodem z Wysp Brytyjskich, thrash metalu w jego pierwotnej postaci („Fenriz” przywołuje jako przykład Agent Steel[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/agent_steel/2014-07-08-747])), a także epickiego metalowego grania spod znaku chociażby Manilla Road (bardziej) albo wczesnego Virgin Steele (mniej). Oczywiście, nie da się nie usłyszeć pobrzmiewających w paru miejscach wpływów Venom[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/venom/2014-07-04-228], czy Motörhead[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/motorhead/2014-07-08-753]- a więc klasyki brytyjskiego heavy metalu.

Kolejnym hitem są oczywiście „Walkirie”. Nie wiem dlaczego Gylve Nagell, który bardziej znany jest w środowisku jako „Fenriz” nie uczynił z tego kawałka singla promującego album... Chyba było to działanie z czystej przekory... Utwór po prostu powala... Gdy go słucham [http://www.youtube.com/watch?v=BVqlFrmzHxs] ów akustyczny wstęp, przechodzący w gitarę elektryczną i czysty śpiew „Fenriza” przypominają mi się genialne klimaty viking metalu pokroju Bathory[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/bathory/2014-07-04-229]...

Pozostałe trzy numery: „Dead Early", "Lesser Men" i "Come Warfare, The Entire Doom”- to heavy metalowe granie w stylu Celtic Frost[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/celtic_frost/2014-07-04-230]... Polecam wszystkim wielbicielom gatunku...

Wiem, że wszem i wobec dobiegają głosy, że black metalu umarł... że norwescy bogowie wypalili się gdzieś w swojej pasji niczym ruiny kościoła  Fantoft, ale słuchając najnowszego dziecka Darkthrone mam nieuchronną nadzieję, że norweski black metal znów będzie potęgą w światowym undergroundzie... Powiem szczerze, że ostatni raz tak dobrze słuchało mi się Darkthrone w 2007 roku, gdy zespół wydał  „New Wave of Black Heavy Metal”- tytuł mówi sam za siebie... Dla mnie mocne 4+.