W początkowym undergroundowym stadium punk rock również miał swój początek w latach 70. Z założenia opierał się na buncie. Pionierzy tego gatunku oświadczali, że ich motywacją było pragnienie różnienia się od typowych muzyków lat 60. i chęć powrotu do ostrzejszego brzmienia garażowego rocka. Wraz z zespołami takimi jak The Clash[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/the_clash/2014-07-06-580]  czy The Sex Pistols[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/sex_pistols/2014-07-04-364]  pochodzącymi z Wielkiej Brytanii w roku 1977 nastąpił widoczny powrót muzyki undergroundowej. W Stanach Zjednoczonych muzyka punkowa początkowo pojawiła się na Wschodnim Wybrzeżu, ale podczas tournée The Sex Pistols zaczęła się szerzyć. Trend dotarł do Kalifornii, gdzie zaczęły się wprost mnożyć zespoły, takie jak Dead Kennedys i Black Flag.

Punk to gatunek muzyki w obrębie muzyki rockowej. To również ideologia, a także nazwa subkultury powstały w latach 70-tych XX wieku.

Powszechnie za pierwszy zespół punk rockowy uznany jest brytyjski zespół Sex Pistols. Geneza zjawiska jest jednak dużo starsza, bo elementów punka widoczny był w twórczości takich zespołów jak: Ramones[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/ramones/2014-07-04-374], Television czy Talking Heads[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/amerykanscy_prekursorzy_punk_rocka/2014-07-05-578], a więc to oni powinni uchodzić za prekursorów punk rocka. W języku angielskim słowo „punk” oznacza coś zgniłego, bezwartościowego, śmiecia, prostytutkę, szczeniaka itp. Punkowcy wzorowali się na takich postaciach jak Pati Smith Group[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/patti_smith/2014-07-06-579].

Muzyczne korzenie punk rocka  tkwią  nie tylko w muzyce garażowej(prosta, surowa forma muzyki gitarowej, która wywodziła się z rock n’ rolla popularna w latach 60-tych (1961- 1969) w USA, Kanadzie i Europie. Garage rock był w początkowym okresie swojego istnienia prawdziwym fenomenem lokalnych, amatorskich grup). Punk rock powstał w opozycji do zespołów, które były popularne w poprzedniej epoce takich jak: hard rock, rock progresywny czy psychodeliczny. Oskarżano go o przerost formy nad treścią, a także o komercję i zatracenie pierwotnych ideałów. Na początku olbrzymi wpływ na powstanie punk rocka była również sytuacja społeczno- polityczna (szczególnie dotycząca klasy robotniczej) w tamtym okresie.

Gdy mówi się o początkach punk rocka ma się na myśli trzy miasta Nowy Jork (USA), Londyn (Wielka Brytania) i Brisbane (Australia). To tu działało takie pokolenie punkowych bojowników jak: Pati Smith Group, Richard Hell and the Voidoils, Ramones, Television, Blondie[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/blondie/2014-07-05-577], Suicide, Sex Pistols, The Damned, The Clash czy The Saints.

Zamiarem punk rocka był powrót do rock n’ rollowych korzeni. Spory wpływ miała na punk rocka również muzyka reggea i ska (zresztą ze wzajemnością). Te gatunki przenikały się i uzupełniały.

Reggea punky to muzyka łącząca w sobie elementy hardcore punk, reggea i folku. Ogromny wpływ na ów gatunek miała formacja The Clash. Nazwa pochodzi od piosenki Boba Marleya: „Punky reggea party”  [https://www.youtube.com/watch?v=dZFho44a9nU&feature=kp]. W Polsce gatunek ten zaczął być popularny w latach 90-tych dzięki zespołom z Piły: Farban Lehrne, Świat Czarownic, Zabili mi Żółwia czy Tabu[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/pila_tango_czyli_reggea_punk_z_pily/2014-07-05-576].

Ska punk to gatunek  powstały w Kalifornii w drugiej połowie lat 80-tych  z inicjatywy  brytyjskiego zespołu 2 Tone[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/2_tone/2014-07-01-17] , jako tzw. „trzecia fala ska”.

Na każdym kroku podkreślano prostotę punka zarówno w warstwie muzycznej jak i literackiej. Jeden z zinów punkowych zamieścił narysowane trzy akordy pod którymi znajdowała się zachęta do zakładania punkwej kapeli.

Zespoły punkwe i ich fani byli często oskarżani o nihilizm, bezmyślność czy chuligaństwo- co było prawdą jedynie w jednostkowych przypadkach. Ich strój, fryzury, sposób ubierania się był często obiektem żartów. Ów mit podkreślały również punk rockowe koncerty. Ze sceny leciały wyzwiska i różne przedmioty, a młodzież wpadała w trans podczas dziwnego tańca: pogo, a także niszczenie instrumentów.

Druga fala punk rocka to przede wszystkim hardcore i ideologia z nim związana...

Punk rock dociera również nad Wisłę. Pierwsze zespoły punkowe pojawiły się pod koniec lat 70-tych  w Warszawie i Trójmieście. Z wielkich miast  muzyka punkowa szybko przenosi się do małych miejscowości. W Ustrzykach Dolnych zaczyna działać formacja KSU[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/ksu/2014-07-04-363]. Domagał się on emisji muzyki punkowej w Radio Wolna Europa i domagał się suwerenności Republiki Wolnych Bieszczad. Było to bardzo poważnie traktowane przez SB niż przez Siczkę i jego kolegów.

Wolna Republika Bieszczad to nieformalna organizacja młodzieżowa powstała pod koniec lat 70-tych XX wieku na terenie Ustrzyk Dolnych (dokładnie w 1977 roku). Wolna Republika Bieszczad nie była liczną organizacją. W swoim szczytowym okresie liczyła 40 osób skupionych wokół punkowej grupy KSU. Była to w rzeczywistości lokalna subkultura punków- pierwsza i zarazem najważniejsza taka grupa w komunistycznej Polsce. Organizacja ta propagowała lokalny patriotyzm,  a także idea punkwego buntu oraz idei antykomunistycznych. Miała ona przede wszystkim skupić się na ochronie dobór kulturowych Bieszczad. W działaniach tej grupy można wyróżnić heppening, dywersję polityczną, a także zwykłe chuligaństwo.

Członkowie Wolnej Republiki Bieszczad atakowali przede wszystkim harcerzy skupionych wokół grupy „Bieszczady 40”. Punkowi aktywiści zarzucili harcerzom przede wszystkim komfornizm społeczny, a także niszczenie bieszczadzkiej przyrody.

Punkowcy malowali na murach antypaństwowe hasła, zmuszali do bojkotów filmów sowieckich w kinie. Na rękach nosili przepaski stylizowane na barwy ukraińskie (w kolorze niebieskim) z napisem WRB.

Nic dziwnego, że dość szybko organizacją zainteresowała się Służba Bezpieczeństwa (SB) w Krośnie, a także Milicji Obywatelskiej w Ustrzykach Dolnych. Władze sądziły, ze odkryły wrogą i bardzo groźną organizację skupiona wokół ukraińskich separatystów mających na celu oderwanie USRR od Związku Radzieckiego. Nastąpiły aresztowania, przesłuchania i rewizje w domach podejrzanych. W 1979 roku z Krosna przyszły wytyczne, by bliżej przyjrzeć się grupie KSU i fanom zespołu. SB chciało się dowiedzieć jakie jest podłoże ideologiczne punk rocka w Polsce, czy młodzież ma powiązania z innymi formacjami politycznymi i opozycją) i kto jest najważniejszy wśród punkowców. O powadze sytuacji miał świadczyć fakt, że zadanie potraktowano jako pilne. W marcu 1080 roku ruszyła akcja „Żyletka”. W przeciągu pół roku sporządzono kilkadziesiąt notatek. W dość szczegółowy sposób opisywano style bycia młodzieży, przeprowadzono rozmowy ostrzegawcze z rodzicami, poinstruowano nauczycieli.

Ostatecznie SB udało się rozpracować WRB. Działacze nie zostali jednak ukarani ze względu na legalizację Solidarności i Wolnych Związków Zawodowych. W grudniu 1981 roku większość przedstawicieli organizacji trafiło do wojska w związku z wybuchem Stanu Wojennego.

Idee WRB przetrwały przede wszystkim w tekstach grupy KSU, takich jak „Ustrzyki”. Miał on również spory wpływ na artystów takich jak: Stare Dobre Małżeństwo, Wolna Grupa Bukowina czy Jacek Kaczmarski- bard Solidarności.            

Mówiąc o roli punk rocka w Polsce nie można zapomnieć o roli jaką odegrał Festiwal w Jarocinie. Oczywiście koncerty odbyły się pod czujnym okiem Służby Bezpieczeństwa i cenzury. Krążyły nawet legendy, ze milicja mocno angażowała  się w „sprzedaż punkwych agrafek, jedna agrafka jedna pałka”. Samo istnienie Festiwalu w Jarocinie znaczyło, że reżim tolerował istnienie subkultury rockowej  w kraju. Oczywiście zespoły metalowe takie jak KAT[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/kat_cz_i/2014-07-04-223]  miały łatwiej niż punkwcy, bo Szatan dobrze się sprzedawał nawet w parze z komunistyczną cenzurą.

Zmiany na scenie politycznej po 1989 roku, że starzy punkowcy poprzebierali się w garnitury, pościągali agrafki, przyczesali włosy i zaczęli pracować  dla wielkich korporacji. Inna część punkowców starej generacji stoczyła się na samo dno przez alkohol i narkotyki. Doskonałym przykładem jest to „Skandal” z Dezertera[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/dezerter/2014-07-04-361], który zmarł z powodów przedawkowania narkotyków. Muzyka punk wciąż jednak żyje... Nie jest jednak ona jednolita zarówno pod względem muzycznym jak i pod względem ideologicznym.

Anachro- punk to rodzaj muzyki wyrosłej z punk rocka. Zawiera on przesłanie anarchistyczne. Anarchia to termin oznaczający  różnorodne doktryny  polityczne i społeczne cechujące się niechęcią wobec scentralizowanej władzy (szczególnie państwa) i sformalizowanych instytucji. Wskazują one, że są one zagrożeniem dla wolności i źródłem represji społecznych. Anachro- punk  propaguje również wegetarianizm, ekologię i pacyfistyczne podejście do  życia, w której przemoc jest tylko ostatecznością i obroną konieczną wobec despotyzmu i niemoralności ludzkiej, Pierwszym zespołem anarchistycznym był powstały w 1977 roku londyński Crass[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/crass/2014-07-05-575], który w swoich zaangażowanych społecznie tekstach  promował zasadę „Do It Yourself”. Była to idea związana z samodzielnym wykorzystaniem pewnych zadań. Owe zadania dotyczyły m.in. tworzenia zinów, ręcznie malowane naszywek czy koszulek. Idea anarchistyczna odrzuca również monopol wielkich wytwórni fonograficznych.

O! Nazywany również street punk (punk uliczny). Jest to podgatunek muzyki rockowej , który został zapoczątkowany w latach 70-tych XX wieku. Kolebką tego podgatunku jest oczywiście Wielka Brytania. Łączy on w sobie stylistykę wczesnych zespołów punkowych, jak: The Rolling Stones[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/the_rolling_stones/2014-07-01-64] czy The Who[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/the_who/2014-07-01-103].

O! wykształcił się jako rodzaj opozycji jako rodzaj opozycji wobec postaw niektórych grup punkowych. Ideą O! było wsparcie dla wielkomiejskich robotników, a także dokonań wczesnych grup punkowych (stad nazwa). Ideę O! zaczął promować ów styl dziennikarz muzyczny Garry Bushell w wczesnych latach 80-tych XX wieku.

Jednym z założeń ideologicznych ruchu było promowanie jedności między punkami a skinheadami. Promowali oni hasło: „Skini i Punki zawsze mocni”. Warto wspomnieć, że takie zespoły jak The Oppressed[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/the_oppressed/2014-07-05-574]  czy Sham 69[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/sham_69/2014-07-05-573] mocno angażowały się w protest przeciwko faszyzmowi. SHARP (Skinhead Against Raciel Prejudice- Skinheadzi przeciwko uprzedzeniom rasowym) powstał w Nowym Jorku. U zespołów takich jak Los Fastidios pojawił się mocno zarysowane elementy lewicowe.

Muzyka, jak i cała subkultura z nią związana rozwija się głównie w Wielkiej Brytanii, USA i Japonii, ale lokalne sceny rodziły się wszędzie tam gdzie docierała muzyka punk. Ten subgatunek muzyki punk narodził się również w Polsce.

O! to przede wszystkim promowanie dobrej zabawy: piłki nożnej i alkoholu (głównie piwa i wódki, ale również jak inne style punk również owocowych win), tatuażu i wspólnego stylu ubierania się.

W ruchu tym widać generalnie niechęć (graniczącą z nienawiścią) do policji, ale i do prawa. Występuje również brak tolerancji do hippisów, ale nie u wszystkich grup związanych z O!. O! jak wszystkie nurty związane ze skinami hołduje sile, co widać na okładkach niektórych płyt.

Hardcore to określenie stylów muzycznych, związanych oczywiście z punk rockiem, który powstał pod koniec lat 70-tych XX wieku w USA.

 Hardcore to krótkie, bardzo agresywne utwory. Hardcore rozwinął się na szereg stylów takich jak: crossover thrash metal (połączenie hardcore i thrash metalu), crust punka, fastcore, grindcore, deathcore, metalcore, a także ska i reggea czy rapcore. Zespoły grające szybko i bardzo szybko określane są mianem oldschool, a te które grają muzykę bardziej rytmiczną  formę hardcore’a z dysonansem to new school hardcore. Połączenie nowej i starej szkoły to allschool. Progresywne podejście do hardcore to post hardcore [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/core/2014-07-01-18].

Hardcore wywarł również dość istotną rolę na muzykę metalową. Z połączenia hardcore i metalu powstał w latach 80-tych XX wieku thrash metalu, którego przedstawicielami są m.in. Slayer[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/slayer/2014-07-04-279], Metallica[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/metallica_1/2014-07-04-277], Anthrax[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/antrax/2014-07-04-281] czy Megadeath[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/megadeth/2014-07-04-280] .

Muzyka hardcore’owa i metal to również groove metal reprezentowane przez takie grupy jak Machine Headhttp://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/machine_head/2014-07-04-297]. Groove metal nazywany jest również new thrash metalem. Wyewaluował  z połączenia thrash metalu[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/thrash_metal/2014-07-01-6] , hardcore, heavy metalu, doom metalu, death metalu i blues rocka[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/blues_rock/2014-07-01-3].

Podwaliny pod popularność  tego gatunku położyły takie albumy jak: „Vulgar Displey of Power” [https://www.youtube.com/watch?v=Nx08MK_O_TQ]  Panteryhttp://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/pantera/2014-07-04-284] czy „Chaos A.D.” [https://www.youtube.com/watch?v=4lqa4tsg8rY&list=PLE1F58C66140CE536]  Sepultury[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/sepultura/2014-07-04-286], ale przede wszystkim „Burn My Eyes” [https://www.youtube.com/watch?v=U__Yo4Tr2k4&list=PLB18BDD92992B55E5]  Machine Head.

Połączenie hardcore i punk rocka, post punku z metalem spod znaku Black Sabbath[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/black_sabbath/2014-07-04-317]  to grunge.

Mix hardcore z wczesnym heavy metalem z dołączeniem southern rock [styl w amerykańskiej muzyce rockowej. Ten styl w muzyce rockowej odnosi się do południa USA, głównie stanów historycznie związanych z Konfederacją oraz Teksasu i Kalifornii. Wywodzi się z rock and rolla, country i bluesa. Charakteryzuje się tradycyjnym przywiązaniem do bluesowych źródeł, rzewnością, charakterystyczną swobodą w interpretacji oraz improwizacją, a w sferze tekstowej często lokalnym patriotyzmem i przywiązaniem do regionu i południowej tradycji. Skupia się głównie na gitarach elektrycznych i wokalu.] dał sludge metal [podgatunek muzyki heavymetalowej, uważany za fuzję gatunków doom metal i hardcore punk, niekiedy obejmujący również wpływy z southern rocka oraz grunge. Sludge metal charakteryzuje ciężkie, powolne tempo (okazjonalnie szybkie), mocno przesterowane brzmienie gitar oraz pesymistyczny nastrój wywodzący się z doom metalu. Za prekursorów tego stylu muzycznego jest uważana grupa Melvins, wywodząca się ze stanu Waszyngton. Największą popularyzację gatunku przyniosły jednak zespoły wywodzące się z Nowego Orleanu.].

Z hardcore związane są również alternative rock czy nu metal, a także noice rock[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/noise_rock_noise_punk/2014-07-01-19].

Hardcore to również określenie ideologii, a także stylu życia miłośników tej muzyki. Dominuje tu postawa hedonistyczna czy wręcz nihilistyczna: „no future, no hope”- jak głosi ich hasło. Muzycy i fani nie stronią od alkoholu, narkotyków czy tytoniu. Ich teksty oscylują wokół wojny, śmierci czy nienawiści.

Rock gotycki (gothic rock) to gatunek w muzyce rockowej, który charakteryzuje się melodyjnymi, zazwyczaj prostymi utworami utworzonymi w tonacji molowej, w niektórych przypadkach sięgający do muzyki operowej, a także depresyjnym klimacie. Teksty często poruszają tematykę egzystencjalną, tematy mitologiczne (głównie związane z mitologią germańską i słowiańską), a także wykorzystują motywy z książek i filmów grozy jak: Elżbieta Bathory, Bela Lugosi czy Vlad Dracula.

Nazwa gatunku pochodzi od powieści gotyckiej powstałej w XIX wieku, a także pośrednio stylu gotyckiego w architekturze średniowiecza.

Pokrewnymi gatunkami gotyku są: cold ware, dark ware, post punk, neofolk, industral, noice.

W punk rocku dominuje przede wszystkim zasada „zrób to sam”. Wielu punkowców samodzielnie modyfikuje swój strój, fryzurę czy ciało. W ubiorze dominują kurtki skórzane(głównie typu Ramoneska) nierzadko najeżone ćwiekami lub kurtki wojskowe. Ćwieki w kulturze punków pojawiają się niezwykle często. Dla przykładu pasy najeżone są ćwiekami lub imitacją naboi. Oprócz ćwieków istotne w wyglądzie punka jest stosowanie symbolu anarchii lub pacyfki, a także agrafek, które stały się nieodłącznym elementem stroju punków. Spodnie to zwykle jeansy „rurki” w kolorze czerwonym, podarte z naszywkami z nazwami zespołów. Pojawiają się również szelki zwykle czerwone i koszule flanelowe. Nie można również zapomnieć o koszulkach (zwykle czarnych) z nadrukiem ulubionych zespołów czy symbolem anarchii. Buty to zwykle glany lub tenisówki z czerwonymi sznurówkami (anarchiści) lub białymi (O!). Fryzury to zwykle irokez, dredy bądź długie włosy. Nie można zapomnieć o modyfikacji ciała: piercing i tatuaże.