Behemoth to przede wszystkim Nergal. Urodził się on jako Adam Michał Darski (zmienił jednak swoje dane w dowodzie na Adam Nergal Darski) 10 czerwca 1977 roku w Gdynii. Jest synem Ireny i Zenona Darskich. Ma starszego brata Pawła.
Wychował się w katolickiej rodzinie. Jego ojciec Zenon choć był katolikiem, należał również do PZPR (można powiedzieć, że stał w rozkroku między Kościołem a partią). Matka była bardziej wierząca. Starszy brat Nergala zawsze lubił bawić niebezpiecznymi rzeczami. Raz bawił się niewybuchem i na krótki czas stracił wzrok. Irena w tamtym czasie modliła się, chodziła do Kościoła, modliła się... Adam wspomina, że krzyże i święte obrazy w jego domu odczytywał jako rodzaj dekoracji, pewną tradycję. Chrzest, Komunia Święta, ale bierzmowania już nie było... Nergal postanowił rozstać się Kościołem w wieku 14 lat...
Adam był w miarę grzeczny, w porównaniu do brata. Nie sprawiał większych problemów wychowawczych. Jako młodzik zetknął się w filmami porno (dzięki kolegom brata), molestował seksualnie koleżankę z przedszkola (Magda), a także uruchomił ciągnik bez nadzoru (prawie zrobił sobie w ten sposób krzywdę).
Zanim jednak Nergal rozpoczął wyrażanie swojego zbuntowanego „ja” potrzebował stosownej muzycznej edukacji. W 1985 roku na Gwiazdkę dostał z bratem dwie kasety. Pierwszą było TSA [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/tsa/2014-07-04-322] „Heavy Metal World” [http://www.youtube.com/watch?v=Gp7gsURibyo], a drugą „Rok 85”. TSA, to klasyka polskiego hard rocka (heavy metalu), ale ten drugi tytuł większości ludzi nie wiele powie. Była to składanka, na której znalazły się największe gwiazdy ówczesnej sceny rockowej w Polsce, m.in. Kombi[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/kombi/2014-07-01-96] (dziś po reaktywacji Kombii), Klaus Mitffoch (Lech Janerka), a także KAT[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/kat_cz_i/2014-07-04-223]. „666”[https://www.youtube.com/watch?v=3nitiiJxWDc] wywarła na młodego Nergala istotny wpływ. Wypowiadał się na ten temat w 1999 roku na łamach „Tyko Rock” (dziś „Teraz Rock”): „Ich pierwsza płyta „666” jest zdecydowanie najważniejszym dziełem. Kat od zawsze emanował bardzo specyficzną atmosferą- to jedno z tych metafizycznych odczuć, które towarzyszą mi podczas słuchania niektórych płyt... Kiedy jesteś młodym gościem wszystko przyjmujesz bezkrytycznie i ja też chłonąłem wtedy te dźwięki.” Oczywiście były i inne: Deep Purple[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/deep_purple/2014-07-04-319],Black Sabbathhttp://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/black_sabbath/2014-07-04-317], Iron Maiden[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/iron_maiden/2014-07-08-754] czy Accept[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/accept/2014-07-08-748]. Jak wiadomo „czym skorupka za młodu nasiąknie...” Długie „pióra” metalowców na koncercie i kurtki skórzane z naszywkami to było to, co u młodego Adama wywoływało prawdziwe podniecenie... Prawdziwy koncert metalowy...
Jak każdy dzieciak zafascynowany światem rocka i heavy metalu również młody Adam postanowił grać na gitarze. Początkowo była to gitara akustyczna, którą dostał od ojca, ale gdy a nie zaspokajała już jego potrzeb przyszedł czas na Komunię Świętą i Nergal starym zwyczajem chciał od rodziny i krewnych pieniędzy..., postanowił spożytkować je na zakup nowej gitary (13 tysięcy złotych), był to piękny finder stratocaster- jego pierwsza gitara elektryczna....
Paweł Darski mimo zarzutów brata on brak radykalizmu muzycznego odegrał istotną rolę w kształtowanie miłości do rock’ n’ rolla u Adama. To jego kumple oprócz rozmów o biustach koleżanek dyskutowali o riffach do „Money for Nothing”[https://www.youtube.com/watch?v=iwDDswGsJ60] Dire Streits czy „Bez Podtekstów”[https://www.youtube.com/watch?v=XJ6hpkJX0Ls] TSA. Trzeba powiedzieć, że takie zespoły jak KAT czy TSA stanowiły pewnego rodzaju wentyl bezpieczeństwa w odróżnieniu od punkowyh buntowników.
Nergal pierwszą zakupioną kasetę kupił w osiedlowym kiosku. Były to „Dorosłe Dzieci”[https://www.youtube.com/watch?v=TroenoOkXHo] Turbo[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/turbo/2014-07-04-326]- ikony polskiego heavy metalu za bagatela 1100 złotych i za 600 złotych „666” KAT-a. Trzeba powiedzieć, że były to czasy, gdy po pierwsze kasety sprzedawali w kioskach (nikt nie pilnował też praw autorskich), a po drugie były one droższe od winyli.
W 1987 roku Nergal poznał o rok starszego Adama Muraszko, urodzonego w czeskiej Pradze jako Adam Potyka. Moment poznania Nergal zapamiętał w następujący sposób: „Byliśmy dzieciakami z tego samego osiedla. Był starszy, przez moich kumpli uważany raczej za dziwaka... Trzymał się z dala od nas, ale kiedy moich znajomych nie było wokół znajdowaliśmy wspólny język. Kiedyś wyskoczył z piaskownicy- dosłownie!- w malowanej przez siebie katanie Manower[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/manower/2014-07-08-736]! Zrobił na mnie olbrzymie wrażenie. Zaczęliśmy rozmawiać o muzyce. Heavy metal już wtedy był moją miłością. Chwilę później zobaczył jak piłuję swoje „wiosło” przy otwartym oknie. Zaczęliśmy rozmawiać, że jego ojciec ma kopię Gibsona i klawisze Casio. Pomyślałem sobie: „Taaaaki arsenał i to parę metrów ode mnie? Momentalnie umówiłem się z nim na jam session. Szybko powstał podwórkowy twór, z resztą takich zespołów powstawało wiele... W wieku 14- 15 lat postanowiliśmy potraktować rzecz bardziej poważnie niż dotychczas.”
Behemoth nim stal się Behemothem dość długo kształtował swą nazwę w piekielnej kuźni. Adam Darski i Adam Muraszko wymyślali takie nawy jak Centaur lub Gepard. Biorąc pod uwagę, że w Stanach Zjednoczonych prym wiodła Pantera[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/pantera/2014-07-04-284] te strzał był bliski sukcesowi... Chłopcy słuchali muzyki i dawali upust swoim żądzą, nagrywając swoje „płyty”. Nergal robił okładki, a później wkładał je do szuflady.
W tamtym czasie rodził się polski przemysł muzyczny. Na początku lat 90. ten wybór był jeszcze niewielki. Co drugi metalowiec w tym kraju miał „Possessed by Fire” Exumer [http://www.youtube.com/watch?v=Rmr9t4z2ZgY] czy „Conspiracy” Kinga Diamonda [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/king_diamond/2014-07-04-238]. Slayer[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/slayer/2014-07-04-279] był praktycznie niedostępny. W sklepach była dostępna „Live Undead”- półoficjalna koncertówka, której istnienia Amerykanie z przyjemnością by się wyparli.... Kultowe „Reign in Blood” [http://www.youtube.com/watch?v=B3oTH70GqFc] z 1986 roku było praktycznie niedostępne. Znów oddajemy głos Peterowi z Vader: „Skoro na zawsze to Slayer i „Reign in Blood” ! To bardzo agresywne brzmienia i jeszcze mocniejsze słowa, ale właśnie o to chodzi w tej muzyce! No i ta produkcja Ricka Rubina... W owych dniach zdjęcie tych wszystkich pogłosów i deleyów z gitar i bębnów, i wokalu było raczej rewolucyjnym posunięciem. Dodawało to niewiarygodnej dynamiki, tej i tak już Diabelsko Ekstremalnej Muzyce. To 30 minut Slayera, którego słuchałem mnóstwo razy od momentu ukazania się tej płyty. Pierwszą moją kasetę po prostu zdarłem! Slayer ! Slayer na „Reign in Blood” to esencja ekstremalnego metalu. Na prawdę nic wiecej nie trzeba.” Na „nieoficjalnych stoiskach sprzedaży mieli w asortymencie całą dyskografię Sodom [hhttp://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/sodom/2014-07-04-247] czy Anthrax[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/antrax/2014-07-04-281 pojawiły się też takie perełki jak „Blood fire death” Bathory [http://www.youtube.com/watch?v=i6wd9P_hOsQ] czy „Scream Blood Gore” Death...
Nergal miał do nich dostęp dzięki Mirze i Jackowi redaktorom zina „Esoteric”. Dzięki nim poznał muzykę grup jeszcze bardziej ekstremalnych jak Samael [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/samael/2014-07-04-300], Beherit [hhttp://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/beherit/2014-07-04-232], Blashemy czy Venom [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/venom/2014-07-04-228 ] czy Hellhammer (Celtic Frost) [ http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/celtic_frost/2014-07-04-230], a także Nicroschizma...
Wybór nazwy był jedną z wielu bolączek młodych muzyków. Inną pozostawał gatunek ekstremalnego grania. Nergal jak sam to określał pozostawał w „strefie trzech progów” a więc wybór thrash metalu (patrząc na to co wyprawiali Jeff Hanneman i Kerry King] czy death metalu nie wchodził w rachubę. Pozostawał poza zasięgiem młodego Nergala. Wybór black metalu wydawał dość oczywiste. Na początku lat 90. XX wieku zdobywał coraz większą popularność. Po drugiej stronie Bałtyku zaczęły działać takie grupy jak: Mayhem [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/mayhem/2014-07-04-231], Emperor [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/emperor/2014-07-05-415], Gorgototh [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/gorgoroth/2014-07-05-409] czy Darkthrone [http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/darkthrone/2014-07-04-235] czy Marduk[http://metal-nibyl.ucoz.pl/blog/marduk/2014-07-04-256] ze Szwecji.
Nazwa została zmieniona na Baphemot[http://rockmetal-nibyl.ucoz.pl/blog/baphomet/2014-03-29-616]. Tego demona ze skrzyżowanymi racicami i o tułowiu kobiety Nergal wypatrzył w jednym z zinów. Darski i Muraszko przyjęli również pseudonimy odpowiednio „Holocausto” i „Sodomizer” inspirowane Beherit i Blasphemy.
Próby młodych muzyków odbywały się na osiedlu Żabianka w piwnicy XII Liceum Ogólnokształcego w Gdańsku. Darski zafascynowany Venom chciał koniecznie dokoptować do składu trzeciego muzyka. Wybór padł na Adama Malinowskiego, który przyjął pseudonim „Desecrator”.
Na przełomie 1991 roku i 1992 roku zespół przyjął nazwę Behemoth: „Źródłem, w którym natknąłem się na nazwę Behemoth była książka „Bóg Zła” Herve Rouseau. Pamiętam, że wielkie wrażenie zrobiła na mnie, obok równie diabolicznego Leviathan[https://www.youtube.com/watch?v=5zfM_Cz-9fc]. Znaczenie, klimat, brzmienie, wszystko było idealne.”
| 
